Skip navigation

Manifest 7

1 juli 2025 | Jaargang 43

van de redactie

Niet onverwacht, maar toch vrij plotseling is het kabinet Schoof I na minder dan een jaar al gevallen. Ondanks veel grote woorden over ‘weglopen’, ‘verantwoordelijkheid’ en ‘belangrijke uitdagingen’ wekken de meeste politici in zowel de oppositie als de coalitie toch de indruk dat ze maar al te graag weer in campagnemodus willen gaan.

Zo is D66 alvast begonnen met de onderhandelingen voor het volgende kabinet. Leider Rob Jetten heeft een nieuw migratiestandpunt aangekondigd waarin alle vluchtelingen maar buiten Europa moeten worden opgevangen en internationale afspraken en verdragen maar heronderhandeld moeten worden. Dat komt mooi uit mocht deze partij nodig zijn in een nieuw rechts kabinet zonder de PVV. Enigszins onduidelijk blijft wat dan eigenlijk het verschil met het grote broertje de VVD is. Zo komt het ook goed uit voor Joost Eerdmans van JA21 dat het relatief populaire PVV-bewindslied Ingrid Coenradie overstapt naar zijn partij. Met ongeveer dezelfde standpunten als de PVV, maar zonder de amateuristische reputatie kan JA21 zonder zorgen de verkiezingen in.

De VVD heeft ondertussen ook al een campagnestrategie gekozen, die nu juist niet over migratie gaat. Alle burgerlijke partijen hebben allang besloten om migranten voor de bus te gooien dus daar valt weinig te halen en bovendien is het inzicht van de VVD-strategen dat ze deze keer geen tweestrijd willen met de PVV. Samenwerking daarmee bleek toch lastig, niet om inhoudelijke verschillen (daar is het afgelopen jaar niets van te merken geweest), maar om partijpolitieke belangen en tegenstellingen tussen belangen van verschillende delen van de heersende klasse.

Daarom richt de partij nu alle peilen op PvdA-GroenLinks, wellicht voor een herhaling van Rutte II, waarbij de VVD en de PvdA eerst een tweestrijd bewerkstelligden om daarna met zijn tweeën een kabinet te vormen. Overigens was dat het laatste kabinet dat zijn volledig termijn heeft uitgezeten. De gematigde reformisten worden afgeschilderd alsof ze uit de heetste vuren van de hel zijn gekropen en leider Frans Timmermans het liefdeskind van de duivel en Pol Pot is.

Dat komt PvdA-GroenLinks ook helemaal niet verkeerd uit. De partij heeft hun aanstaande fusie naar voren gehaald en wil zich nu graag profileren als hét ‘linkse’ alternatief. Gedemoniseerd worden door rechts, en dat is niet alleen door de VVD maar ook hun gelieerde media en TV- en radiogezichten, leidt ook tot een imago onder links dat niet terecht is. De partij diende recentelijk een motie in voor een geheel wapenembargo tegen Israël, inclusief onderdelen voor de ‘Iron Dome’ luchtafweer wat tot beroering leidde in sommige kringen en tegen het zere been van bepaalde PvdA’ers was. Zowel deze zionistische hardliners onder de eigen leden als de rechtse en christelijke partijen roepen sindsdien dat de partij is gekaapt door ‘extremisten’, ‘radicalen’ en zelfs ‘antisemieten’.

Timmermans daarentegen schaarde zich opeens achter de motie, en daar zit nu het verraderlijke. Door de pro-Israëlische laster ontstaat de indruk dat de partij nu een principieel pro-Palestijnse koers vaart. Niets is minder waar, de partij heeft sinds het begin van het huidige conflict en genocide in Gaza vooral heel lang vastgehouden aan het witwassen van het Israëlische geweld. Maar nu de Nederlandse bevolking steeds sterker en massaler van zich laat horen, zoals tijdens de indrukwekkende Rode Lijn-demonstraties, kiezen Timmermans en zijn kompanen ervoor om deze beweging voor hun electorale strategie te claimen. In dit opzicht is deze ophef niet veel anders dan eerder genoemde herpositionering.

Het echte verzet vindt men in de solidariteit op straat en onder de arbeidersklasse en communisten. De Rode Lijn-demonstraties, maar ook de demonstratie tegen de NAVO-top in Den Haag waarbij de NCPN en kameraden van Europese zusterpartijen aanwezig waren, waaronder Europarlementariër Lefteris Nikolaou-Alavanos van de Communistische Partij van Griekenland, zijn geen campagne voor burgerlijke opportunisten. De aanvallen van Israël en de VS op Iran tonen eens te meer dat er een bittere noodzaak is voor principiële vredesstrijd, met een klassengeoriënteerde, anti-imperialistische oriëntatie.

