Manifest als kernelement van het politieke werk van communisten

Eind juni kwamen gedelegeerden uit het hele land samen voor een partijconferentie, waarin onder andere dit thema was geagendeerd: ‘de versterking van Manifest en het werken met de krant als een kernelement van ons politieke werk’. Met deze conferentie werd een promotiecampagne voor Manifest aangekondigd die komende maanden plaatsvinden. We publiceren in deze krant de inleiding die Aris, hoofdredacteur van Manifest en lid van het Dagelijks Bestuur, hield namens het Partijbestuur.¹

Op deze partijconferentie agendeert het Partijbestuur de versterking van Manifest en het werk dat we als communisten verrichten met de krant. Meer specifiek bespreken we vandaag het werken met Manifest als een kernelement van partijopbouw en van ons werk aan de basis en in de beweging.

Het 7e Partijcongres besloot tot versterking van Manifest. Vandaag willen we bespreken welke stappen gezet zijn, waar we nu staan, op welke vlakken verbetering nodig is en welke prioriteiten we daarin stellen. Daarnaast willen we dus stilstaan bij het werken met krant. Maar wat houdt het precies in om te werken met Manifest? Hoe is het werken met Manifest verbonden aan partijopbouw? Wat betekent het –voor een individuele communist, een partijafdeling en de partij als geheel– om te werken met de krant aan de basis en in de beweging? Waarom zetten we überhaupt in op een krant, in een tijd dat kranten minder worden gelezen en mensen hun informatie vooral op het internet zoeken? En waarom ziet het Partijbestuur Manifest niet als slechts een aspect van het werk, maar een kernelement van ons werk als communisten?

Manifest als collectieve propagandist, agitator en organisator

Laten we beginnen met de vraag waarom we als partij zo veel belang hechten aan Manifest; waarom deze het kernelement van ons werk betreft.

De krant is de basis voor onze propaganda. We hebben ook flyers, posters, websites, sociale media en allerlei andere vormen van propaganda. Maar de krant is de regelmatige aanleiding om de werkelijkheid steeds weer te bestuderen, vanuit de marxistisch-leninistische theorie wetenschappelijk te verklaren, de partijstandpunten daaraan te toetsen en daarop toe te passen.

In 1901 schreef Lenin, in een tekst getiteld Waar te beginnen, het volgende: “Naar onze mening moet de oprichting van een pan-Russische politieke krant het startpunt zijn van onze activiteiten, de eerste stap naar het creëren van de gewenste organisatie, of, laten we zeggen, de rode draad die ons in staat zou stellen om die organisatie gestaag te ontwikkelen, te verdiepen en uit te breiden. Een krant is wat we het hardst nodig hebben; zonder een krant kunnen we geen systematische, alomvattende propaganda en agitatie voeren, die in overeenstemming is met onze principes en die de belangrijkste en permanente taak is van de sociaaldemocratie in het algemeen en in het bijzonder de dringende taak van dit moment, nu de belangstelling voor politiek en vraagstukken over socialisme bij de breedste lagen van de bevolking is gewekt. Nooit eerder is de noodzaak zo acuut gevoeld als vandaag om de verspreide agitatie in de vorm van individuele acties, lokale pamfletten, brochures enz. te versterken door middel van algemene en systematische agitatie, die alleen met behulp van de periodieke pers kan worden gevoerd” (vetgedrukt door auteur).

In dit citaat zien we het belang van de systematische, periodieke pers, zowel voor de systematische propaganda en agitatie naar buiten toe, als voor de partijopbouw. In de geschiedenis van de communistische beweging in Nederland en internationaal, zien we in de regel dat het ontstaan van een communistische krant vaak voorafgaat aan het ontstaan van een partij. Dat geldt ook voor onze organisatie. De periodieke krant is van belang voor het vinden en ontwikkelen van een gezamenlijke ideologische en politieke basis, het ontwikkelen van het vermogen om collectief de ontwikkelingen te begrijpen en een lijn voor actie te ontwikkelen.

