Sinds ruim een maand zijn geleidelijk een reeks antipandemie maatregelen versoepeld om de 'zware industrie', zoals toerisme in Griekenland ten onrechte gedoopt is, te 'herstarten'. Er is haast bij om nog een stukje van het toeristisch gestrande (maar niet aan het strand) jaar te redden. De druk vanuit de wereld van het grote toerismebedrijf is enorm en dat laat een aantal veiligheidsmaatregelen, tot nu toe zo heilig beleden, ter ziele gaan. Vreemde tegenstrijdigheden ontstaan.
In bussen en op boten moet iedereen een vrije zitplaats naast zich hebben - dus maar 50 procent van het vervoervermogen mag ingezet worden - maar dat geldt niet voor vliegtuigen, waar de passagiers gewoon weer als sardientjes in een blik naast elkaar mogen zitten. Ook wat boot en bus betreft is allang duidelijk geworden dat de soep niet zo heet gegeten wordt als zij wordt opgediend. De bekende kosten-baat-berekening heeft de overhand, zeker in een sector waar op grond van de vooruitzichten voor dit jaar zo'n 80 procent van de businessactiviteiten verloren gaat. Normaal begint het seizoen al in april-mei op volle toeren te draaien. Tot nu toe heerst er grote stilte op de anders zo druk bezochte plekken of het nu om musea, stranden of anderszins gaat.
En dat ondanks de luidruchtig aangekondigde veiligheidsmaatregelen. Deze worden een soort 'gelei' in handen van de grote touroperators. Veiligheid is leuze nummer één in de mond van de regeringspropaganda. Griekenland zou het veiligste land in de wereld zijn wat het coronavirus betreft vanwege het lage percentage Covid-sterfgevallen (over de toestand op het Covidfront zie Manifest 3 en 4 van dit jaar). Op audiovisuele nieuwsbulletins ziet en hoort de kijker/luisteraar journalisten op eilanden en in de Atheense Plaka (buurt aan de voet van de Akropolis) met een microfoon in de hand op toeristen jagen om ze te vragen: voelt u zich veilig? De vaak wat verbouwereerde toerist knikt: ja, ja, het is hier veilig, ik voel me veilig.
En dat na de abrupte stijging van de geconstateerde positieve gevallen na een paar vluchten uit het buitenland. Toch werd er na een paar dagen al alleen nog met steekproeven gecontroleerd. Er zullen op de vliegvelden achtduizend passagiers per dag worden getest, zo kondigde de regering aan. Dat betekent dat zelfs bij een uiterst karig toeristenseizoen er toch heel veel mensen ongecontroleerd zich vrij in het land zullen kunnen bewegen. Uiteraard houdt het idee van elke persoonlijke controle veel toeristen ervan af een reis naar Griekenland te ondernemen, zeker als de situatie in eigen land veel ernstiger is. In geval van een coronapositieve uitslag moet je immers twee weken in quarantaine in een hotel, betaald door Griekenland. De toch al financieel zwaar getroffen Griekse burger vindt dit laatste niet geweldig... Liever meteen rechtsomkeert naar waar de besmette persoon vandaan kwam: wat wordt er op ons losgelaten? Dat is wat schrijver dezes als commentaar veel om zich heen hoort. Een gevoel dat tegen de belangen van horeca en toerisme indruist. De angst voor 'Covidhorden' uit zwaarder getroffen landen zit er behoorlijk in bij de bevolking, die zelf twee maanden lang zeer beperkt is geweest in haar bewegingsvrijheid onder strenge politiebewaking, maar daardoor wel 'schoon' is gebleven.
