Eén goede reden om op Joe Biden te stemmen

Met minder dan twee maanden te gaan tot de Amerikaanse verkiezingen groeien de verwachtingen. Zelfs de meest onverschillige burger voelt aan dat de Verenigde Staten (en een groot deel van de wereld) worstelt met een groot aantal crises zonder weerga die onoplosbaar lijken. Deze crises, van epidemiologische, maatschappelijke, politieke en economische aard, hebben zich verscherpt en leiden tot steeds meer verdeeldheid en spanningen onder de bevolking. Wanneer mensen richtingloosheid en een gebrek aan duidelijkheid ervaren, gaan angst en verwarring de boventoon voeren. Omdat er niemand op de voorgrond treedt die beschikt over moedig, vooruitziend en creatief leiderschap, is het niet verrassend dat de mensen hun lot in handen geven van de twee politieke partijen die in november om de macht strijden.

Er is weinig reden om aan te nemen dat beide partijen veel meer in de aanbieding hebben dan de slappe en ontoereikende oplossingen die ze tot dusver hebben geboden. Bovendien zorgt de toenemende druk op de twee partijen ervoor dat de verkiezingsoverwinning prioriteit krijgt boven het voeren van een openlijke, diepe en zinvolle discussie over de catastrofe die zich voltrekt. De presidentscampagne komt neer op een potje schaduwboksen, terwijl de gezondheidszorg, de welvaart en de economische vooruitzichten achteruit hollen.

Trump speelt in op de meest basale angsten, haat en frustratie van hen die jarenlang door de Democraten verwaarloosd werden. Hij hoopt dat hij de economische slachtoffers van het nog steeds verwoestende verval van de industrie in het middenwesten achter zich krijgt. Hoewel racisme en xenofobie ook in deze regio belangrijke factoren zijn, spelen ongelijkheid, verwaarlozing en machteloosheid er een veel voornamere rol.

Kenosha in Wisconsin is hiervan een sprekend voorbeeld. De afgelopen weken was Kenosha het brandpunt van alle verontwaardiging over een lynchpartij door de politie en moorden die gepleegd werden door burgerwachten. Vroeger bood Kenosha veel werkgelegenheid in de industrie, maar deze banen zijn verloren gegaan. Tijdens de presidentsverkiezingen van 2008 en 2012 gingen de meeste stemmen naar Obama en Biden, maar in 2016 stemde een kleine meerderheid er voor Trump.

Dit is maar één voorbeeld van kiesdistricten die gedurende twee achtereenvolgende verkiezingen naar Obama gingen, maar die zich in 2016 uit wanhoop achter Trump schaarden. Dit verschijnsel doet zich veelvuldig voor in het middenwesten, waardoor deze regio een belangrijk strijdtoneel vormt voor beide partijen. De Democratische elites zoeken naar gemakkelijke verklaringen voor dit verschijnsel. Ze verwijzen naar het virulente racisme en naar de wijdverbreide onwetendheid, maar ze gaan eraan voorbij dat velen vooral uit wanhoop in hun eigen belang handelen.

Nu zijn eerdere beloften over de wederopbouw van de industrie en het scheppen van banen in de fabrieken niet zijn vervuld, neemt Trump zijn toevlucht tot het aanwakkeren van racisme en het verspreiden van hysterische verhalen over de criminaliteit. De media staan bol van sensatieverhalen over de ongeregeldheden in de steden. Opiniepeilingen laten zien dat Trumps agressieve en onverantwoordelijke voorstellen om de rellen aan te pakken hem een kleine voorsprong op Biden hebben bezorgd.

Grote sectoren van de heersende kapitalistische klasse hebben een pragmatische vrede met Trump gesloten. Ze plukken de vruchten van zijn belastingbeleid, de stijgende beurskoersen en zijn nationalistische afpersing van imperialistische rivalen wereldwijd. In 2016 zagen de meeste grote donateurs Trump nog met de nek aan, maar nu stroomt zijn campagnekas sneller vol. In juli haalde Trump 72 miljoen dollar op, en Biden 63,5 miljoen. Dit zijn natuurlijk obscene bedragen. Ter vergelijking: in juli 2016 had Clinton 42 procent meer geld binnengehaald dan Trump. De voorlopige berekeningen over augustus geven aan dat Biden in deze maand 364,5 miljoen dollar had opgehaald. Het bedrag dat Trump ophaalde is nog niet bekend. Wie betaalt, bepaalt. Al zijn er nog steeds mensen die geloven dat de VS een democratie is.

