Afgelopen weekend klonk een stevig anti-imperialistisch geluid tijdens een door de NCPN georganiseerde bijeenkomst in Utrecht. Gastsprekers van Vakbondsleden solidair met Palestina en Europarlementariër Lefteris Nikolaou-Alavanos van de Communistische Partij van Griekenland (KKE) bespraken de verwoestende gevolgen van imperialistische oorlogen voor de arbeidersklasse in een goed gevuld Theater de Musketon. Afgezien van aandacht voor oorlogsdreiging diende de middag vooral voor het tonen van een nieuw perspectief: “Als we een ding moeten meenemen, is het dat arbeiders zich moeten organiseren in de strijd tegen militarisering en de oorlogseconomie.”
Partijbestuurslid Caetano typeerde het evenement als een tegengeluid tegen het idee dat het noodzakelijk is voor Nederland en de Europese landen om militaire uitgaven omhoog te gooien: “Want uiteindelijk komt die last op de schouders van de arbeidersklasse.” Volgens Caetano was de bijeenkomst vooral een manier om een nieuw perspectief te bieden voor mensen die zich zorgen maken over de recente ontwikkelingen: “Het is natuurlijk verkiezingstijd en burgerlijke partijen geven aan dat het noodzaak is dat we moeten korten op de zorg, langer moeten doorwerken, dat we overal op moeten inleveren. Wij willen laten zien dat dit niet nodig is. De tekorten in de zorg kunnen namelijk makkelijk gedekt worden: er is nu ook opeens 50 miljard voor defensie!”
Ook voor de uitgenodigde sprekers zag Caetano een belangrijke rol weggelegd; ieder bracht namelijk een eigen perspectief mee naar de middag: “Het is essentieel dat zij deelnemen vandaag en een nieuw perspectief geven.” De aanwezigheid van een Europarlementariër zet de toenemende militarisering juist in een internationale context: “Wat in Nederland speelt, zien we net zo goed in andere landen. Dit soort beslissingen worden juist in instituten van de Europese Unie vormgegeven, beslissingen ten bate van het kapitaal.” De bijdrage van Sara Galli vanuit een vakbondscontext toont ook de kracht van georganiseerde werkers aan: “Als we kijken naar dit thema, waarbij mensen op de werkvloer zich organiseren op basis van solidariteit met de Palestijnen, en de slagkracht die daarmee wordt ontwikkeld, dat is ongekend en cruciaal in het bieden van een nieuw perspectief.”
Niet in ons belang
Terwijl de laatste slokken koffie en thee werden opgedronken, stak lid van het Dagelijks Bestuur en internationaal secretaris van het Partijbestuur van de NCPN Kevin van wal met een bijdrage over de conflicten en oprukkende militarisering die de samenleving in hun greep houden: “Velen van jullie zullen hier zijn gekomen omdat jullie je zorgen maken over de toegenomen oorlogsdreiging”, sprak hij de aanwezigen toe. Oorlogsdreiging, herinvoering van de dienstplicht, miljarden naar defensie ten koste van zorg, onderwijs en sociale zekerheid: “Al deze ontwikkelingen passen in de transitie van verschillende landen, waaronder Nederland, naar een oorlogseconomie, die er niet is in het belang van de bevolking en haar veiligheid.” Want enerzijds wil het kapitaal op deze manier snel meer winsten generen terwijl een economische crisis in het vooruitzicht is, terwijl Nederlandse, Europese en Amerikaanse kapitalisten aan de andere kant hopen de concurrentiestrijd met China en Rusland aan te gaan.
Ondanks alle ellende en imperialistische oorlogen, waar de arbeidersklasse voor betaald in geld en bloed, is er wel degelijk een weg uit dit afschuwelijke systeem stelde Kevin: “We zullen ons moeten organiseren op onze werkplekken en in onze buurten tegen de oorlogszucht, tegen de militarisering.” Want daar waar werkers zich organiseren, kan worden gebouwd aan systeem dat wel in het voordeel is van de werkende klasse: het socialisme.
