Manager Mark

Als vroeger het gevaar te groot werd voor de Powerrangers dan konden ze samen in elkaar morphen als één grote Powerranger. Ik vond dat supervet! Toen ik dat voor de eerste keer zag was dat een gamechanger. Het, zoals de Engelsen zeggen, ‘raised the stakes’. Thuis pakte ik mijn Bionicles (deze column wordt u mede mogelijk gemaakt door de jaren negentig) en morphte mijn twee Bionicle-slechteriken in één groot kwaadaardig gedrocht.

In ander nieuws: Mark Rutte wordt waarschijnlijk secretaris-generaal van de NAVO. Vermoedelijk wordt hij op 4 april aangesteld. Dat wil zeggen: als dit niet allemaal één grote geniale 1 april grap is. Ik ben geen fan van de NAVO, maar als ze dat doen dan hebben ze toch een beetje van mijn respect gewonnen. Hebben ze ons allemaal toch lekker te pakken! Mark Rutte in de running als NAVO-baas, dit was natuurlijk geen verrassing. Tenminste, ik denk niet dat iemand in Nederland, toen Rutte ein-de-lijk stopte, daadwerkelijk geloofde dat hij inderdaad full-time maatschappijleerdocent zou worden. Arme leerlingen ook trouwens. Hoe zou een lesje politiek van Mark Rutte eruit zien? "Ja, toen hebben we in Nederland eerst alle armoedzaaiers naar werkkampen in Drenthe gestuurd, maar dat werkte ook niet, en toen begonnen ze zich te bemoeien met de politiek. Maar genoeg over die paupers, zullen we het nog een keer over Thorbecke hebben?”

Mark Rutte bij de NAVO. Mark Rutte. Bij de NAVO. Sneaky Teflon-weglach-Markie, met zijn eeuwige Oral-B glimlach en zijn stomme appel op zijn stomme fiets, bij de NAVO! Zie je het al voor je? Onze Mark met al zijn streken en al zijn onzin, maar dan internationaal? "Welke vertrouwelijke sms'jes met Netanyahu, Putin of Zelensky? Ik heb die allemaal verwijderd van mijn hele oude telefoon, haha, kijk dan eens naar mijn telefoon: hij is écht oud. Het is een Nokia. Moest ik die sms'jes bewaren dan? Och dat weet ik allemaal niet meer hoor, daar heb ik geen actieve herinnering aan. Hahaha, ja ja, leuk leuk. Hai, hey, doei."

Mark Rutte bij de NAVO, en dat in een tijd waarin we lijken af te stevenen op een grote oorlog, of meerdere grote oorlogen. In veel landen wordt al geflirt met de herinvoering van de dienstplicht. En Kajsa Ollongren vertelde bij BNR Nieuwsradio al trots dat buitenlandse leveranciers van munitie momenteel hun capaciteit opschroeven en nieuwe productielijnen openen. Ook zag ze een kans voor de gesloten autofabriek van VDL Nedcar in Born om daar militaire voertuigen te laten produceren. Ook de NAVO-norm die landen verplicht om minstens 2% van het BBP (Bruto Binnenlands Product) uit te geven aan defensie vond ze eigenlijk niet voldoende. Daar wil ze minstens 4% van maken, een verdubbeling. Ons land wordt dus klaargestoomd voor een oorlog, en wij niet alleen, maar alle landen van de NAVO. NAVO-admiraal Rob Bauer, wiens tweelingbroer een bouwbedrijf schijnt te runnen, liet de afgelopen weken al een aantal keer vallen dat we moeten omschakelen naar een oorlogseconomie. De vraag die hier natuurlijk bij hoort is: “kunnen we dat maken?” Als het aan oud-secretaris-generaal Jaap de Hoop Scheffer ligt dan is dat antwoord: “nou en of!”. In een interview bij de NOS stelt hij dat bij deze mentaliteitsomslag ook andere politieke keuzes horen. De Hoop Scheffer wil af van het taboe van investeren in wapenproductie, bijvoorbeeld bij pensioenfondsen. "Ik denk dat dat deel uitmaakt van dat omdenken, omdat we nu eenmaal in een andere situatie zitten. Dat vergt een totale wijziging van beleid en een overheid die bereid is daarin mee te denken. Hierin heeft de nieuwe secretaris-generaal van de NAVO een belangrijke rol te vervullen."

Ben ik de enige die denkt dat de NAVO juist daarom misschien wel bij onze Teflon-Mark is uitgekomen? De man die al jarenlang trots heeft gesteld dat hij géén leider is, géén visie heeft (“visie is”, immers, “een olifant die in de weg staat”) en die zijn land heeft gerund alsof het een bedrijf was? De NAVO zoekt iemand die de omschakeling naar een oorlogseconomie kan aanzwengelen, oftewel: de NAVO zoekt geen nieuwe secretaris-generaal, de NAVO zoekt een manager. Een bedrijfsleider. Trouwens, een oorlog als bedrijfsvoering is letterlijk het plot van elke middelmatige sciencefictionfilm. Het begint in elke film altijd bij een groot bedrijf, een board of directors of een manager die het virus of de AI-robots of de vernietigende oorlogsindustrie lanceert. En voor dat laatste hebben we nu supermanager Mark. Vroeger dacht ik dat de dood kwam met een diepe zwarte kap en een zeis, nu weet ik dat hij komt met een brede glimlach en een cijfertabel.

Mark Rutte heeft ons een Nederland gegeven met peperduur openbaar vervoer, marktwerking in de zorg, duizenden burgers die beschadigd zijn door een wreed systeem in het toeslagenschandaal, een historisch hoge laaggeletterdheid en armoedecijfers die komend jaar gaan oplopen tot minstens 1 miljoen mensen onder de armoedegrens. En nu gaat de in 2007 voor discriminatie veroordeelde, monster onder het bed van toeslagenouders, slopkogel van Groningen, naar de NAVO. Mark Rutte is een soort omgekeerde koning Midas, alles wat hij aanraakt verandert in stront. Ik heb een voorgevoel dat, als Rutte straks secretaris-generaal is bij de NAVO, we de tijd nog gaan missen dat hij nog “gewoon” minister-president was.

Dus, kunnen we het nog maken? Nou…