Nederland zegt ‘nee’ tegen genocide

Op zondag 15 juni kwamen meer dan 150.000 rood geklede mensen samen in Den Haag, om te protesteren tegen de voortdurende Nederlandse steun aan de onderdrukking van het Palestijnse volk. De enorme rode lijn laat ook overtuigend zien dat steeds meer mensen zich keren tegen de banden van onze kapitalistische klasse met de Israëlische staat. Zoals de NCPN en CJB riepen en op meerdere plekken in de mars werd overgenomen: “Nederland financiert, Israël bombardeert!”

Het Rode Lijn-protest bouwt voort op die van een maand eerder, maar bovenal op de vele acties die al sinds 7 oktober 2023 (en lang daarvoor) werden georganiseerd, van wekelijkse demonstraties in tientallen steden tot solidariteitscampagnes en zelfs stakingen. Bemoedigend is dat veel mensen zich niet lieten tegenhouden doordat er zo snel opnieuw een groot protest werd georganiseerd: er kwamen juist 50.000 mensen bij. Het laat een toenemende bereidheid zien van de arbeidersklasse om tegen onrecht te organiseren en te vechten.

Waar de premier eerder het grootste protest in twintig jaar negeerde (terwijl hij op dezelfde dag wel de Israëlische lobbyorganisatie CIDI feliciteerde), bleek dat de regering zich deze keer gedwongen voelde om te reageren. “Wij zien en horen jullie,” liet Dick Schoof weten, wat natuurlijk niet hetzelfde is als “we luisteren naar jullie.” Hij vervolgde: “Ons doel is uiteindelijk hetzelfde: om zo snel mogelijk een einde te maken aan het leed in Gaza.” Daarbij liet Schoof weg dat het regeringsbeleid in feite steunt dat Israël een ‘einde’ maakt aan het leed in Gaza door het te ontruimen van het Palestijnse volk, om ruimte te maken voor het Euro-Atlantisch kapitaal. Vastgoedontwikkeling en offshore olie- en gasboringen bij Gaza staan op de agenda, natuurlijk naast de voortdurende dominantie over de grondstoffen en handelsroutes in het Midden-Oosten.

Niet alleen demonstranten waren zondag met meer. Waar de afwezigheid van politie bij het eerdere protest veel mensen juist opviel, waren ze deze keer niet te missen. Ondanks de professionele organisatie en het vreedzame karakter van het protest, omzoomden agenten de hele route. Verschillende mensen werden uit de mars getrokken, omdat ze bijvoorbeeld stickers op lantaarnpalen plakten of een vlag in de handen van een standbeeld drukten. Het waren onnodige provocaties vanuit de politie, die echter niet af konden doen aan de strijdbaarheid en solidariteit waar de mars uiting aan gaf.

Nederland kan terugkijken op één van de grootste protesten sinds de anti-kernwapendemonstraties in de jaren ‘80. Toch zullen zowel Nederland als de EU, NAVO en Israël voorlopig niet van plan zijn om de genocide op het Palestijnse volk te stoppen. Met verder toenemende imperialistische tegenstellingen in het vooruitzicht (en volgende week natuurlijk de NAVO-top), komt deze heropleving van de beweging voor vrede en internationale solidariteit precies op tijd. Om het tij te keren, zal de strijd tegen imperialisme en kapitalisme verder versterkt en verdiept moeten worden!