Werkend Nederland zegt nee tegen genocide!

Op zondag 5 oktober kwamen naar schatting zeker 250.000 mensen samen in Amsterdam om te demonstreren tegen de genocide in Palestina en de medeplichtigheid van de Nederlandse staat. Het was opnieuw een historische prestatie, met de duidelijkste steunbetuiging voor het Palestijnse volk vanuit Nederland tot nu toe. Gekleed in rood waren ook de NCPN en CJB weer aanwezig bij de derde rode lijn demonstratie.

Het was zo vol dat pas meer dan twee uur na aanvang van de mars de laatste mensen van het Museumplein afliepen. Wij stonden dan ook nog lang op dat veld! Het publiek was gevuld met mensen uit alle lagen van de samenleving. De meesten in het rood, veel met wapperende Palestijnse vlaggen. Er waren zoveel mensen dat toen wij eindelijk gingen marcheren de eersten de route al voltooid hadden. Het was een mooi gezicht om ook de steun van de voorbijgangers en de bewoners van omringende huizen te zien. Met vlaggen, pannen en gejuich werd de demonstratie aangemoedigd. We liepen bijvoorbeeld langs een zorginstelling waar zowel patienten als medewerkers vanachter de ramen stonden te juichen.

Het programma begon met moderator Naeeda Aurangzeb: 'het feit dat we hier een derde keer moeten staan is het bewijs van het morele failliet van onze regering'. Het is belangrijk dat dit failliet benoemd wordt, want het laat nogmaals duidelijk zien dat de belangen van de Nederlandse staat liggen bij het voortzetten van de huidige stand van zaken, en niet bij het opkomen voor rechtvaardigheid.

De tweede spreker, journalist Rita Baroud, was ook sterk. Rita komt uit Gaza en is pas 5 maanden in Nederland: 'I became a journalist because I had to, when Israel did not allow international journalists in, we the civilians had to be the eyes and ears of the international community.' Een hartverscheurend testament tegen de wreedheid van de Israëlische staat. Vervolgens kwam een spreker namens de Palestijnse Gemeenschap in Nederland. Hij had het over de medeplichtigheid van Nederland. Bijvoorbeeld de honden die hier training krijgen en door Israël tegen de Palestijnen worden ingezet, de F-35 onderdelen die in Nederland gemaakt worden, en de wapens die via de Rotterdamse haven worden vervoerd. In ons artikel hier is meer te lezen over de economie van genocide.

Het was dus een succesvolle demonstratie, maar er zijn ook kritische punten te benoemen. Zo werden lokale Palestijnse groepen slecht betrokken bij de organisatie van de demonstratie, en – mogelijk juist daardoor - bleven de gestelde eisen relatief vaag en zwak. Oxfam Novib, Amnesty International en andere ngo’s zijn uiteindelijk afhankelijk van hun donateurs en doen daarom hun best om ‘redelijk’ over te komen. Dit is een probleem wanneer het ‘redelijke’ niet per se in lijn is met het rechtvaardige.

Ook kreeg de politie een erevermelding van de organisatie. Zo kon de aanwezigheid van de politie ‘triggerend’ zijn, maar, zo werd gezegd, we hoeften ons geen zorgen te maken, want ze zijn er slechts om te faciliteren. Voor veel aanwezigen was dat waarschijnlijk een wrange opmerking, gelet op de vele pro-Palestina protesten die met geweld door de politie uit elkaar werden geslagen. De rol van de politie als repressief staatsapparaat wordt zo ook weggemoffeld.

Al met al heeft werkend Nederland een krachtig geluid laten horen, en is het ontzettend hoopgevend dat er zo’n massale opkomst was. Het is duidelijk dat de Palestijnse zaak niet meer te negeren is. Demonstraties zoals deze geven hernieuwde energie om actief te worden op je werkplek en in je omgeving. Ga in gesprek met je naasten en laat de Nederlandse staat niet wegkomen met het kiezen van winst boven mensenlevens!

Sam is junior docent Sociologie aan de Universiteit van Amsterdam