Trumps campagneteam heeft doldwaze waarschuwingen over de ramp die Amerika zal overkomen als Biden aan de macht komt in de plaats gesteld van de positieve, maar nietszeggende en onbedoeld onthullende slogan 'Make America Great Again' uit 2016. '... Again' zei voldoende voor de mensen die er even over nadachten: het wereldrijk was in verval en het spoor bijster. Het was niet langer het beloofde land. Tijdens de verkiezingsstrijd in 2016 speelde Trump in op de massale ontevredenheid. Hij verkondigde dat hij het land weer terug zou voeren naar zijn lotsbestemming. Vandaag de dag, nu de VS zich geconfronteerd ziet met een destijds onvoorstelbare ramp, verkondigt Trump een negatieve boodschap: onder Biden zal alles nog veel erger worden.

Zover is het al gekomen met de Amerikaanse politiek

Ook de Democraten gaan uit van de slogan 'Make America Great Again', zij het onuitgesproken. Een stem op Biden zal de tijden van de geliefde Barack Obama terugbrengen, een tijd - zo wordt ons verteld - van sociale rechtvaardigheid en welvaart. De verkiezingsuitslag van 2016 en de opkomst van het fenomeen Sanders hadden de elite van de Democratische Partij moeten leren dat het Obama-tijdperk niet door iedereen op die manier ervaren werd. Hoe dan ook, nostalgie naar Obama kan de tandpasta niet terug in de tube krijgen, en bovendien zou deze tube nutteloos zijn, gezien de rampspoed die het land te wachten staat.

De Democraten baseren hun campagne op het idee dat iedereen kan zien dat Trump met zijn lichaamstaal het beeld oproept van een Amerikaanse Mussolini. Ik bedoel hiermee dat Biden Trumps potsierlijkheid tot onderwerp van de verkiezingen maakt, in plaats van wezenlijke kwesties. De Democraten hebben hun laatste ideologische veren, de overblijfselen van Roosevelts New Deal, al lang geleden van zich afgeschud. In plaats daarvan flanst de partij een opportunistisch programma samen, waarbij kiezers met reële en acute problemen worden afgescheept met loze beloften van kosteloze en pijnloze remedies. De Democratische Partij is een partij geworden van terloops en vrijblijvend medeleven.

In ideologisch opzicht is de Democratische Partij zo bankroet dat ze tijdens haar recente conventie een podium gaf aan Republikeinse sprekers. De partij verwelkomde de voormalige gouverneur van Ohio, John Kasich, een neanderthaler die zich verzet tegen vrijwel alle maatschappelijke, economische en arbeidsrechtelijke uitgangspunten die de Democratische Partij altijd ingenomen heeft, of het nu gaat over het recht op abortus, de legalisering van marihuana, de afschaffing van de doodstraf, collectieve arbeidsovereenkomsten, openbare scholen enz.

Ook de echtgenote van wijlen senator John McCain werd van harte welkom geheten. Cindy McCain, een voormalige rodeokoningin, is naar verluidt de rijkste vrouw van Arizona. Behalve dat ze een bloedhekel heeft aan Trump is haar voornaamste verdienste op politiek gebied dat ze George Bush bekritiseerde omdat hij niet nóg meer troepen naar Irak had gestuurd. Natuurlijk was Colin Powell er ook, Bush' handlanger die met het 'bewijs' van Iraks massavernietigingswapens op de proppen kwam. Andere prominente Republikeinen die aan het woord kwamen waren de voormalige gouverneur van New Jersey, Christine Todd Whitman, de voormalige directeur van Hewlett-Packard, Meg Whitman en Susan Molinaro, voormalig congreslid.

Dat Biden ook actieve en welkome steun krijgt van het zogenaamde Lincoln Project - een clubje prominente Republikeinen à la George W. Bush - zegt genoeg over waar Bidens campagne voor staat. Bovendien heeft een groep van 300 vroegere medewerkers van Bush een politiek actiecomité gevormd ter ondersteuning van Biden. Daarnaast biedt een groot deel van de lieden die Bush' buitenlandse politiek uitvoerde én medewerkers van Obama die buitenlandse interventies aanmoedigden hun diensten en expertise aan om de actieve en vaak gewelddadige inmengingen in alle andere landen voort te kunnen zetten. Als Biden de verkiezingen wint, zullen zij invloed hebben op zijn regering, waarmee het buitenlands beleid van de VS nog reactionairder en gevaarlijker dreigt te worden dan onder Trump, die zo nu en dan nog isolationisme voorstaat.

De progressieve vleugel van de Democratische Partij, de opkomende sociaaldemocraten, werden grotendeels genegeerd door de organisatoren van de Democratische conventie. Na een dergelijke belediging aan het adres van de linkerzijde van de partij, was het niet verwonderlijk dat ze hun afkeer lieten blijken van het online spektakel dat gekenmerkt werd door haat jegens Trump en gebrek aan ruggengraat.

