‘Invasie’: Propagandafilm in de Nederlandse cinema

Dat het Nederlandse leger oprukt binnen onze gedachten mag wel duidelijk zijn. Hoge officieren praten ons wekelijks in allerlei praatprogramma’s bij over het front in Oekraïne, het verloop van de Russische invasie en het belang van de NAVO. Treinen vol militaire voertuigen denderen over het Nederlandse spoornet, wat niemand op het perron kan zijn ontgaan. Veel oefeningen van de verschillende afdelingen van de strijdkrachten vinden ver buiten de kazernes plaats, steeds vaker in het gezichtsveld van passanten en omwonenden. Op het nieuws zien we hoe de koning, gehesen in zijn velduniform, Oekraïense soldaten bezoekt die worden getraind door de Nederlandse landmacht en hoe de demissionair premier (ongegeneerd) lobbyt voor het NAVO-leiderschap bij de uiterst reactionaire president Erdogan van Turkije. Ook al heerst er geen concrete oorlogsdreiging, de psychologische oorlogsvoering voor het winnen van onze loyaliteit is reeds begonnen.

Niettemin lukt het Defensie niet om het gewenste aantal mensen te rekruteren. Het is duidelijk dat onze jonge werkers zich niet zomaar voor het karretje van de oorlogsmachine laten spannen. Daarom is, in dit geval de Nederlandse marine, met een nieuw wapen op de proppen gekomen om het aantal rekruten toe te laten nemen. De nieuwe film ‘Invasie’, die vanaf 11 april in alle bioscopen draait, is tot stand gekomen met de volledige inzet van de marine. Noch financiering, mariniers, wapens, schepen, noch een onderzeeër, zijn bespaard gebleven om deze wervingsfilm te realiseren.

Waar gaat de film over? Zelf zegt Defensie er op hun eigen website dit over: “Alles draait om de onverhoedse aanval op Curaçao en Aruba door een dictatoriaal buurland. Politiek Den Haag is volkomen verbijsterd en besluiteloos. Als het conflict in snel tempo escaleert, moeten drie jonge mariniers het verschil zien te maken. Al snel ligt de kazerne op Aruba onder vuur en gaat het luchtruim op slot. Ondertussen moet de Nederlandse ambassadeur geëvacueerd worden uit vijandelijk gebied. De reddingsmissie van de kersverse mariniers wordt een race tegen de klok. De jungle scènes in de film zijn gedraaid in het tropisch regenwoud op het eiland Saba.”

De film beschikt meer over het arsenaal van de marine, dan over een rode draad, laat staan een goed verhaal. Er wordt getracht Hollywoodachtige geweld scènes na te bootsen, om actie en sensatie de lage standaard te laten camoufleren. Het zogenaamde ‘dictatoriaal buurland’ heet ‘Veragua’ en lijkt een flauwe verwijzing naar ‘Venezuela’ te zijn, wel zo makkelijk voor het beeld van de kijker. Het toppunt van het verhaal is natuurlijk dat Nederland nietsvermoedend wordt aangevallen op de eilanden die het restant van het Nederlandse koloniale rijk vormen, waar het koninkrijk der Nederlanden, nog steeds hardvochtig met de scepter zwaait. Onironisch schetst de film Nederland als het grote slachtoffer en de Nederlandse marine bekommert zich vooral om een Nederlandse ambassadeur die gered dient te worden. Gelukkig is er een marineschip in de buurt om de reddingsmissie uit te voeren en gaan de jonge mariniers de zeer onrealistische redding uitvoeren. Een van die drie mariniers word gespeeld door een vrouw, maar een saillant detail is dat het korps mariniers helemaal geen vrouwen kent en dat ook nooit heeft gedaan.

De inhoud van de film is natuurlijk ondergeschikt aan het uiteindelijke doel van het opschroeven van de rekrutering voor Defensie. Voor ons communisten lijkt een algehele boycot een vanzelfsprekende reactie, maar moeten wij ons zorgen maken over onze niet georganiseerde kameraden uit de werkende klasse? Het lijkt er niet op, de burgerlijke recensies geven de film een zeer lage beoordeling en zelfs het bezoekersaantal stelt hen teleur. Wat wij echter niet moeten onderschatten is dat er onder deze knullige productie, wel degelijk een gevaarlijke agenda schuilt, daarom is het laatste woord aan zanger en kameraad Ernst Bush: “Er gaat door de wereld gefluister: Arbeider hoor je het niet? Het zijn de stemmen van oorlogshitsers. Arbeider hoor je ze niet?... ”