Kapitalisme en geweld tegen vrouwen gaan hand in hand!

Op de Internationale dag tegen geweld tegen vrouwen op 25 november zijn CJB'ers uit meerdere afdelingen de straten opgegaan. In lokale comités werden er manifestaties en demonstraties georganiseerd, om te wijzen op het belang van de strijd tegen geweld tegen vrouwen en te laten zien dat deze strijd alleen samen kan gaan met de strijd voor het socialisme. Deze toespraak werd naar aanleiding van deze acties geschreven.

Beste vrienden en aanwezigen,

We staan hier vandaag op het Bijlmerplein op 25 november om de internationale dag tegen geweld tegen vrouwen te herdenken. De dag is voortgekomen uit de Dominicaanse Republiek, waar in 1960 de zusters Mirabal werden vermoord. Ze streden tegen de extreem rechtse dictator Trujillo. Wij herdenken vandaag hun strijd, net zoals honderdduizenden vrouwen die in Latijns Amerika elk jaar de straat op gaan als protest tegen het geweld tegen vrouwen. Honderden vrouwen worden elk jaar wreed om het leven gebracht. Hun leuze is dan ook ‘Ni Una Menos’, wat ‘Niet één (vrouw) minder’ betekent. 

Maar we zijn hier vandaag niet alleen om de heldhaftige strijd van deze vrouwen te herdenken, maar ook om naar voren te kijken, en te strijden voor een betere toekomst. Want in Nederland is geweld tegen vrouwen een serieus probleem, vooral voor vrouwen die geen miljonair zijn. 45% van alle vrouwen in Nederland maakt fysiek of seksueel geweld mee en bijna alle vrouwen die vermoord worden zijn het slachtoffer van hun partner of ex. Door de politie en hulpverleners wordt dit geweld vaak niet serieus genomen. Hoe kan dit allemaal in een land met vrouwelijke ministers, agenten en rechters, een land waarin artikel 1 van de grondwet de gelijkheid van iedereen verkondigd? 

Dat is omdat alle rijkdom die werkende mensen produceren in de handen komt van een handjevol bazen en ondernemers. Omdat alle maatschappelijke problemen onder het mom van de zogenaamde “participatiesamenleving” op de schouders van individuen gegooid worden. Vrouwen hebben andere behoeftes dan mannen, en daar moet in voorzien worden door de hele maatschappij! Zodat vrouwen volmaakte levens kunnen leiden en niet dubbel werk moeten doen, waarbij ze tegelijkertijd kinderen moet opvoeden en werken voor de baas, en ze maar zelf moet uitzoeken hoe ze dat combineert, maar dat de maatschappij hierin voorziet en maatregelen neemt. 

Denk aan de mogelijkheid voor vrouwen om altijd kinderopvang dichtbij hun werk te hebben, om niet ‘s nachts over donkere en afgelegen straten van en naar hun werk te hoeven lopen. Dat moet gewoon goed geregeld zijn! Ook dingen zoals bijvoorbeeld makkelijk een woning te kunnen vinden als ze van hun partner willen scheiden, en niet 15 jaar lang op een wachtlijst te hoeven staan voor een sociale huurwoning! Wat natuurlijk voor iedereen geldt, maar voor vrouwen is er een extra reden dat dit belangrijk is, zodat ze makkelijker uit gevaarlijke situaties kunnen ontsnappen. Wat nog moeilijker wordt omdat vrouwen minder verdienen dan mannen voor hetzelfde werk, en dus meer afhankelijk zijn van hun partner dan andersom. Ook belanden te veel vrouwen hierdoor in de prostitutie, waar ze hun lichamen moeten verkopen en nog kwetsbaarder zijn voor geweld en vaak in erbarmelijke omstandigheden leven.