De krant van de communistische partij dient in de eerste plaats als collectieve propagandist en collectieve agitator. Het verklaart de ontwikkelingen op basis van de communistische wereldbeschouwing en de wetenschappelijke, marxistisch-leninistische theorie. Het propageert onze standpunten die we als partij collectief vormen over de ontwikkelingen. Het agiteert tegen de burgerlijke politiek en weerlegt de argumenten en ideologie van de bourgeoisie, die worden gereproduceerd in de media en andere takken van het ideologische apparaat van de heersende klasse.

Dit zet Manifest, als krant van de communistische partij, ook apart van de burgerlijke media. De burgerlijke media weerspiegelen de stem van de heersende klasse. Onze krant – de stem van de werkende klasse – biedt daar een weerwoord en antwoord op.

Bijvoorbeeld in de afgelopen periode, waarin de burgerlijke media op volle toeren draaiden voor de NAVO-top om de mensen uit te leggen dat de NAVO een organisatie is voor vrede en veiligheid, en dat voor die vrede en veiligheid miljarden moeten worden bezuinigd op publieke voorzieningen om de oorlogsindustrie te spekken. Manifest ontmaskerde de rol van de NAVO en argumenten die in de burgerlijke media worden herhaald, agiteert tegen de NAVO-top en algemener de oorlogspolitiek van de Nederlandse regering en de imperialistische verbonden waaraan zij deelneemt, en agiteerde voor het protest tegen de NAVO-top.

De krant heeft dan ook een belangrijke rol in het ideologisch werk van onze partij. De algemene tendens in de burgerlijke berichtgeving en media neigt naar korte, versnipperde, oppervlakkige en vergankelijke informatie. Er is een overvloed aan websites, apps en televisieprogramma’s die zo het nieuws brengen. Manifest biedt meer diepgang en inzicht, zet zaken in context en helpt om de rode draad in de ontwikkelingen te zien. Daarmee draagt Manifest bij aan het bevorderen van het klassenbewustzijn.

Dit maakt de krant een onmisbaar wapen in de revolutionaire strijd. Het vormt een schakel tussen de partij en de werkende massa’s. De krant helpt ons mensen te verbinden, ervaringen te delen en onze politieke lijn duidelijk te maken. De fysieke krant is daarbij onmisbaar. Digitale communicatiemiddelen zijn absoluut van belang en die ontwikkelen we als partij ook, maar het is de krant die je bij een protest fysiek kan geven aan iemand die met ons voor een gemeenschappelijk doel strijdt. Het is de krant die je kan geven aan je collega, je studiegenoot, je buurtgenoot of je familielid waarmee je in levende lijve in gesprek raakt. De krant is een levend instrument in handen van de partij – niet alleen om te informeren, maar om te agiteren, te mobiliseren en te organiseren.

Lenin schreef, in dezelfde tekst die eerder werd aangehaald, het volgende: “De rol van een krant beperkt zich echter niet alleen tot het verspreiden van ideeën, politieke vorming en het werven van politieke bondgenoten. Een krant is niet alleen een collectieve propagandist en een collectieve agitator, maar ook een collectieve organisator. In dit laatste opzicht kan hij worden vergeleken met de steigers rond een gebouw in aanbouw, die de contouren van het bouwwerk aangeven en de communicatie tussen de bouwvakkers vergemakkelijken, waardoor zij het werk kunnen verdelen en het gezamenlijke resultaat van hun georganiseerde arbeid kunnen zien. Met behulp van de krant en via de krant zal vanzelf een permanente organisatie ontstaan die zich niet alleen met lokale activiteiten bezighoudt, maar ook met regelmatig algemeen werk, en die haar leden opleidt om de politieke gebeurtenissen nauwlettend te volgen, het belang ervan en de gevolgen voor de verschillende lagen van de bevolking te beoordelen en doeltreffende middelen te ontwikkelen waarmee de revolutionaire partij invloed op deze gebeurtenissen kan uitoefenen. Alleen al de technische taak om de krant regelmatig van artikelen te voorzien en de regelmatige verspreiding ervan te bevorderen, vereist een netwerk van lokale agenten van de verenigde partij, die voortdurend contact met elkaar onderhouden, op de hoogte zijn van de algemene stand van zaken, gewend raken aan het regelmatig uitvoeren van hun specifieke taken in het kader van het All-Russische werk en hun kracht testen bij de organisatie van verschillende revolutionaire acties…”

