De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) houdt vast aan het besluit om drie Afghaanse vrouwen terug te sturen naar Afghanistan. De IND redeneert dat deze vrouwen zich zouden kunnen ‘schikken’ naar de regels van de taliban, omdat ze niet ‘verwesterd’ zijn. Het is een zoveelste voorbeeld van de schaamteloosheid van het asielbeleid in Nederland, maar ook van de hypocrisie van het ‘beleid’ voor gelijke rechten van vrouwen.
"Omdat u in Nederland naar buiten durft te gaan, durft te werken en hier de kans hebt om onafhankelijk en zelfstandig te worden, maakt nog niet dat u zich niet kan conformeren aan de leefregels van de taliban", schrijft de IND in het besluit dat Nieuwsuur heeft ingezien.1
Wat wordt hier gezegd? Dat vrouwenrechten slechts een luxe zijn, die niet opgaan als je op de verkeerde plek geboren bent. Dat je niet belangrijk genoeg bent om rechten te hebben, als je huishoudelijk werk doet. Dat miljoenen vrouwen die onder een gewelddadige reactionaire staat leven, zich daar maar naar hebben te voegen.
Vorig jaar startte Nederland nog een juridische procedure tegen de taliban bij het Internationaal Gerechtshof, vanwege schending van het VN-Vrouwenverdrag. Het besluit van de IND laat zien dat dergelijke interventies van de burgerlijke staat weinig met het beschermen van Afghaanse vrouwen te maken hebben. Het ‘opkomen voor vrouwenrechten in buitenlandbeleid’ waar de burgerlijke staat mee pronkt blijkt niet meer dan symboolpolitiek, of lijkt zelfs een poging om af te leiden van de reële problemen waar vrouwen in Nederland mee te maken hebben.
Deze zaak staat niet op zichzelf: de repressie van vluchtelingen en statushouders neemt al jaren sterk toe. Het asielbeleid van Nederland en de EU richt zich erop om grenzen te sluiten en de verantwoordelijkheid voor asielzoekers af te schuiven, terwijl alleen goedkope arbeidskrachten selectief worden toegelaten. Structurele opvangcapaciteit is wegbezuinigd, terwijl kapitalisten goud geld verdienen aan noodopvang in hotels. En zelfs de minimale beschermingsnormen voor vrouwen die vluchten uit het buitenland worden opgerekt.
De hypocrisie wordt nog schrijnender als we een beetje uitzoomen. In 1978 vond een volksrevolutie plaats. Afghaanse vrouwen maakten een ongekende emancipatie door in die periode. Ze namen deel aan de revolutie, vervolgens in onderwijs en het bestuur. Maar dat vrouwen en de arbeidersklasse als geheel belangrijke rechten wisten op te eisen in hun strijd voor het socialisme, was tegen het zere been van de VS en de NAVO. Daarom lokten zij een burgeroorlog uit, door de fundamentalistische Moedjahedien (waar de taliban uit is voortgekomen) van de modernste wapens en andere middelen te voorzien. Dat de Nederlandse staat jaren later opnieuw Afghaanse vrouwen en arbeiders uitlevert aan de reactionaire taliban, hoeft dan ook niemand te verbazen.
Gerelateerde artikelen
Wil je een abonnement op Manifest?
Met jullie hulp garanderen we een communistische visie op de actualiteit in Nederland
Manifest is de krant van de NCPN die maandelijks verschijnt. Met Manifest blijf je op de hoogte van de actualiteit en van onze acties. Manifest belicht verschillende aspecten van de strijd in binnen- en buitenland, en publiceert analyses die inzicht bieden in de nationale en internationale ontwikkelingen vanuit een marxistisch-leninistisch perspectief. Neem nu een abonnement op Manifest of vraag een gratis proefabonnement aan.
Abonneer Nu!
