‘Cuba laat zien dat een andere wereld mogelijk is’

Zaterdag organiseerde de afdeling Utrecht van de NCPN samen met de Cubaanse ambassade in Nederland een evenement voor solidariteit met Cuba, dat al decennia wordt gekweld door de imperialistische blokkade die de VS heeft opgelegd. We plaatsen hieronder de toespraak van Kevin, lid van het Dagelijks Bestuur en internationaal secretaris van het Partijbestuur.

Beste kameraden, vrienden, aanwezigen,

Ik wil vandaag mijn speech beginnen met een paar woorden in het Spaans. “Paso a paso, lentemente.” Stap voor stap, rustig aan. Veel mensen zullen deze uitspraak kennen als een uitspraak van kameraad Fidel Castro, die hiermee wees op het belang van revolutionair geduld. Ik ken het ook als een uitspraak van Wil van der Klift, onze onlangs overleden kameraad die decennialang het internationaal werk van de partij en de partijkrant, Manifest, heeft geleid, en lang contactpersoon was van de Cubaanse ambassade vanuit de partij.

Hij wees er dan op: “Kameraad Fidel had gelijk: we hebben revolutionair geduld nodig: paso a paso, lentemente!” Als we naar onze vrienden bij de Cubaanse ambassade gingen, wees hij erop dat het solidariteitswerk met Cuba van het grootste belang was. Ik wijs er dan hier op: kameraad Wil had gelijk. Wil speelde een essentiële rol in het overeind houden van het solidariteitswerk met Cuba, waarbij hij zelfs met andere kameraden de Cubaanse ambassade eens fysiek verdedigde tegen Bert Koenders (wie kent hem nog?) en consorten die in naam van de ‘mensenrechten’ voor de ambassade gingen demonstreren.

Kameraden, vrienden en aanwezigen, de Cubaanse revolutie is van gigantisch belang geweest voor de werkende mensen over de hele wereld, voor iedereen die een betere wereld wil, zonder imperialistische onderdrukking.

Cuba fungeerde vóór de revolutie als speeltuin voor Amerikaanse kapitalisten en criminelen onder het Batista-regime, met casino’s en clubs maar zonder scholen en goede gezondheidszorg. De Cubaanse revolutie, de eerste socialistische revolutie op Latijns-Amerikaans grondgebied, veranderde dit alles. Fidel, Raúl en Ché, met het Cubaanse volk achter zich, streden succesvol tegen de contrarevolutie en de imperialistische invasie, en tegen elke poging om het eiland te verstikken middels de criminele blokkade die werd opgeworpen.

Om een waardig bestaan te geven aan de arbeiders en arme boeren van het land werden overal honderden ziekenhuizen en scholen gebouwd, terwijl het hoger onderwijs voor iedereen beschikbaar werd gesteld, zonder onderscheid van geloof, afkomst of huidskleur. Duizenden dokters, technici en specialisten werden opgeleid voor Cuba en de hele wereld. De productie kwam in handen van de werkende klasse en de arme boeren. Verder werd ingezet op het opzetten van goede sociale voorzieningen, transport, en het verspreiden en toegankelijk maken van cultuur. Cuba toont aan wat het socialisme kan doen, zelfs onder de meest moeilijke omstandigheden.

De Cubaanse revolutie steunde bevrijdingsbewegingen van andere volkeren vanuit de principes van het internationalisme, zoals in Zuid-Afrika, waar het racistische apartheidsregime destijds regeerde. Nelson Mandela zei over de hulp van Cuba, toen hij in 1991 het eiland bezocht: “Ik moet vermelden dat we, toen we de wapens wilden opnemen, talloze westerse regeringen hebben benaderd op zoek naar hulp en dat we alleen met ambtenaren van het laagste niveau konden praten. Toen we Cuba bezochten, werden we ontvangen door de hoogste autoriteiten die onmiddellijk alles aanboden wat we wilden en nodig hadden... In deze context hechten we veel waarde aan onze vriendschap met Cuba. Toen u, kameraad Fidel, gisteren zei dat onze zaak uw zaak is, weet ik dat dat gevoel uit de grond van uw hart kwam en dat dat het gevoel is van het hele volk van revolutionair Cuba.” En zo hielp Cuba talloze volkeren die gekoloniseerd werden in hun strijd voor onafhankelijkheid.