De onmisbare rol van de krant in de partijopbouw komt hierin duidelijk naar voren. Een goede krant faciliteert de partij om te groeien, haar werk te coördineren en ideologisch en politiek richting te geven. De krant is zo nauw verbonden met de activiteit van partijafdelingen en commissies van het Partijbestuur, die met hun kennis en ervaringen de krant kunnen voeden met waardevolle kopij, maar die op hun beurt ook middels de krant worden aangestuurd en geïnspireerd.

De krant faciliteert daarmee dus de dialectische wisselwerking tussen theorie en praktijk. Het biedt een richting voor onze activiteit in de klassenstrijd. Bijvoorbeeld via oproepen voor acties, maar ook via de achtergrondstukken die context en duiding bieden voor de activiteit die we ontwikkelen. Zo voedt de krant, via algemene, theoretische inzichten, de strijd op lokaal niveau. Tegelijkertijd doen we in Manifest ook verslag van onze activiteit en trekken daar lessen uit. Zo draagt de krant ook eraan bij dat individuele en lokale ervaringen collectief worden gemaakt en de algemene standpunten versterkt.

De krant heeft als collectieve propagandist en agitator, maar ook als collectieve organisator, een verbindende rol van partijleiding met partijafdelingen en individuele partijleden, maar ook van partij met een brede schil van sympathisanten. Manifest speelde dan ook een echt onmisbare rol –en dat is zeker niet overdreven– in het voortbestaan van onze partij gedurende de moeilijke periode die volgde na de contrarevoluties in de socialistische landen en de crisis in de communistische beweging en arbeidersbeweging. Met de groei en versterking van de partij in de afgelopen jaren, is het van belang Manifest te versterken, maar ook het werken met Manifest te verbeteren en te zien als kernelement van onze activiteit.

Versterking van redactie, logistiek en digitale aanwezigheid Manifest

De mate waarin Manifest in staat is om al de bovengenoemde functies succesvol te vervullen is vanzelfsprekend afhankelijk van de middelen en vooral ook de mensen en tijd die we hebben. We willen op deze conferentie, alvorens we verder ingaan op het vraagstuk van beter werken met Manifest, bepaalde aspecten belichten van de ontwikkeling die Manifest de afgelopen tijd heeft doorgemaakt en welke afwegingen we maken voor de komende tijd.

Een resolutie van het 7e Partijcongres stelde als doel: “Er wordt gewerkt aan het vormen van een collectieve redactie van Manifest.” De eerste en belangrijkste verbetering van de afgelopen paar jaar, is dat we erin geslaagd zijn om dit te realiseren. Er is een redactie van Manifest, die in staat is collectief de krant van inhoud te voorzien. Redactieleden hebben voorrang gekregen bij de twee rondes van de basisscholing die we afgelopen jaar hebben gerealiseerd, met merkbaar effect. Er worden veel meer en betere stukken geproduceerd door de redactie, die steeds minder of zelfs geen redigeerslag van de hoofdredacteur of andere Partijbestuurders behoeven, terwijl steeds meer redactieleden zelf in staat zijn om stukken van andere redactieleden of ingezonden stukken te beoordelen en te redigeren.

De belasting van redactieleden, die allemaal ook een baan hebben, met andere partijtaken, blijft een uitdaging. We moeten als partij ervoor waken dat we kameraden die betrokken zijn bij de redactie, de opmaak of andere taken rond de krant voldoende ontlasten van andere partijtaken, in het bijzonder tijdens de productieweken. Ook afdelingsbesturen hebben hier een verantwoordelijkheid, maar in de eerste plaats de landelijke organen.