Maar omdat voorzieningen hiervoor ten koste zouden gaan van de winsten van de grote monopolies blijft de verandering uit. Sterker nog, iedereen wordt armer door de steeds maar stijgende inflatie. Zelfs mensen die nog kunnen rondkomen worden armer, terwijl de grote bedrijven torenhoge winsten boeken en de moderne techniek ongekende mogelijkheden geeft om steeds in meer en meer behoeftes te voldoen. Mijn telefoon kan meer dan alle computers die in de generatie van mijn moeder bestonden samen, maar toch gaan we er hard op achteruit. En vrouwen worden harder geraakt door de inflatie, doordat ze al gemiddeld 25% minder dan mannen verdienen. Minstens 70% van de schoonmaaksters in Nederland leeft in armoede, terwijl ze keihard werken dag in dag uit. Ze kunnen niet meer leven van hun lonen, hoogstens overleven. Bij 20% van de collega's in verpleeghuizen in de grote steden is loonbeslag gelegd. Van hun lage lonen en korte contracten kunnen zij ook niet leven. 

Dit allemaal gebeurt onder het mom van de oorlog in Oekraïne, waar Rusland, de EU en NAVO oorlog voeren om grondstoffen, invloedssferen, transportroutes en afzetmarkten. Een onrechtvaardige oorlog van beide kanten, waarbij duizenden doden vallen, geweld tegen vrouwen als oorlogswapen wordt gebruikt en waar met kernwapens wordt gedreigd. Een oorlog waar werkende vrouwen in Europa, Oekraïne en Rusland, de hele wereld eigenlijk, absoluut niks te winnen, maar wel alles te verliezen hebben. Daarom kiezen wij geen kant in de oorlog, behalve de kant van de werkende mensen, van de werkende vrouwen, die nu in de armoede leven, zodat olie- en gasgiganten, voedselmonopolies en wapenhandelaars miljarden winsten binnen kunnen halen. 

In Iran is een jong meisje, Jina Mahsa Amini vermoord door de zogenaamde zedenpolitie, omdat ze haar haar niet voldoende bedekt hield. Deze moord kan niet los worden gezien van de verwerpelijke, reactionaire opvattingen over vrouwen die door middel van religie door het kapitalistische systeem gereproduceerd worden. Ook in andere landen, zoals Polen en de VS, vinden aanvallen tegen de rechten van vrouwen plaats in de vorm van aanvallen op het recht van abortus. In Nederland was het maar een paar weken geleden dat een extreemrechtse manifestatie in Den Haag plaatsvond met hetzelfde doel. Werkende vrouwen vechten over de hele wereld voor een beter bestaan. We staan dus ook solidair met de bevolking van Iran die opkomt tegen het reactionaire regime van Iran. 

Vandaag vieren we ook de onafhankelijkheid van Suriname. Een land waar de enorme rijkdommen van de Surinaamse werkende bevolking zijn geplunderd door internationale monopolies, waar de enorme rijkdommen zijn omgezet naar schulden aan het IMF. Terwijl Suriname formeel onafhankelijk is, is er nog steeds een grote afhankelijkheid van Nederland en heeft de Nederlandse regering militaire bases in suriname, die helpen de werkende bevolking daar te onderdrukken. Tegelijkertijd ervaren Surinamers in Nederland nog steeds racisme en discriminatie bij het vinden van een baan of een woning. 

Beste aanwezigen, vriendinnen,

Het geweld tegen vrouwen, racisme, en discriminatie op welke basis dan ook, kan niet los gezien worden van de maatschappij die deze produceert. Een maatschappij waar we met zijn allen enorme rijkdom produceren, maar die door een handjevol rijken toegeëigend wordt. Een maatschappij die egoïsme, competitie en ongelijkheid centraal stelt. Deze maatschappij kan niet anders dan walgelijke en verrotte ideeën produceren en mensen tegen elkaar op zetten. Deze maatschappij is het kapitalisme!

Hiertegen zeggen wij: strijd is het enige antwoord! Strijd tegen de monopolies, voor een socialistische maatschappij. Een maatschappij gebaseerd op gelijkwaardigheid, solidariteit en collectieve strijd!

Volgend jaar staan wij weer op dit plein, hopelijk met meer mensen. En we roepen iedereen hier op om zich aan te sluiten bij onze strijd, en ons te helpen om volgend jaar deze dag nog groter te maken en een sterkere vrouwenbeweging in Nederland op te bouwen! Ook roepen we alle werkende mensen hier op om zich bij de vakbeweging aan te sluiten!

Voor een andere toekomst, een beter bestaan! Weg met de oorlog, vrouwen vooraan!