Het imperialisme gaat door met haar inspanningen om het socialisme in Cuba te vernietigen. In het licht daarvan wil ik wijzen op het schandalige besluit van de nieuwe reactionaire Trump-regering in de VS om Cuba opnieuw op de lijst van landen die terrorisme sponsoren te plaatsen. Dit komt bovenop de imperialistische blokkade tegen Cuba, die ernstige tekorten aan voedsel en medicijnen veroorzaakt, waardoor zieken geen essentiële behandelingen kunnen krijgen en gezinnen dagelijks worstelen om hun basisbehoeften te vervullen. Door deze economische oorlogsvoering leven veel Cubanen in voortdurende onzekerheid, met toenemende armoede en honger. De NCPN benadrukt nogmaals haar solidariteit met Cuba en het Cubaanse volk tegen de criminele blokkade en het recente besluit van de reactionaire Trump regering, en eist een onmiddellijk einde aan de blokkade en alle sancties tegen socialistisch Cuba.

Kameraden, vrienden, aanwezigen, we leven in zeer onzekere en gevaarlijke tijden. Het kapitalisme biedt geen verbeteringen voor het levenspeil van de bevolking. In Nederland wordt door de nieuwe reactionaire regering Schoof enerzijds de geldkraan opengedraaid voor de oorlogsmachine, anderzijds de kraan dichtgedraaid voor wat de Nederlandse bevolking nodig heeft: gratis onderwijs, gratis zorg, betaalbare huisvesting. Dit komt doordat het kapitalisme vóór alles de winsten van de grote monopolies probeert veilig te stellen, ten koste van de bevolking. Dit uit zich internationaal in toenemende spanningen tussen verschillende imperialistische machtsblokken, die intern de repressie opvoeren tegen de bevolking, op de oorlogstrommels slaan om ‘de Russen en Chinezen te verslaan’, zoals de NAVO dat doet.

Cuba laat zien dat een andere wereld mogelijk is. Een wereld van solidariteit en vrede. Maar deze wereld kan slechts bestaan wanneer het kapitalisme verslagen is. Wanneer er een nieuw systeem is, waarin we dingen niet produceren om meer winst te maken, maar om in de behoeften van mensen te voorzien. Waarin we niet één keer in de vier jaar stemmen om een regering te krijgen die stuk voor stuk alle valse beloftes breekt, maar waarin democratie betekent dat de werkende mensen de macht hebben om hun eigen toekomst te bepalen, waarin zij gezamenlijk bepalen hoe en wat er geproduceerd wordt. Waarin niet wapens, maar zorg, onderwijs, cultuur de prioriteit hebben. Waarin niet telkens weer oorlogen uit voortkomen om de winsthonger van de monopolies te stillen. Een socialistisch systeem, dat niet onmiddellijk perfect is, maar wel de basis biedt voor de ontwikkeling van de mensheid.

Kameraden, vrienden, aanwezigen, zo’n systeem is niet alleen mogelijk in Cuba. Zo’n systeem is ook mogelijk én noodzakelijk in Nederland. De solidariteitsbeweging met Cuba is een integraal deel van de Nederlandse arbeidersbeweging. Solidariteit met Cuba betekent op alle mogelijke manieren het Cubaanse volk, de Cubaanse CP en onze vrienden van de Cubaanse ambassade hier ondersteunen. Het betekent de waarheid vertellen over Cuba. Het betekent in Nederland de macht van de arbeidersklasse versterken, de vakbeweging versterken en de vredesbeweging opbouwen. De NCPN zal zich tot het uiterste inspannen om hieraan mee te werken.

Handen af van Cuba!

Solidariteit met het Cubaanse volk!

Solidariteit met socialistisch Cuba!