Een tweede belangrijke verbetering van de afgelopen periode en voorwaarde om de continuïteit van de krant te waarborgen, is de verjonging en vernieuwing van de opmaak van de krant. Een belangrijk aspect is dat de opmaak daarbij ook collectief is gemaakt. Er is een groep opmakers die zijn opgeleid en ingewerkt om elk individueel in staat te zijn de krant op te maken. Hiermee wordt ook de werklast gespreid, aangezien we het voorlopig allemaal moeten doen zonder vrijgestelden.

Er is zeker nog ruimte voor verbetering in de opmaakt van de krant, die echter wordt belemmerd doordat de krant vaak erg vol zit met tekst. Daardoor blijft te weinig ruimte over om goed te werken met beeld en vormgeving, wat zou kunnen bijdragen aan een krant die meer uitnodigt om de inhoud te lezen. Een extra vel zou op termijn een uitkomst kunnen bieden en er wordt gewerkt aan de materiële voorwaarden om dat te realiseren.

Een derde belangrijke verbetering is de digitale aanwezigheid van Manifest, met de lancering van de nieuwe website leesmanifest.nl, de promotie van Manifest op sociale media en de lancering van de Manifest Podcast. Al deze middelen zijn absoluut geen vervanging van de fysieke krant, maar juist een uitnodiging om te abonneren op Manifest.

Daarnaast zijn allerlei andere stappen gezet die noodzakelijk zijn voor de productie en logistiek. Zoals stappen in de beeldredactie, evenals overdracht en collectief maken van de taalcorrectie en de financiële administratie. Het probleem van het hoge aantal wanbetalers is opgelost en het secretariaat heeft het abonneebestand opgeschoond. Tot slot zijn nieuwe mensen betrokken bij de vouwploeg en verzending van de krant.

Versterking van de inhoud van Manifest

Dan zijn er een aantal ontwikkelingen en overwegingen over inhoud van de krant.

Ten eerste is enige tijd geleden besloten een vaste rubriek van de redactie te creëren met nieuws uit de arbeiders- en vakbeweging. We hadden kunnen kiezen voor een nieuwsrubriek met politiek nieuws, of internationaal nieuws, maar er is bewust gekozen om te starten met een rubriek over nieuws uit de arbeidersbeweging en vakbeweging. We denken dat dit een belangrijke en essentiële toevoeging is aan de inhoud van de krant. Manifest kan alleen de krant voor de werkende klasse zijn, als het uiting geeft aan de strijd van de werkers. Daarnaast wordt de krant ook nagenoeg elke editie voorzien van bijdragen over specifieke kwesties die spelen in de arbeiders-, vak- en pensioenbeweging. Die bijdragen worden aangeleverd door de Commissie Bedrijven- en Vakbondswerk van het Partijbestuur. Daarnaast worden regelmatig verslagen, interviews en artikelen gepubliceerd uit de strijd en verschillende bewegingen. Dit moeten we voortzetten.

Ten tweede. Via twee de vaste columns Mooie Woorden en Je kan met nog meer vertellen, die elk hun eigen toon en stijl hebben, worden actuele maatschappelijke en politieke ontwikkelingen uitgelicht. We mengen ons nog relatief weinig in de actualiteit van discussies in de parlementaire politiek en burgerlijke media. Dat zijn vaak desoriënterende discussies, maar juist daarom is het van belang om vanuit een klassenperspectief de burgerlijke politiek te ontmaskeren. Tot op zekere hoogte gebeurt dat in de columns, maar door de focus op één onderwerp of aspect zijn columns vaak minder geschikt om algemene tendensen te analyseren. In de praktijk wordt dit vaak ondervangen met stukken die last minute worden geschreven door de redactie, maar het onderwerp binnenlandse politieke ontwikkelingen moet uit de last minute en ad hoc sfeer worden gehaald en structureel worden aangepakt.