Maandloon van € 15.000
Dat de strijd tegen imperialisme een internationale dimensie heeft kwam goed naar voren tijdens het tweede programmapunt van de middag. Zo werd Lefteris Nikolaou-Alavanos, die namens de KKE in het Europese Parlement een zetel inneemt, geïnterviewd over het internationale perspectief rondom het imperialisme. Het geanimeerde gesprek met Siewert, lid van het Partijbestuur, begon met een blik op het burgerlijke karakter van het Europese parlement waar Nikolaou-Alavanos zelf wekelijks rondwandelt: “De EU is een alliantie van kapitalisten, altijd al geweest”, duidde hij. “Wij communisten hebben geen enkele illusies over het klassenkarakter van de EU, geen illusie dat deze alliantie in het voordeel is van werkende mensen.” Waarom neemt de KKE dan toch plaats in het Europees Parlement? “Wij doen wel mee met verkiezingen om het perspectief van de arbeidersklasse te laten horen, en te laten zien dat dit systeem juist de macht van georganiseerde arbeiders uitsluit.” Juist door de tegenstem te zijn in een burgerlijk parlement – zowel nationaal als internationaal – ziet de KKE een groeiende oppositie die zich sterker bewust is van de tegenstellingen binnen het kapitalistische systeem. Daarbij is parlementair werk juist niet het belangrijkste, maar het organiseren in de bedrijven, studenten- en vakbeweging is hierbij cruciaal voor het bieden van een nieuw perspectief.
Ook nam Nikolaou-Alavanos de privileges van Europarlementariërs op de korrel: “Ze worden belachelijk veel betaald, zogenaamd om ze immuun te maken voor corruptie. Maar we zien zeer regelmatig schandalen voorbij komen.” Hij berekende snel dat een Europarlementariër gemiddeld € 15.000 per maand verdient, maar verwacht niet dat hijzelf in privéjet zich laat rondvliegen. “Als je voor de KKE een toelage verdient in een burgerlijk parlement, gaat die toelage gewoon naar de organisatie. Wij leven van een gemiddeld loon (€ 1000 per maand, gemiddeld inkomen Griekenland red.), net als de mensen die we vertegenwoordigen.” Het parlementaire systeem noemde hij een façade: “De EU en democratie passen niet in één zin. De instellingen zijn ontworpen om de belangen van het kapitaal te verdedigen, niet om de arbeiders een stem te geven. Kijk naar hoe de EU communisten vervolgt, extreemrechts normaliseert, en de wapenindustrie blind steunt. Dit is democratie voor de minderheid.”
Nikolaou-Alavanos legde de kern van het imperialisme bloot: oorlog als logisch gevolg van kapitalistische concurrentie. “De NAVO-top richt zich op directe oorlog met Rusland. Miljarden voor wapens, terwijl sociale voorzieningen worden afgebroken.” Hij wees erop dat de EU en NAVO in de praktijk één blok vormen – 23 van de 27 lidstaten zijn in beide verbonden. Toch bestaan er spanningen, zoals tussen de EU en de VS. “Deze oorlog gaat niet om vrijheid of veiligheid, maar om markten, grondstoffen en invloed. Kapitalisten voeren oorlog, wij betalen in bloed en geld.” Op de vraag hoe verzet eruit kan zien, was Nikolaou-Alavanos duidelijk: “We stemmen tegen oorlogskredieten en tegen uitzending van troepen. Maar het echte werk gebeurt buiten het parlement: blokkades van wapenleveringen, acties tegen de dalende levensstandaard, en de opbouw van een nieuwe beweging die het kapitalistische systeem zelf kan bestrijden.”
