Niet onverwacht, maar toch vrij plotseling is het kabinet Schoof I na minder dan een jaar al gevallen. Ondanks veel grote woorden over ‘weglopen’, ‘verantwoordelijkheid’ en ‘belangrijke uitdagingen’ wekken de meeste politici in zowel de oppositie als de coalitie toch de indruk dat ze maar al te graag weer in campagnemodus willen gaan.
Zo is D66 alvast begonnen met de onderhandelingen voor het volgende kabinet. Leider Rob Jetten heeft een nieuw migratiestandpunt aangekondigd waarin alle vluchtelingen maar buiten Europa moeten worden opgevangen en internationale afspraken en verdragen maar heronderhandeld moeten worden. Dat komt mooi uit mocht deze partij nodig zijn in een nieuw rechts kabinet zonder de PVV. Enigszins onduidelijk blijft wat dan eigenlijk het verschil met het grote broertje de VVD is. Zo komt het ook goed uit voor Joost Eerdmans van JA21 dat het relatief populaire PVV-bewindslied Ingrid Coenradie overstapt naar zijn partij. Met ongeveer dezelfde standpunten als de PVV, maar zonder de amateuristische reputatie kan JA21 zonder zorgen de verkiezingen in.
De VVD heeft ondertussen ook al een campagnestrategie gekozen, die nu juist niet over migratie gaat. Alle burgerlijke partijen hebben allang besloten om migranten voor de bus te gooien dus daar valt weinig te halen en bovendien is het inzicht van de VVD-strategen dat ze deze keer geen tweestrijd willen met de PVV. Samenwerking daarmee bleek toch lastig, niet om inhoudelijke verschillen (daar is het afgelopen jaar niets van te merken geweest), maar om partijpolitieke belangen en tegenstellingen tussen belangen van verschillende delen van de heersende klasse.
Daarom richt de partij nu alle peilen op PvdA-GroenLinks, wellicht voor een herhaling van Rutte II, waarbij de VVD en de PvdA eerst een tweestrijd bewerkstelligden om daarna met zijn tweeën een kabinet te vormen. Overigens was dat het laatste kabinet dat zijn volledig termijn heeft uitgezeten. De gematigde reformisten worden afgeschilderd alsof ze uit de heetste vuren van de hel zijn gekropen en leider Frans Timmermans het liefdeskind van de duivel en Pol Pot is.
Dat komt PvdA-GroenLinks ook helemaal niet verkeerd uit. De partij heeft hun aanstaande fusie naar voren gehaald en wil zich nu graag profileren als hét ‘linkse’ alternatief. Gedemoniseerd worden door rechts, en dat is niet alleen door de VVD maar ook hun gelieerde media en TV- en radiogezichten, leidt ook tot een imago onder links dat niet terecht is. De partij diende recentelijk een motie in voor een geheel wapenembargo tegen Israël, inclusief onderdelen voor de ‘Iron Dome’ luchtafweer wat tot beroering leidde in sommige kringen en tegen het zere been van bepaalde PvdA’ers was. Zowel deze zionistische hardliners onder de eigen leden als de rechtse en christelijke partijen roepen sindsdien dat de partij is gekaapt door ‘extremisten’, ‘radicalen’ en zelfs ‘antisemieten’.
Timmermans daarentegen schaarde zich opeens achter de motie, en daar zit nu het verraderlijke. Door de pro-Israëlische laster ontstaat de indruk dat de partij nu een principieel pro-Palestijnse koers vaart. Niets is minder waar, de partij heeft sinds het begin van het huidige conflict en genocide in Gaza vooral heel lang vastgehouden aan het witwassen van het Israëlische geweld. Maar nu de Nederlandse bevolking steeds sterker en massaler van zich laat horen, zoals tijdens de indrukwekkende Rode Lijn-demonstraties, kiezen Timmermans en zijn kompanen ervoor om deze beweging voor hun electorale strategie te claimen. In dit opzicht is deze ophef niet veel anders dan eerder genoemde herpositionering.
Het echte verzet vindt men in de solidariteit op straat en onder de arbeidersklasse en communisten. De Rode Lijn-demonstraties, maar ook de demonstratie tegen de NAVO-top in Den Haag waarbij de NCPN en kameraden van Europese zusterpartijen aanwezig waren, waaronder Europarlementariër Lefteris Nikolaou-Alavanos van de Communistische Partij van Griekenland, zijn geen campagne voor burgerlijke opportunisten. De aanvallen van Israël en de VS op Iran tonen eens te meer dat er een bittere noodzaak is voor principiële vredesstrijd, met een klassengeoriënteerde, anti-imperialistische oriëntatie.
Lees de Waarheid in Manifest! Niet alleen in de papieren Manifest, maar ook digitaal op de website van Manifest (leesmanifest.nl) en de website van de partij (ncpn.nl). Zie ook voorwaarts.net van de CJB. In augustus slaat Manifest zoals altijd een maand over, de volgende krant komt uit op 2 september.