Lees de Waarheid in Manifest! Niet alleen in de papieren Manifest, maar ook digitaal op de website van Manifest (leesmanifest.nl) en de website van de partij (ncpn.nl). Zie ook voorwaarts.net van de CJB. In augustus slaat Manifest zoals altijd een maand over, de volgende krant komt uit op 2 september.

Artikelen in deze editie

Rode lijn - Redactie

Nederland zegt ‘nee’ tegen genocide

Amateur-grenspolitie - Johannes Tuci

Extreemrechtse activisten houden illegale grenscontroles

Verklaring NCPN - Commissie Internationaal

Over de Israëlische aanval op Iran

Schoolexamens - Commissie Onderwijs

LAKS lanceert petitie voor beter onderwijs, zonder onnodige examenstress

Verslag - Armando Versteeg

Arbeidsmigranten bij Albert Heijn staken voor gelijke rechten

NCPN - Redactie

Conferentie bespreekt versterking en belang partijkrant

Vakbondsnieuws - Ties Korrel

KLM-top kortwiekt gefrustreerd grondpersoneel: rechter verbiedt staking

Staking - Redactie

Solidariteit met het spoorpersoneel!

Midden-Oosten - Johannes Tuci

Israël opent aanval op Iran terwijl situatie in Gaza verder verslechtert

Gedicht - Waldo Sinestra (nog niet online)

Kruistocht

Griekenland - Joke van den Boogert (nog niet online)

Een toeristisch ‘Wirtschaftswunder’ Griekse stijl: superwinsten en ‘galeislaven’

Kunst en cultuur - Bram Bosman (nog niet online)

Architectuur (3): Het kan wel

Handelsoorlog - Cóir Cúis (nog niet online)

America First, arbeiders laatst

Arbeidersbeweging - Communistische Partij van Griekenland (KKE) (nog niet online)

Het werk van communisten om krachtsverhoudingen in vakbonden en massaorganisaties te veranderen

Mooie woorden - Rinze Visser (nog niet online)

Democratie: van 'mondige burgers' en 'onderbuiksprekers'

Technologie - Ming Ài lì (nog niet online)

Artificial Intelligence en de toekomst

Je kan me nog meer vertellen - Roel Hoefmaker (nog niet online)

Truman Show in Den Haag

Interview - Henri (nog niet online)

Hongaarse arbeidsmigrant: ‘’Wij hebben nog nooit van de FNV gehoord”

Verklaring CPM - Communistische Partij van Mexico (nog niet online)

Mexicaanse communisten solidair met strijd van arbeidsmigranten in VS

Je hoeft geen lid te zijn om bij te dragen aan Manifest!

Met jullie hulp garanderen we een communistische visie op de actualiteit in Nederland

Abonneer Nu!
van de redactie

Niet onverwacht, maar toch vrij plotseling is het kabinet Schoof I na minder dan een jaar al gevallen. Ondanks veel grote woorden over ‘weglopen’, ‘verantwoordelijkheid’ en ‘belangrijke uitdagingen’ wekken de meeste politici in zowel de oppositie als de coalitie toch de indruk dat ze maar al te graag weer in campagnemodus willen gaan.

Zo is D66 alvast begonnen met de onderhandelingen voor het volgende kabinet. Leider Rob Jetten heeft een nieuw migratiestandpunt aangekondigd waarin alle vluchtelingen maar buiten Europa moeten worden opgevangen en internationale afspraken en verdragen maar heronderhandeld moeten worden. Dat komt mooi uit mocht deze partij nodig zijn in een nieuw rechts kabinet zonder de PVV. Enigszins onduidelijk blijft wat dan eigenlijk het verschil met het grote broertje de VVD is. Zo komt het ook goed uit voor Joost Eerdmans van JA21 dat het relatief populaire PVV-bewindslied Ingrid Coenradie overstapt naar zijn partij. Met ongeveer dezelfde standpunten als de PVV, maar zonder de amateuristische reputatie kan JA21 zonder zorgen de verkiezingen in.

De VVD heeft ondertussen ook al een campagnestrategie gekozen, die nu juist niet over migratie gaat. Alle burgerlijke partijen hebben allang besloten om migranten voor de bus te gooien dus daar valt weinig te halen en bovendien is het inzicht van de VVD-strategen dat ze deze keer geen tweestrijd willen met de PVV. Samenwerking daarmee bleek toch lastig, niet om inhoudelijke verschillen (daar is het afgelopen jaar niets van te merken geweest), maar om partijpolitieke belangen en tegenstellingen tussen belangen van verschillende delen van de heersende klasse.