Medische apartheid
Nadat in de pauze onder het genot van een broodje en een kop koffie druk werd nagepraat over de bijdrages, nam Sara Galli het woord, verbonden aan de werkgroep Vakbondsleden voor Palestina en Artsen voor Gaza. In een aangrijpend en confronterend betoog beschreef ze de medische apartheid in Palestina, vanuit haar expertise als medisch professional. Zo begon Galli met een anekdote over de dagelijkse realiteit van Palestijnse artsen die zonder anesthesie moeten opereren op volwassenen en kinderen, omdat elk ziekenhuis of kliniek tot puin is gereduceerd. Behalve anekdotes bracht Galli moeiteloos tientallen onderzoeken en rapporten over de huidige situatie Gaza onder de aandacht die ingaan op het tegenhouden van de distributie van voedsel en medicijnen en de gevolgen daarvan. “Het gebrek aan eten en gezondheidszorg, dat heeft impact op je gezondheid de rest van je leven. De schade die nu wordt gedaan, gaat nog generatieslang voelbaar zijn.” De vergelijking met de oorlog in Oekraïne maakte het contrast pijnlijk duidelijk: Israël is de afgelopen jaren schuldig aan maar liefst vier op de vijf aanvallen op hulpverleners ter wereld. De totale vernietiging van Gaza, en daarmee het gehele zorgsysteem aldaar gaat ook in de toekomst enkel voor meer leed zorgen voor de Palestijnen.
Ook Galli’s toelichting over orgaanroof en martelpraktijken op Palestijnen waaronder ook hulpverleners door Israëlische autoriteiten schetste een luguber beeld. Met harde statistieken en internationale medische onderzoeken toonde ze aan dat Israël het laagste aantal orgaandonateurs heeft, terwijl het nog altijd de kortste wachtlijsten heeft ter wereld: “Dat kan drie oorzaken hebben: of mensen in Israël hebben een gen dat het risico op orgaanfalen drastisch doet dalen – hiervoor is geen medisch bewijs gevonden – of er vindt orgaanroof plaats of er is sprake van een grote orgaanhandel. Er kan geen enkele andere verklaring zijn op basis van de cijfers.”
Organiseren biedt perspectief
Nadat Galli haar laatste conclusies deelde over wat het boycotten van Israëlische bedrijven, zoals het farmabedrijf Teva – wat innig is verwikkeld met het Israëlische leger – keerden alle sprekers onder een luid applaus opnieuw terug naar het podium. De meer dan honderd aanwezigen hadden in de pauze de kans gekregen om schriftelijk vragen te stellen, waarna een aantal plenair werden beantwoord. Zo beantwoorde openingsspreker Kevin een vraag over het uit elkaar vallen van de georganiseerde vredesbeweging, waarna Nikolaou-Alavanos hier op inhaakte door de rol van communisten binnen die georganiseerde vredesbeweging te benadrukken. “Als communisten moeten wij juist daar het voortouw nemen, en arbeiders laten zien dat de enige weg uit deze ellende een georganiseerde beweging voor vrede is!” Ook Galli belichtte nog het perspectief vanuit de vakbonden, waar het volgens haar cruciaal is een tegengeluid te blijven laten horen en werkers te steunen die zich voor de Palestijnse zaak willen inzetten.
Uiteindelijk vat Kevin de middag als volgt samen: “Als we iets moeten meenemen van vandaag, dan is het wel de boodschap dat wij ons moeten organiseren. Dus sluit je aan bij de vakbeweging, bij de vredescomités en vooral bij de NCPN. Want een sterkere NCPN betekent een sterkere vredesbeweging, een sterkere en weerbare bevolking, met een perspectief op daadwerkelijke verbetering!”
En ook Caetano kijkt tevreden rond wanneer in de zaal een daverend applaus losbarst aan het einde van de middag. “Laat ik voorop stellen dat ik erg blij ben dat zoveel mensen vandaag aanwezig waren.” Het geeft hem en de partij goede moed dat aankomende jaren veel van dit soort evenementen kunnen worden georganiseerd. “Juist hiermee willen we mensen helpen op hun ontdekkingstocht naar een alternatief op dit brute systeem, dat enkel oorlog en ellende veroorzaakt voor gewone mensen.”
Wil je een abonnement op Manifest?
Met jullie hulp garanderen we een communistische visie op de actualiteit in Nederland
Manifest is de krant van de NCPN die maandelijks verschijnt. Met Manifest blijf je op de hoogte van de actualiteit en van onze acties. Manifest belicht verschillende aspecten van de strijd in binnen- en buitenland, en publiceert analyses die inzicht bieden in de nationale en internationale ontwikkelingen vanuit een marxistisch-leninistisch perspectief. Neem nu een abonnement op Manifest of vraag een gratis proefabonnement aan.
Abonneer Nu!
