Verteld en gedrukt

Het staat er gewoon. Warschau bijna helemaal verwoest in de oorlog en de historische binnenstad daarna helemaal weer in de oude stijl opgebouwd. Hetzelfde geldt voor Krakau, maar dat stond er niet bij. Welke oorlog, dat stond er ook niet bij. Hoeveel jonge mensen van nu en minstens een generatie daarvoor zouden zich bij het lezen ervan realiseren dat de, destijds door velen bewonderde, wederopbouw onder een communistisch/socialistisch regime heeft plaatsgevonden? Gezien de kennis van geschiedenis die in het onderwijs wordt genoten, zullen dat er niet veel zijn. Stel dat communisme iets goeds heeft voortgebracht, maar weinigen zullen dat ernstig nemen. Het is al weer lang geleden dat een collega-gemeenteraadslid van een christelijke partij - later onderdeel van het CDA - als lid van de reisvereniging Vereniging Nederland USSR tegen mij, zonder dat anderen het konden horen, zijn bewondering daarover uitsprak. Het was ook in die tijd dat een dorpsgenoot die een reis naar de Sovjet-Unie had gemaakt, tegenover een partijgenoot verklaarde - en dan wel op voldoende gehoorafstand van eventuele meeluisteraars - dat in Moskou de kerkdeuren open waren en men zo naar binnen kon lopen. Dat die vermaledijde communisten speciaal voor deze dorpsgenoot, een gewone arbeider en die zelf niet gelovig was, de kerkdeuren hadden opengezet. Dat mag toch wel als uitgesloten worden beschouwd .

Dit ging over wat er niet stond. Wat nu komt gaat over wat er wel staat. Een artikel waarin de bijbelse David ten tonele wordt gevoerd. Het gevecht tussen de kleine David en de reus Goliath dat door de slimme David werd gewonnen, mag ook in spreekwoordelijke zin bekend zijn. Minder bekend is het Bijbelse verhaal dat David de man van de mooie Bathseba liet vermoorden omdat hij haar als zijn geliefde wilde hebben. En wat lees ik? Het heroïsche verhaal - het verslaan van een veel sterker geachte tegenstander - wordt in het door mij gelezen artikel gelinkt aan de gelovige katholieken. Het verhaal - het lafhartige en machtsbeluste - zo lees ik: de moord uit eigenbelang wordt gelinkt aan de communisten.

Wellicht wordt er gedacht dat de schrijver op deze pagina van dit nog veel te weinig gelezen blad steeds naarstiger op zoek is naar voor communisten weinig vleiende teksten. Maar dat is zeker niet zo. Eerder is het zo dat gewenning ervoor zorgt dat er weinig aandacht aan besteed wordt. Burgerlijke haat tegen en beschimping van communisten en voorkoming van vermelding van positieve feite in het voordeel van communisten is dagelijkse kost. Zo lees ik ergens dat er filosofisch een verband zou bestaan tussen partijen als Vlaams Belang, Forum voor Democratie, Wilders’ PVV en het communisme. Voorbeelden worden genoemd als: nationale saamhorigheid en afkeer en haat jegens ‘ongenode gasten’. Kennelijk bedoeld als een modernere variant op de gelijkstelling van communisme en fascisme. Extra pijnlijk voor communisten en hun sympathisanten in het zicht van de herdenking van de Februaristaking en komende besluitvorming over een asielzoekerscentrum.

Communisme en socialisme worden voortdurend beschreven als onmenselijk en als een nachtmerrie. En dat zal de komende tijd alleen maar erger worden. Maar dan zal er gevraagd worden: staat daar niet tegenover dat de kritiek op het kapitalisme steeds veelvuldiger wordt. Jazeker, er is de laatste tijd veel kritiek op het systeem en dan vooral over de periode van de terugtredende overheid, meer marktwerking, individualisering, flexibilisering van de arbeid, kaalslag in sociale en gemeenschapsvoorzieningen, wat meestal ‘neoliberalisme’ genoemd. Die burgerlijke kritiek, die ook vaak van ‘bekeerde’ kapitalisme-adepten komt, is terecht. Maar niemand van al die heldhaftigen die het in het hoofd zal halen de communisten te noemen die hen daarin ver vóór waren. Het is juist vanwege de toename van kapitalisme-kritiek dat het anticommunisme verder zal toenemen. Als onderdeel van klassenstrijd welke zich niet alleen op het terrein van de werkende bevolking en van het sociaal domein manifesteert, maar tevens een filosofisch en cultureel gevecht is.

De socialistische staten die ten onder zijn gegaan waren geen ‘heilstaten’ zoals de anticommunisten aller landen het zo smalend noemden. Want, zo moet er gedacht zijn: hoe meer heil in onze woorden, des temeer vallen de tegenvallers op. Zo werden ze ook smalend ‘arbeidersparadijzen’ genoemd. Alsof de werkende mensen in de socialistische landen zich in dezelfde positie bevonden als van het leven genietende rijkaards onder kapitalistische staten. Alsof zij niet hun werkzame handen ook nog vol hadden aan het heropbouwen van wat door kapitalistisch-imperialistische oorlogen vernield was. Ja, ook het belachelijk maken is onderdeel van de haat.

Communisten zijn bereid om met eenieder die zegt een socialistische samenleving na te streven en die fundamentele kritiek op het kapitalisme hebben, de dialoog aan te gaan. Ook over ontsporingen. Maar dan wel met als doel hoe we een socialistische samenleving dichterbij kunnen brengen. De rijkdom van de vijf rijkste miljardairs ter wereld is sinds een paar jaar geleden meer dan verdubbeld, terwijl 60 procent van de wereldbevolking in diezelfde tijd armer is geworden. Dat zijn geen ontsporingen, maar ontwikkelingen die inherent zijn aan het kapitalisme, zoals ook handelsoorlogen, gewapende oorlogen en voortdurende oorlogsdreiging. Zo is het vluchtelingenvraagstuk een kapitalistisch fenomeen. Mensen vluchten voor oorlogsgeweld, ontvluchten het ongeluk van kapitalisme, naar kapitalisme. Zie hier ook het gevolg van het systeem van concurrentie - ook wereldwijd - waar de machtigen machtiger worden ten opzichte van de juist daardoor qua ontwikkeling achtergebleven landen. Het bevorderen van ongelijkheid zit immers in het dna van het kapitalisme.

Zonder socialisme geen betere wereld. Zonder Communistische Partij geen socialisme! Daarom zullen communisten en ook veel andere weldenkende mensen nog meer stront over zich heen krijgen. Want hoe moeilijker het kapitalistisch systeem door zijn decadentie, liederlijkheid en schaamteloze uitwassen aan de mensen te verkopen is, zullen de communisten, van wie men denkt ze te hebben uitgeroeid, gedemoniseerd en belachelijk gemaakt worden. Ooit zei iemand dat communisme als het onweer is en daarom niet uitgeroeid kán worden.