Analyse van SUCI-C (India), deel 1 van 2

Manifest plaatst hierbij het deel een van een recente analyse van de SUCI-C uit India over de situatie aldaar, in de wereld en hun partij. Ondanks veel feitelijke verschillen tussen de landen en partijen is de achterliggende analyse bruikbaar en relevant. Bovendien informatief over de toestand in India. Dit geldt ook voor de meningsverschillen die er op een aantal punten bestaan tussen SUCI (C) en NCPN. Zelfs de culturele verschillen in opvatting maken de analyse nog bruikbaar.
Zie ook Deel 2

Maak het derde partijcongres van SUCI(C) [CP in India] tot een groot succes

Oproep van secretaris-generaal, kameraad PROVASH GHOSH, aan alle leden en sympathisanten

Beste kameraad,

een paar dagen geleden vroeg een aantal leidinggevenden in de partij me om een schriftelijke oproep aan alle kameraden te richten, met de aansporing om het derde partijcongres tot een groot succes te maken. Men had namelijk het gevoel dat een deel van de partij niet overtuigd was van het nut een partijcongres te beleggen. Ik geef toe dat ik hun verzoek een beetje voor me uitgeschoven heb. Er zijn al zo veel kameraden en afdelingen van de partij betrokken bij de voorbereiding van het congres. Maar uiteindelijk heb ik besloten om in een paar woorden de meningen en gevoelens van de genoemde leidinggevenden recht te doen. Ik zou graag kort ingaan op de volgende punten:

  1. Na het tweede partijcongres, in Delhi in 2009, is er geen werkelijke politiek-economische verandering (vet van redactie Manifest) opgetreden in de nationale en internationale situatie. De algehele politieke koers die in het tweede partijcongres werd uitgezet is dus nog steeds van kracht. Wel hebben zich belangrijke ontwikkelingen voorgedaan die een diepgaande discussie en gedachtewisseling in alle lagen van de partij rechtvaardigen, conform de richtlijnen en gedragscode van de partij, zodat het, na een nauwgezette beschouwing tijdens het aanstaande partijcongres, mogelijk is om tot een eensluidend begrip van alle kwesties te komen, en zodat de stellingen van de partij aangescherpt en verrijkt kunnen worden met het oog op de recente ontwikkelingen.
  2. Vandaag de dag verkeert India in economisch, politiek en moreel opzicht in een acute crisis, vanwege het schaamteloze exploitatie en krachtdadige kapitalistische systeem en het direct tegen de bevolking gerichte beleid en handelen van de politieke partijen in het parlement. Toenemende werkloosheid draait miljoenen mensen de nek om. Duizenden werknemers worden wegbezuinigd. Miljoenen leven onder de armoedegrens, verhongeren en verkommeren bij gebrek aan basisgezondheidszorg. Tallozen nemen hun toevlucht tot zelfdoding. Elke dag belanden duizenden vrouwen en kinderen in de mensenhandel en de gedwongen prostitutie. Verkrachtingen, groepsverkrachtingen en vrouwenmoorden zijn aan de orde van de dag, tot en met kleine kinderen en bejaarden aan toe. De prijzen van eerste levensbehoeften gaan voortdurend omhoog, net als belastingen. Ook de corruptie neemt schrikbarend toe, er wordt straffeloos geroofd en geplunderd.

    Het defensiebudget gaat almaar omhoog, ten koste van de financiering van onderwijs, gezondheidszorg en andere publieke diensten. Uitgesproken Hindoe-fundamentalisme, bovennatuurlijke en mystieke prietpraat, nationalistisch tromgeroffel, chauvinisme, kudde- en gemeenschapsmentaliteit worden met verve naar voren gebracht. Onophoudelijk stookt men rassen- en godsdiensthaat op, iedere denkbare gelegenheid voor rellen en oproer wordt aangegrepen. Het onderwijs is onderhevig aan 'saffranisering' [Hindoe-indoctrinatie, vert.], wat leidt tot religieuze verdeeldheid en het ontstaan van stem-reservoirs. Al deze verwerpelijke ontwikkelingen leiden tot één en hetzelfde resultaat: de gestage opkomst van een fascistisch bewind. Het weinige dat er nog resteert van een democratisch bestel wordt systematisch tenietgedaan. Een krachtdadig doorgevoerd geld- en mediacircus maakt van verkiezingen een plat spektakel. Maar veel erger nog is de weldoordachte samenzwering om een einde te maken aan de ethische en morele verworvenheden van de renaissance, om studenten en jongeren te ontwortelen en te vervreemden van de tradities verbonden aan de vrijheidsstrijd, en zodoende te beroven van hun menselijke eigenschappen, hun menselijke wezen en hun morele ruggengraat. Dientengevolge bevindt India zich momenteel op de drempel van een algehele afbraak. In hun gedeelde streven om het vertrouwen en de gunst te winnen van de heersende bourgeoisie, beconcurreren de BJP en de Congrespartij elkaar in de landelijke arena, net zoals de verschillende plaatselijke bourgeois-partijen dat op lokaal niveau doen. Of ze nou aan de macht zijn of in de oppositie zitten, hun enige doel is altijd om de heersende bourgeoisie te dienen.

    Zijn zulke bourgeois-partijen aan de macht, dan doen ze hun uiterste best om de onderdrukking van de heersende kapitalistische klasse te bevorderen, protesten te smoren en rechtmatige acties en bewegingen onder de bevolking tegen te gaan - allemaal om maar in een goed blaadje te komen bij de economische elite. Vanuit de oppositie plengen ze krokodillentranen over de toenemende armoede en verpaupering van de onderklasse, om zo de weg te bereiden naar een toekomstig verkiezingssucces. Toch slagen ze er, met al hun bedrog en gehuichel, niet in om de lijdzame bevolking te muilkorven. Zo zwaar drukt de armoede en onderdrukking op de mensen, dat zij niet anders kunnen dan uitbarsten in protest. De opgekropte woede, grieven en klachten onder arbeiders, boeren, studenten en andere delen van de werkende bevolking breekt dikwijls door in de vorm van spontane, ongeorganiseerde en politiek ongeïnformeerde, maar grootschalige acties, niet zelden in confrontatie met de kogels en de knuppels van de heersende klasse.

    Bij gebrek aan legitiem politiek leiderschap is het echter onvermijdelijk dat deze rumoerige uitbarstingen van volkswoede en onvrede mettertijd zachtjes uitdoven. De zogenaamde grote linkse partijen, CPI(M) en CPI [die zichzelf communistische noemen, nvdr], houden vaak de schijn op dat ze hun sociaaldemocratische beginselen recht doen, maar in werkelijkheid hebben ze de weg van het militante verzet allang achter zich gelaten. Integendeel, ze leggen zich vandaag de dag enkel nog toe op het behalen van verkiezingswinst door aansluiting te zoeken bij de zogenaamd seculiere coalitie onder leiding van de Congrespartij.

Ik hoop dat kameraden in alle lagen van de partij, tegen deze achtergrond en met een juist besef van de taak die ons allen roept, naar voren willen treden om van het derde partijcongres een enorm succes te maken.

Lang leve het socialisme.
Lang leve de SUCI(C)
Lang leve het marxisme-leninisme-gedachtegoed van Shibdas Ghosh

Met revolutionaire groet,
Provash Ghosh
secretaris-generaal
SUCI(C)

Vertaling Christiaan Caspers.