Haagse chili

Afgelopen week was ik een avondje alleen thuis en maakte ik van dat moment gebruik om een grote pan chili con carne te maken. Ik kook niet vaak meer iets met vlees, maar als de vegetarische vriendin van huis is dan dansen de runderlappen op tafel. Als sociaal flexitariër kan ik er enorm van genieten om een dag lang een rijkelijk gevulde chili op het vuur te laten pruttelen. Als je het goed doet dan smaakt op een gegeven moment alles in de pan naar elkaar. Geen groot verschil met Den Haag dus. Nu het vuur van de verkiezingen is opgestookt kan ik de verschillen tussen de partijen steeds slechter proeven.

Met nog een aantal weken voor de verkiezingen zijn er in Den Haag twee bewegingen te zien. De rechtse partijen VVD, PVV, JA21, FvD en BBB schreeuwen om het hardst hoe extremistisch, anti-migratie en racistisch ze zijn. De andere partijen schreeuwen om het hardst hoe lief en midden ze zijn; en dat ze prima willen samenwerken met de racisten. Willen meeregeren is hét thema van de komende verkiezingen. Natuurlijk zijn er onderlinge verschillen, maar de zogenaamde 'redelijke', ‘linkse’ partijen laten alvast doorschemeren dat ze, voor de lieve vrede, best willen toegeven op kleine dingen. Kleinigheidjes zoals milieu, de genocide in Gaza en miljarden naar wapens. Deze onbelangrijke verschillen willen ze best overbruggen om te kunnen regeren met de rechts-extremisten, geen énkel probleem. ‘We moeten naar elkaar blijven luisteren’, hoor je dan. Een mooi excuus waarmee, bijvoorbeeld, de SP de PVV rechts inhaalt op het gebied van migratie met haar voorstel voor een ‘migratiesaldo’. ‘Naar elkaar luisteren’ betekent daarmee vooral: je oren dichtstoppen voor de échte problemen van burgers. In dit tempo verbaast het mij niet meer als we komend jaar een 'bruin' kabinet hebben, bestaande uit GroenLinks-PvdA, CDA, PVV en de nieuwe partij BBB-SGP. Als je alle kleuren mengt blijft alleen bruin-rechts over.

Afgelopen maand kregen we al een voorproefje van wat ons de komende verkiezingen te wachten staat. De PVV-motie om de hypotheekrenteaftrek te behouden, de VVD-motie om het boerkaverbod uit te breiden en de FvD-BBB-PVV-motie om Antifa te verbieden zijn allemaal aangenomen. (Raadsel: hoe noem je mensen die antifascisten willen verbieden?) De motie om zieke en gewonde kinderen uit Gaza naar Nederland te brengen voor medische zorg werd verworpen, en pas na veel druk besloot het kabinet schoorvoetend om toch ‘enkele’ (lees: zo min mogelijk) kinderen te helpen. Het zijn de zoveelste dieptepunten in de eindeloze afgrond van extreemrechtse bullshit. Het verrijken van de heersende klasse, het discrimineren van minderheden en het verbieden van politieke tegenstand zijn Trumpiaanse toestanden in de polder. In België zeggen ze: “Als het regent in de VS dan druppelt het in Nederland.”

Wat een chili goed maakt, maakt de parlementaire politiek slecht. Namelijk: wanneer iets lang genoeg in dezelfde pot gaart, dan smaakt alles naar elkaar. Je moet dan ook niet verbaast zijn als iemand in de pan schijt, je alleen maar stront proeft. Oftewel: als fascistische clowns zoals Baudet, Eerdmans, De Vos of Wilders hun extreemrechtse haatvolle diarree in de kookpot van de burgerlijke politiek ruften, moet je niet verbaasd zijn als hooligans op een gegeven moment het Binnenhof bestormen. Je oogst de haatvolle cultuur die je zelf hebt gezaaid. De zogenaamde ‘linkse’ partijen zijn hierin niet onschuldig. De kok die toelaat dat er iemand in zijn chili schijt zou evengoed ontslagen moeten worden.

In de aanloop naar de verkiezingen buitelen de partijen over elkaar heen om het snelst concessies te maken op het gebied van sociale zekerheid, migratie en meer geld naar wapens. Het pluche lonkt blijkbaar verleidelijk. Standpunten zijn leuk, maar meeregeren is leuker. De keuze is ondertussen dan ook niet meer óf we miljarden gaan uitgeven aan de NAVO, maar hoeveel miljarden we gaan uitgeven aan de NAVO. Daarmee is de hele Haagse chili een vieze eenheidsbrij geworden van: extreemrechts, rechts, en iets minder rechts. De smaak van socialisme is daar echter al jaren niet meer te proeven.