Dit is een belangrijke voorwaarde om onszelf collectief beter in staat te stellen om aan te haken bij het 'publieke debat', daarin te interveniëren, de positie en rol van verschillende politieke krachten daarin ontmaskeren (zowel openlijk burgerlijke alsook opportunistische krachten), en een klassenbenadering in te brengen. Manifest moet dit faciliteren en bewapent zo ook onze leden en sympathisanten tegen burgerlijke en opportunistische benaderingen, en biedt ze betere handvatten om te interveniëren in discussies aan de basis, op de werkvloer of in een onderwijsinstelling, en in de beweging. Dat betekent zeker niet dat wij nu moeten gaan reageren om elke tweet van Wilders, maar dat we meer moeten nadenken over welke kwesties de bevolking bezighouden, of welke kwesties de bevolking mee bezig gehouden wordt. Hoe wordt het probleem gepresenteerd en welke argumenten worden aangedragen? Hoe kunnen we daar een antwoord op formuleren vanuit een klassenbenadering? Bijzondere aandacht daarin verdienen ontwikkelingen en beleidswijzigingen omtrent publieke voorzieningen (zorg, onderwijs, sociale zekerheid, justitie, ov, maar ook sport en cultuur etc.), evenals economische ontwikkelingen (werkloosheid, industrie, financiële sector, innovaties zoals AI etc.). Over economische ontwikkelingen produceert de redactie met enige regelmaat achtergrondanalyses, maar dat volstaat niet en moeten we meer aandacht geven in onze krant.

Ten derde publiceert Manifest onregelmatig verdiepende en scholende analyses van de Commissie Ideologie van het Partijbestuur over zaken waar studie naar wordt gedaan, zoals recent een reeks bijdragen over allerlei aspecten van de socialistische opbouw. Sommige stukken zijn te lang voor de krant en worden dan op de website gepubliceerd. Komende tijd zal de focus verschuiven naar bijdragen over vraagstukken van strategie.

Ten vierde besteedt onze krant veel aandacht aan internationale thematiek, zoals internationale ontwikkelingen en vredesstrijd, die in deze tijd zeer actueel is, maar ook ontwikkelingen en inzichten uit de internationale communistische beweging en arbeidersbeweging. Onregelmatig ontvangen we stukken van de Cubaanse ambassade die we publiceren. Er vindt momenteel een poging plaats om Commissie Internationaal nauwer te betrekken bij de afwegingen die gemaakt worden omtrent internationale ontwikkelingen die we in de krant uitlichten, en systematischer analyses te produceren over de rode draad in de complexe en snelle internationale ontwikkelingen.

Meestal beslaat internationale thematiek 4 tot 6 pagina’s in de krant. Verhoudingsgewijs is dat eigenlijk te veel. Dat wil echter niet zeggen dat we minder aandacht zouden moeten besteden aan internationale kwesties. We maken onderdeel uit van een internationale beweging. De klassenstrijd is internationaal en de binnenlandse ontwikkelingen zijn niet te begrijpen zonder de internationale context. Zeker in de huidige tijd. Het wil echter wel zeggen dat het zwaartepunt voor de thematiek die verrijkt moet worden in de krant ligt in binnenlandse (politieke, maatschappelijke en economische) ontwikkelingen.

Ten vijfde zijn er onregelmatig bijdragen in de krant over thema’s zoals antifascisme, emancipatie en milieu. Op dit vlak is er veel ruimte voor verbetering. Het Partijbestuur heeft besloten dat de respectievelijke commissies actiever bijdragen zullen leveren aan Manifest. Dit moet er ook aan bijdragen dat de inzichten die we opdoen op het vlak van fascisme, racisme, discriminatie van vrouwen, lhbti personen en andere groepen en de strijd daartegen, evenals milieu, beter collectief worden gemaakt.

Ten zesde is sinds enige tijd een vaste rubriek in de krant over kunst en cultuur en wordt elke editie van de krant ook gesierd door een gedicht. Het is van belang dat cultuur een plek heeft in een krant van de werkende klasse.

Ten zevende is het van belang dat we meer publiceren over jongeren. Sinds de Voorwaarts-redactie in wezen is doorontwikkeld tot de huidige redactie van Manifest, is er slechts incidenteel aandacht voor het onderwerp jongeren in de krant. Ook wordt er op Voorwaarts, het digitale jongerenblad van de CJB, te weinig gepubliceerd. Het Algemeen Bestuur van de CJB heeft stappen ondernomen om Voorwaarts te versterken. Hoewel Voorwaarts in de eerste plaats het medium is om de zorgen en problemen waar jongeren mee geconfronteerd worden en de strijd die ze voeren uit te lichten, verdienen jongeren ook aandacht in Manifest.

