Het schandaal (deel 3)

Dat dit het laatste deel van mijn beschouwingen naar aanleiding van het schandaal kinderopvangtoeslagen is, betekent geenszins dat daarmee voor onze krant de kwestie niet meer actueel is. Integendeel! De politieke partijen die bij de verkiezingen zetels behaald hebben, zowel de oudgedienden als de nieuwkomers - vrijwel alle aanhangers en verdedigers van het kapitalistisch systeem - hebben er iets aan overgehouden. De ene veel, de andere minder.

Waarom? Omdat het door hen verheerlijkte systeem in diskrediet is geraakt. Hoe kon dit gebeuren? In ons zo keurige en fatsoenlijke landje, dat een voorbeeld voor alle andere landen op de wereld zou moeten zijn...? Dat zijzelf jarenlang in een politieke slaap waren gesust en daardoor signalen niet opmerkten, daarvoor geen excuses. Dat alles door de meesten van hen overschreeuwd door felle redevoeringen en interrupties in het parlement.

In het eerste deel heb ik gewaarschuwd welke gevolgen parlementaire enquêtes kunnen hebben. Dat ook de tegenstanders van de werkende bevolking er hun voordeel mee kunnen doen. Dat de parlementaire enquête bouwfraude van jaren geleden een omslagpunt is geweest in de richting waar we nu zijn beland. Het grote schandaal van de woningnood, het vrij baan geven aan liberalisering van de huisvesting en het gigantische woningtekort, met name waar het de sociale huursector betreft. Zo kunnen de uitkomsten van de parlementaire enquête over het toeslagenschandaal ook een dergelijk negatief effect hebben.

De na de parlementsverkiezingen ontstane tenenkrommende situatie hebben veel, zo niet alles, met het toeslagen-schandaal te maken. Het jarenlang voor het parlement verborgen houden van informatie door het kabinet, het afserveren van het CDA-kamerlid Omtzigt, het binnenskamers gepraat over hem en het SP-kamerlid Leijten als lastige lieden, dat alles doet een boekje open over de mentaliteit van de dames en heren bewindslieden. Is het een wonder dat men veel hoort zeggen dat dit niet uitzonderlijk is, maar dat het in die kringen normaal is. Waar overigens veel voor te zeggen valt.

Kamerleden die zich opstellen als volksvertegenwoordigers en die zich vastbijten in een zaak waarvan zij weten dat het om groot onrecht gaat, krijgen binnenskamers ook de minachting die het 'gewone volk' altijd ten deel valt. Dat een CDA-kamerlid als Omtzigt het nog heel moeilijk zou krijgen en nog zal krijgen was makkelijk te voorspellen. Een bestuurderspartij bij uitstek, het CDA, een partij die altijd gewend is geweest daar te zijn waar aan de touwtjes getrokken wordt, kan echt niet overweg met maatschappijkritische geluiden, waardoor hun posities in gevaar kunnen komen. Bij een partij als de SP zal dat anders liggen. Omtzigt echter, zal het nog heel moeilijk krijgen. Of hij zal in moeten gaan op een aanbod als burgemeester van een kleine tot middelgrote gemeente.

De meerdere spektakelstukken in het parlement richtten zich vooral op demissionair minister-president Rutte. Uiteraard is deze in dit schandaal de hoofdverantwoordelijke. Maar dat laat onverlet, dat alle bewindslieden, dat alle coalitiefracties even verantwoordelijk zijn. 'Alle ballen op Rutte' geeft dan wel de eerdere coalitiepartijen mooi de gelegenheid om in het parlement kritisch op te treden. Opportunisme om het verontwaardigde volk naar de mond te praten. Wat gaat er met Rutte gebeuren? Nu ik deze beschouwing aan het beeldscherm toevertrouw duurt het nog enige tijd voor u het in deze krant afgedrukt zult zien. Toch kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat deze gladjanus, die overal mee weg dreigt te komen, over enige tijd opstapt. Voor de beschadiging al te groot wordt, zal er een topbaan voor hem zijn. Europa of een groot kapitaalkrachtig bedrijf. Het zal zeker geen burgemeesterschap in een kleine gemeente zijn...

Zoals eerder geschreven, er is nog veel meer aan de hand in dit land. In gemeenten worden mensen in de bijstand, onder het regime van de participatiewet gemangeld en in het kader van fraudebestrijding ten onrechte hoge boetes opgelegd en gedwongen grote bedragen terug te betalen. Wat ik zelf heb gezien dat er van valse jurisprudentie in gemeentelijke verweerschriften in zaken van bezwaar gebruik wordt gemaakt; dat mensen door de telefoon respectloos bejegend worden; dat voor een beroepszaak voor het slachtoffer relevante stukken bij de gemeente zijn kwijtgeraakt. Overigens: meer dan 400.000 werkloze mensen, die onder de participatiewet vallen, komen niet meer voor in de landelijke werkloosheidcijfers. Zo lijkt het alsof in ons land, ondanks de crisis, het aantal werkloze mensen best meevalt. Een schandaal op zich.

Privacy staat in Nederland hoog in het vaandel. Maar dat geldt niet voor heel veel inwoners van ons land. Dat geldt zeker voor al die mensen die financieel op een of andere manier van een overheidsinstantie afhankelijk zijn. Al hun gegevens worden uitgewisseld, opdat er maatregelen tegen hen genomen kunnen worden. Net zoals bij het toeslagen-schandaal kinderopvang is gebeurd. Laten wij ervan leren. Zij die het volk minachten leren ervan te bedenken hoe hun schandalige praktijken In de toekomst verborgen kunnen blijven. Eén ding is zeker: Nederland kan, na het schandaal niet meer hetzelfde zijn.