Zoals zij
Een onbestemde eenzaamheid,
Het overviel haar eenmaal terug
Op haar kamer in het studentenhuis.
De striemen en blauwe plekken,
Meer voelde zij een mentale pijn
In de steek gelaten door het verstand.
Haar nog zo prille wereldbeeld,
Door de ME uit elkaar geslagen,
Was als een hersenschudding diep geschokt.
Hoe enthousiast voor de wetenschap
Was zij niet, om het rechtvaardige van kennis
In waarheid zelf te vergaren;
Ja om het ook zelf te ervaren.
Zij ontblootte haar bovenlijf
En pakte een handspiegel uit de la.
Met het spiegelbeeld van de wandspiegel
In haar hand tastte zij haar aangerande
Rug omzichtig af en draaide zich om.
Raadplegend keek zij zich aan en
Moest denken aan die vrouw zoals zij,
Aan Hannie Schaft, wat zou zij nu hebben gedacht.
Gedicht van Waldo Sinestra
Wil je een abonnement op Manifest?
Met jullie hulp garanderen we een communistische visie op de actualiteit in Nederland
Manifest is de krant van de NCPN die tien keer per jaar verschijnt. Met Manifest blijf je op de hoogte van de actualiteit en van onze acties. Manifest belicht verschillende aspecten van de strijd in binnen- en buitenland, en publiceert analyses die inzicht bieden in de nationale en internationale ontwikkelingen vanuit een marxistisch-leninistisch perspectief. Neem nu een abonnement op Manifest of vraag een gratis proefabonnement aan.
Abonneer Nu!
