Verkiezingen in de VS

Nu Trump van het toneel verdwijnt en zijn politieke positie en zakelijke imperium ineenstort is het goed om een blik te werpen op de nieuwe machthebbers. Wat zal de Democraat Biden bieden? Hoe groot zal het verschil zijn met de politieke maatregelen van Trump die gesteund werd door de meerderheid van de Republikeinen? Het is van doorslaggevend om terug te grijpen op de standpunten van een van de belangrijkste historische communistische leiders.

Lenin over presidentsverkiezingen in parlementaire democratieën: "De almacht van de 'rijkdom' [de heersende kapitalistische klasse, red.] is in de democratische republiek veiliger, omdat hij niet afhankelijk is van een slecht politiek omhulsel van het kapitalisme. De democratische republiek is het best denkbare omhulsel van het kapitalisme en daarom grondvest het kapitaal, nadat het (via de parlementaire paladijnen, nvdr) van dit beste omhulsel bezit heeft genomen, zijn macht zo veilig en zeker dat 'geen enkele' wisseling, noch van personen, noch van instellingen, noch van partijen van de burgerlijke democratische republiek deze macht kan schokken".

In westerse media worden de verkiezingen in de VS afgeschilderd als 'democratisch'. Sinds 150 jaar gaat het telkens feitelijk om het verkiezen van één president uit twee partijen, die beide het kapitalisme en imperialisme vertegenwoordigen. Er zijn echter altijd méér kandidaten, zoals die van de Green Party en zelfs kleine communistische partijen. Maar aan die kandidaten wordt geen woord vuil gemaakt. Is dat democratisch? Het antwoord is steeds: "ja maar de anderen maken geen kans". De VS is uiteraard niet 'veroordeeld' tot twee partijen. Linkse krachten moeten breken met zich slaafs achter de Democraten te stellen of zich binnen de Democratische Partij te organiseren. Het argument 'stemmen op wie een kans heeft', is totaal onmarxistisch. In het 'Communistisch Manifest' staat dat de eerste taak van de arbeidersbeweging is haar klassenpartij te vormen, sterk te maken en daarmee de macht te veroveren (in die strijd om de macht spelen verkiezingen en verkozenen een zekere rol, maar helemaal niet beslissend).

De redenering om 'voor het minste kwaad' (op de mogelijk minst agressieve burgerlijke kandidaat in de VS te stemmen), zit diep gebakken in het Westen. Maar alleen in uitzonderlijke omstandigheden kunnen een CP en de arbeidersbeweging oproepen om voor een burgerlijke kandidaat te stemmen om de overwinning van een fascist te beletten (zie 'Eenheid tegen het fascisme' van Dimitrov)

De meegaandheid drukt de ideologie en de mentaliteit uit van de arbeidersaristocratie, die rekent op een min of meer 'normale klassenstrijd' om voordelen te bewerkstelligen of te behouden in samenspraak met het meest liberale gedeelte van de heersende klasse. In 'Imperialisme het hoogste stadium' wees Lenin erop dat deze voordelen mogelijk zijn omdat het imperialisme 'geniet' van de superwinsten die worden geperst uit de volkeren van de wereld. Vandaag echter is dat steeds moeilijker te realiseren. In de VS wordt het onmogelijk om de hele bevolking te bieden wat nodig is. Alleen door onverzoenlijke klassenstrijd kunnen de klassenbelangen worden verdedigd in de geest van het Internationalisme.

Al tijdens de voorverkiezingen voor de Democratische Partij vier jaar geleden weigerde bijvoorbeeld Angela Davis de progressieve campagne van Bernie Sanders te steunen omdat hij die voerde binnen en voor één van detwee meest misdadige imperialistische partijen. De Bernie Sanders-campagnes dienden en dienen vooral als een vangnet om de linkse mensen en progressieven op te vangen en om ze ('als de speeltijd over is') op te roepen om voor de echte kandidaat van de Democraten te stemmen. Bernie Sanders riep uiteindelijk op - tégen zijn belofte in - om voor Hillary Clinton te stemmen in november 2016!

De vrees blijft inmiddels bestaan dat 'zijn milities' zich mobiliseren om een burgeroorlog te starten, zeker na de bestorming van het 'Capitool'. De komende periode zal zeker nog veel verwarring tonen, maar dat Biden de nieuwe president zal zijn staat wel vast.

Daarom zijn de analyses van Lenin over de aard van de parlementaire democratie in de VS van groot belang. De politieke posities van Trump en Biden zijn minder verschillend dan menigeen denkt. Trump heeft talloze maatregelen kunnen doorvoeren die al door Obama waren voorbereid. De huidige chaos weerspiegelt inmiddels wel de verdere teloorgang van de VS. Een omwenteling komt er echter nog niet in de VS. De dollar-democratie heeft hoe dan ook opnieuw deze crisis gewonnen. De revolutionaire tegenbeweging in de VS is bijzonder zwak! Ook in de rest van de wereld en vooral in het Westen.

De strijd met China begon allang voor dat Trump er een actiepunt van maakte. Obama zei al dat de VS zich diende te concentreren op de Stille Oceaan i.p.v. de Atlantische. De VS kan de politie van de wereld niet langer blijven spelen. We leven in een kantelperiode, zoals overigens ook in eigen land duidelijk zichtbaar is. Centraal staat voor de arbeidersklasse de vorming en opbouw van sterke communistische partijen en het loslaten van illusies.

'Links' laat zich nog teveel bedriegen omdat een socialistisch-communistisch alternatief te veraf staat van de gekende realiteit en teveel beschadigd is door golven van medialeugens. Maar de harde realiteit in de wereld, zeker in de VS, maar steeds meer ook elders, zoals bijvoorbeeld in Nederland voor duizenden slachtoffers van de toeslagenfraude, doet de ogen van steeds meer mensen opengaan voor het feit dat het kapitalisme in diepe crisis verkeert en alleen tijdelijke, maar steeds minder oplossingen kan bieden. Maar zolang de politieke lafheid binnen 'links' domineert kan niets echt veranderen in de richting van de socialistische revolutie.

De revolutionaire bewegingen moeten daarom al hun energie steken in de organisatie van een autonome revolutionaire partij en beweging. De tijd staat aan onze kant, dus moeten we die taak ernstig en niet overhaast aanpakken.

---

Dit artikel is mede gebaseerd op bijdragen van Frans de Maegd.