Nu de presidentsrace steeds spannender wordt, dringen de Democratische spindoctors bij Biden aan op de traditionele ruk naar rechts, waardoor de partij aantrekkelijk zou worden voor kiezers in het midden. Volgens de peilingen had deze strategie kandidaten als Dukakis en Monale destijds veel stemmen gekost. Intussen heeft Biden zijn steun aan de volhardende antiracisme-activisten getemperd en is hij teruggekomen op zijn belofte om een eind te maken aan de winning van schaliegas en -olie door middel van fracking. Naarmate de verkiezingen dichterbij komen, zal hij ongetwijfeld nog meer naar rechts opschuiven.

Na de burgerrechtenbeweging verloren de Democraten het Zuiden aan de Republikeinen. Sindsdien zijn ze steeds afhankelijker geworden van de witte stemmen uit de Amerikaanse voorsteden. Deze verschuiving in het electoraat bleek duidelijk in 1976, toen veel van deze stemmen naar Carter gingen, uit afkeer van Nixons valsspelerij en platvloersheid die door Watergate aan het licht kwamen. Sindsdien maken Democraten de witte kiezer omstandig het hof, en dit is één verklaring voor de bescheidenheid van hun programma. Ook in 2020 koestert de Democratische partij-elite deze stem. Met behulp van opgezwollen retoriek over rassengeweld en over alles wat er mis is in de Amerikaanse binnensteden wil Trump voorkomen dat deze kiezers stemmen op Biden.

Eén gunstige ontwikkeling op het politieke toneel was de recente Volksconventie voor een nieuwe Volkspartij, een nieuwe poging om een nieuwe partij op te bouwen door ontevreden progressieve mensen die vervreemd zijn geraakt of hun buik vol hebben van de Democraten. Volgens RT namen er meer dan 400.000 mensen aan deze online conferentie deel. Een van de sprekers, Chris Hedges, vatte op een scherpe manier samen wat een stem op Biden betekent:

"Een stem op Biden betekent wel degelijk iets. Je stemt voor de vernedering van moedige vrouwen die, net zoals Anita Hill, een aanklacht indienden tegen hun misbruikers. Je stemt voor de architecten van de eindeloze oorlogen in het Midden-Oosten. Je stemt voor de apartheid in Israël. Je stemt voor grootschalig toezicht door inlichtingendiensten van de overheid, en voor de afschaffing van een eerlijke rechtsgang. Je stemt voor bezuinigingen op de sociale zekerheid en voor verlies van welvaart. Je stemt voor NAFTA en andere vrijhandelsovereenkomsten, voor failliete fabrieken, loonsverlagingen, en het verlies van honderdduizenden banen in de industrie omdat het werk wordt uitbesteed aan uitgebuite arbeiders in Mexico, China of Vietnam. Je stemt voor een frontale aanval op het openbaar onderwijs, en voor het overhevelen van belastinggeld naar winstgevende en christelijke scholen. Je stemt voor een verdubbeling van het aantal gevangenen, het verdrievoudigen of verviervoudigen van de strafmaat en voor een forse toename van het aantal misdrijven waarvoor de doodstraf geldt. Je stemt voor een gemilitariseerde politie die arme mensen van kleur neerschiet en daar ongestraft mee wegkomt. Je stemt tegen de groene New Deal en tegen immigratiehervorming. Je stemt voor inperking van het recht op abortus en het recht op voortplanting. Je stemt voor segregatie in het openbaar onderwijs, waardoor de rijken alle onderwijsmogelijkheden krijgen en de armen geen schijn van kans hebben. Je stemt voor torenhoge studieschulden en voor de onmogelijkheid om je via een faillissement van je schuldenlast te bevrijden. Je stemt voor deregulering van het bankwezen en voor de afschaffing van belangrijke bepalingen in de Bankwet. Je stemt voor op winst beluste verzekeringsmaatschappijen en farmaceutische bedrijven en tegen een voor iedereen toegankelijk gezondheidszorgstelsel. Je stemt voor een reusachtig defensiebudget. Je stemt voor het ongelimiteerd kopen van de verkiezingen met het geld van de oligarchen en de grote bedrijven. Je stemt voor een politicus die als lid van de Senaat jarenlang op schandalige wijze de belangen van MBNA diende, de grootste onafhankelijke uitgever van creditcards, waar ook Bidens zoon Hunter werkte."

Ik kan maar één goede reden verzinnen om op Biden te stemmen. Als hij wint, dan moeten de democraten ophouden met hun smoesjespolitiek. Ze kunnen Trump niet meer beschuldigen van dingen die veroorzaakt worden door de kapitalistische tegenstellingen. Ook zou een regering onder Biden ervoor kunnen zorgen dat velen de zieltogende Democratische Partij de rug toekeren.

Vertaling Frans Willems.