Quarantaineparadijsjes opnieuw toegankelijk
Sinds eind mei is het verkeer naar de eilanden weer mogelijk. Naar de eilanden, waar behalve op Kreta, geen ic-bedden te bekennen zijn en er ook nooit te bekennen geweest zijn. Tegen half juni kondigde de minister vanGezondheid extra maatregelen aan. De 107 bewoonde eilanden krijgen 19 ic-bedden. Als het nodig mocht zijn, kunnen dat er 79 worden. De minister beloofde voor de eilanden 446 'gewone' Covid-19 bedden. Dat kunnen er, zo nodig, eventueel 694 worden. Hij zei er niet bij dat het geen nieuwe bedden zijn, maar dat ze weggehaald worden bij de afdelingen voor niet-Covid patiënten. Hetzelfde is de afgelopen maanden toegepast in de stadscentra. Daardoor verergerde de toestand van duizenden andere patiënten. Er worden 72 artsen en 515 verplegers als contractwerkers aangenomen, maar de vacante posten op de eilanden lopen in de duizenden. De afgelopen jaren bleven er talloze posten vacant en werden ziekenhuizen gereduceerd tot centra voor eerste hulp.
Voor het traceren van het virus via tests op de eilanden komen er alleen op Syros en Rhodos moleculaire analyse- apparaten van enige capaciteit. Naar de andere eilanden alleen apparaten met een geringere capaciteit, alleen voor spoedgevallen en uitzonderingssituaties. Er zijn slechts negen mobiele gezondheidseenheden opgezet voor alle eilanden. Vrijwilligers van ngo's zullen ingezet worden voor het vervoer van testmonsters en van teams van de Nationale Organisatie voor Volksgezondheid (EODY). De nadruk komt daarom te liggen op de vervoersmiddelen van de eilanden naar het vasteland, waar al jaren de mogelijkheden voor vervoer van patiënten in de lucht niet beantwoordden aan de behoeften en ook het tekort aan ambulances dwingt tot pijnlijke 'keuzes' over wie mag overleven.
De regering nam daarom kortgeleden een amendement aan, waarin een artikel over ziekenvervoer per lucht was opgenomen. Men zal zich wenden tot een particuliere luchtvervoerder, die dan een schadevergoeding krijgt en de piloot een beloning. Bij de ellenlange wachttijden komt de winst voor de particuliere sector. Iets dergelijks gebeurde ook in de steden met de particuliere kliniekeigenaren: die kregen dubbel betaald voor elk ic-bed. Geen enkele euro wordt van de staatsbegroting ter beschikking gesteld voor het aannemen van vast personeel en een adequate uitrusting aan moderne medische apparatuur in de niet-particuliere ziekenhuizen en gezondheidscentra.
Oplapperij als de nood aan de man komt, schuiven met tijdelijk contractpersoneel van de ene categorie naar de andere, onderfinanciering, commercialisering e.d. is het niet-menslievende devies van de markteconomie in de gezondheidssector. Dat is overal zo, zult u misschien zeggen. Zeker, in op winstbejag berustende economieën. Leg de aanpak in Cuba er eens naast, afgezien nog van de tientallen Cubaanse artsenzendingen naar noodgebieden om het verschil te zien met een systeem, waarin overleven niet een kwestie van geval-per-gevalkeus door de behandelende medici is. Cuba is natuurlijk geen voorpaginanieuws, tenzij het om 'dissidenten' gaat. Terwille van de eerlijkheid: er zijn wel flinke verschillen van (kapitalistisch) land tot land en Griekenland staat achteraan in Europa wat zijn gezondheidszorg betreft.
Durft u na dit relaas niet meer op vakantie in Griekenland deze zomer? Laat u zich er niet van weerhouden, als u gezond bent, net als in alle andere pre-Covid-jaren. Uw correspondent in Griekenland wenst de Manifest-lezers een fijne zomer toe.
Wil je een abonnement op Manifest?
Met jullie hulp garanderen we een communistische visie op de actualiteit in Nederland
Manifest is de krant van de NCPN die tien keer per jaar verschijnt. Met Manifest blijf je op de hoogte van de actualiteit en van onze acties. Manifest belicht verschillende aspecten van de strijd in binnen- en buitenland, en publiceert analyses die inzicht bieden in de nationale en internationale ontwikkelingen vanuit een marxistisch-leninistisch perspectief. Neem nu een abonnement op Manifest of vraag een gratis proefabonnement aan.
Abonneer Nu!