Om de rol van Manifest als collectieve organisator te verbeteren en de dialectiek van theorie en praktijk in de krant te versterken, denken we dat het van belang is dat de commissies van het Partijbestuur nauwer worden betrokken bij de inhoud van de krant. Daarin zijn dus al enkele stappen gezet, vooral wat betreft de commissies Bedrijven- en Vakbondsbewerk, Internationaal en Ideologie, maar komende tijd moeten we dat verder systematiseren, ook voor andere commissies.

Bovendien wordt de vergaderplanning zo aangepast dat vergaderingen van het Dagelijks Bestuur (DB) voortaan plaatsvinden na de redactievergadering, zodat het DB beter kan worden geïnformeerd over de intenties van de redactie en daarop kan sturen.

Hier ligt echter ook een belangrijke taak voor afdelingen. Een sterke partijkrant is niet alleen een product van de redactie of van de landelijke organen. De krant moet de stem zijn van de hele partij – van de afdelingen, van kameraden in actie, van arbeiders in hun dagelijkse strijd. Elke afdeling zou dan ook regelmatig bijdragen moeten leveren aan Manifest: verslagen van acties, interventies over kwesties die lokaal of regionaal spelen of leerpunten uit de praktijk met successen maar ook de moeilijkheden. Alleen zo kunnen we de dialectiek tussen theorie en praktijk versterken, en zo samen leren en sterker worden. Manifest moet fungeren als een collectieve spiegel van ons werk en onze strijd. Het is geen eenrichtingsverkeer, maar een plek van uitwisseling, verdieping en onderlinge versterking.

Van belang voor de versterking van de inhoud van Manifest is het dat we terugkoppeling op de krant organiseren. Bij abonnees, maar juist ook onder de afdelingen, zodat bij de redactie een beter beeld ontstaat over de mate waarin edities en artikelen daarin aanslaan bij de vragen die leven en de activiteit die ontwikkeld wordt.

Werken met de krant

Al deze stappen om de inhoud en vorm van Manifest te versterken, kunnen alleen hun vruchten afwerpen als we er ook in slagen om het werken met Manifest te integreren in ons politieke werk. Niet als iets wat we er af en toe bij doen, maar als een kernelement van ons werk aan de basis en in de beweging, en van partijopbouw.

Het moet een gewoonte worden om te werken met de krant bij acties. Dat betekent dat we bij demonstraties, of die nu door onszelf of door anderen georganiseerd worden, maar ook bij bijeenkomsten, filmavonden en noem maar op, kameraden aanstellen voor de taak om de krant te verspreiden. Dat wil niet zeggen de krant opdringen. Het aanbieden van de krant moet vooral een aanleiding zijn om het gesprek aan te gaan. Ook als we een flyer hebben, moeten we beseffen dat de krant een onderscheidende rol speelt, met de politieke duiding die het geeft aan bredere ontwikkelingen.

De krant moet communisten vergezellen bij vergaderingen en andere activiteiten van de vakbeweging of andere massaorganisaties. Maar ook op de werkplek, onderwijsinstelling, de buurt, vrienden en familie.

Manifest wordt nog regelmatig gratis uitgedeeld. Beter is om te proberen de krant zoveel mogelijk te verkopen. Dat is een drempel, maar degene die over die drempel stapt neemt de krant serieuzer dan iets dat gratis wordt weggegeven. Tegenwoordig staat een QR-code op de voorpagina die verkoop makkelijker maakt voor mensen die geen contant geld op zak hebben. Maar het doel moet vooral zijn abonneewerving. We willen zoveel mogelijk mensen overtuigen om een abonnement of gratis proefabonnement te nemen op Manifest.