Daarom richt de partij nu alle peilen op PvdA-GroenLinks, wellicht voor een herhaling van Rutte II, waarbij de VVD en de PvdA eerst een tweestrijd bewerkstelligden om daarna met zijn tweeën een kabinet te vormen. Overigens was dat het laatste kabinet dat zijn volledig termijn heeft uitgezeten. De gematigde reformisten worden afgeschilderd alsof ze uit de heetste vuren van de hel zijn gekropen en leider Frans Timmermans het liefdeskind van de duivel en Pol Pot is.

Dat komt PvdA-GroenLinks ook helemaal niet verkeerd uit. De partij heeft hun aanstaande fusie naar voren gehaald en wil zich nu graag profileren als hét ‘linkse’ alternatief. Gedemoniseerd worden door rechts, en dat is niet alleen door de VVD maar ook hun gelieerde media en TV- en radiogezichten, leidt ook tot een imago onder links dat niet terecht is. De partij diende recentelijk een motie in voor een geheel wapenembargo tegen Israël, inclusief onderdelen voor de ‘Iron Dome’ luchtafweer wat tot beroering leidde in sommige kringen en tegen het zere been van bepaalde PvdA’ers was. Zowel deze zionistische hardliners onder de eigen leden als de rechtse en christelijke partijen roepen sindsdien dat de partij is gekaapt door ‘extremisten’, ‘radicalen’ en zelfs ‘antisemieten’.

Timmermans daarentegen schaarde zich opeens achter de motie, en daar zit nu het verraderlijke. Door de pro-Israëlische laster ontstaat de indruk dat de partij nu een principieel pro-Palestijnse koers vaart. Niets is minder waar, de partij heeft sinds het begin van het huidige conflict en genocide in Gaza vooral heel lang vastgehouden aan het witwassen van het Israëlische geweld. Maar nu de Nederlandse bevolking steeds sterker en massaler van zich laat horen, zoals tijdens de indrukwekkende Rode Lijn-demonstraties, kiezen Timmermans en zijn kompanen ervoor om deze beweging voor hun electorale strategie te claimen. In dit opzicht is deze ophef niet veel anders dan eerder genoemde herpositionering.

Het echte verzet vindt men in de solidariteit op straat en onder de arbeidersklasse en communisten. De Rode Lijn-demonstraties, maar ook de demonstratie tegen de NAVO-top in Den Haag waarbij de NCPN en kameraden van Europese zusterpartijen aanwezig waren, waaronder Europarlementariër Lefteris Nikolaou-Alavanos van de Communistische Partij van Griekenland, zijn geen campagne voor burgerlijke opportunisten. De aanvallen van Israël en de VS op Iran tonen eens te meer dat er een bittere noodzaak is voor principiële vredesstrijd, met een klassengeoriënteerde, anti-imperialistische oriëntatie.

Lees de Waarheid in Manifest! Niet alleen in de papieren Manifest, maar ook digitaal op de website van Manifest (leesmanifest.nl) en de website van de partij (ncpn.nl). Zie ook voorwaarts.net van de CJB. In augustus slaat Manifest zoals altijd een maand over, de volgende krant komt uit op 2 september.

Citaat van de Maand

"

De rol van een krant beperkt zich echter niet alleen tot het verspreiden van ideeën, politieke vorming en het werven van politieke bondgenoten. Een krant is niet alleen een collectieve propagandist en een collectieve agitator, maar ook een collectieve organisator. In dit laatste opzicht kan hij worden vergeleken met de steigers rond een gebouw in aanbouw, die de contouren van het bouwwerk aangeven en de communicatie tussen de bouwvakkers vergemakkelijken, waardoor zij het werk kunnen verdelen en het gezamenlijke resultaat van hun georganiseerde arbeid kunnen zien. Met behulp van de krant en via de krant zal vanzelf een permanente organisatie ontstaan die zich niet alleen met lokale activiteiten bezighoudt, maar ook met regelmatig algemeen werk, en die haar leden opleidt om de politieke gebeurtenissen nauwlettend te volgen, het belang ervan en de gevolgen voor de verschillende lagen van de bevolking te beoordelen en doeltreffende middelen te ontwikkelen waarmee de revolutionaire partij invloed op deze gebeurtenissen kan uitoefenen.

V.I. Lenin, 1902
Waar te beginnen?