“Ik lees het wel online” is een veelgehoorde tegenwerping, zelfs onder leden. Dat moeten we doorbreken. Het is een uiting van de tendens in de maatschappij om versnipperde, vergankelijke informatie te consumeren, om te doomscrollen, tegenover een meer inhoudelijke en verdiepende blik op de ontwikkelingen die klassenbewustzijn versterkt. Bovendien kost het geld om Manifest te produceren en ook alles wat we digitaal doen heeft een prijskaartje; daar moeten inkomsten tegenover staan.

De eerste stap om te werken met Manifest is dan ook dat we zelf de krant lezen. In verschillende afdelingen worden artikelen uit Manifest gebruikt voor het schrijven van politieke inleidingen of worden artikelen geagendeerd op afdelingsvergaderingen. Dat zijn positieve ontwikkelingen.

Campagne voor de promotie van Manifest

Het Partijbestuur heeft besloten om in het najaar een landelijke campagne te organiseren ter promotie van Manifest. Doel van de campagne is de bekendheid van Manifest onder de mensen te vergroten, het abonneebestand uit te breiden en dat afdelingen ervaringen opdoen in het werken met Manifest. Dit zal gepaard gaan met een postercampagne en activiteit op sociale media.

De belangrijkste rol in deze campagne is weggelegd voor de afdelingen, waarvoor dit een mooie aanleiding is om buiten te treden en politiek werk te verrichten onder de mensen. Door de recente politieke ontwikkelingen zal dit samenvallen met een verkiezingsperiode, waarin de oren vaak wat meer open staan voor een politieke boodschap.

We zullen t.z.t. wat meer handvatten communiceren richting de afdelingen, maar we hopen dat afdelingen vooral ook op zoek gaan naar creatieve manieren om Manifest te verspreiden en het gesprek aan te gaan met werkenden, werklozen, studenten, scholieren, gepensioneerden en andere mensen uit de arbeidersklasse en de middenlagen, die geraakt worden door de afbraakpolitiek, die zich zorgen maken om de oorlogsophitsing, die geen genoegen nemen met de constante achteruitgang.

De ervaringen van de campagne zullen we collectief maken om handvatten te ontwikkelen om structureel te werken met Manifest.

Manifest als wapen in de klassenstrijd

De uitgave en verspreiding van de krant is een kernelement van de activiteit van een communistische partij. Het is een vraagstuk van wezenlijk belang, niet alleen voor de versterking van de partij, maar veel breder voor de bevordering van het klassenbewustzijn onder de werkende klasse en de versterking van een klassengeoriënteerde lijn in de beweging. Het werken met Manifest is een constante taak voor elke individuele communist, elke afdeling en de partij als geheel. Een taak die in nauw verband staat met het ideologisch werk, propaganda en agitatie; met ons politieke werk aan de basis, in de bedrijven, onderwijsinstellingen en buurten; met het werk van de partij in de beweging; met de afdelingsopbouw en partijopbouw.

Het belang van dit werk wordt duidelijk als we kijken naar de huidige context. De internationale ontwikkelingen met de toenemende inter-imperialistische tegenstellingen en oorlogen. De herschikkingen in het burgerlijke politieke systeem waarin beetje bij beetje de repressie wordt opgevoerd, rechten worden ingeperkt en reactionaire en fascistische krachten ruim baan krijgen. De bezuinigingen, afbraak van inkomens en publieke voorzieningen, en aanvallen op het levenspeil van de bevolking. Maar ook als we kijken naar de mogelijkheden die gevormd worden, met delen van de werkende klasse en de jeugd die vragen stellen bij hoe de wereld nu in elkaar zit, die geen genoegen willen nemen met een wereld vol uitbuiting, onrecht en oorlog.

Dat alles toont de enorme uitdagingen maar ook mogelijkheden in de ideologische-politieke strijd en algemener in de klassenstrijd. In die strijd is Manifest een krachtig wapen in de handen van de arbeidersklasse in Nederland.

1. Eerder publiceerden we reeds het openingswoord dat Kevin, lid van het Dagelijks Bestuur, hield op de partijconferentie namens het Partijbestuur. Daarin gaat hij in op de actuele ontwikkelingen in binnen- en buitenland en het belang van partijopbouw.