10 jaar sinds de moordpartij bij het vakbondshuis in Odessa

In de avond van 2 mei 2014 breekt brand uit in het vakbondshuis in de Oekraïense stad Odessa, als gevolg van molotovcocktails die via ramen naar binnen worden gegooid. Binnen enkele minuten grijpt het vuur om zich heen. Mensen springen wanhopig uit de ramen in een poging om zichzelf te redden. Degenen die de val overleven, worden door de fascisten van de Rechtse Sector en andere extreemrechtse en neonazistische organisaties in elkaar geslagen, veelal met dodelijke afloop. Om kwart voor acht krijgt de brandweer bericht van de brand. De brandweerkazerne bevindt zich op slechts 500 meter afstand, maar de eerste brandweerwagen arriveert pas om kwart over acht. De brand woedt nog uren door. Volgende de officiële gegevens verbranden 42 vakbondsleden levend, terwijl andere bronnen spreken van meer dan 150 doden en ruim 200 gewonden. De Rechtse Sector noemt deze moordpartij bij het Vakbondshuis op haar website ‘een gouden bladzijde in onze nationale geschiedenis’. Verschillende parlementariërs van fascistische en extreemrechtse partijen, zoals Svoboda, spreken met lof over de moordpartij.

Deze tragische gebeurtenis kwam niet uit de lucht vallen. Het was een moordpartij van nationalistische en fascistische groepen, die de regering in Kiev steunden na de Maidan-coup en werden ingezet tegen de bevolking die zich tegen deze coup verzette. Die coup had enkele maanden daarvoor middels inmenging van de VS, NAVO en EU een einde gemaakt aan de regering Janoekovytsj. Er volgden protestacties en massale demonstraties tegen de reactionaire coup, voornamelijk in de oostelijke regio’s van Oekraïne en de Krim. Fascistische groepen werden ingezet tegen de bevolking, met als gevolg dat de tegenstellingen toenamen en het conflict verhevigde, in het bijzonder na de annexatie van de Krim door de Russische Federatie.

Ongeveer tweeduizend hooligans van voetbalclubs Metalist in Charkov en Chernomorets in Odessa, samen met fascisten van de Rechtse sector en andere organisaties waren gewapend met bijlen, houten en metalen knuppels, en zelfs vuurwapens. Ze droegen helmen en maskers en sloegen met geweld elke verzet neer. Zij omsingelden het vakbondshuis, staken het in brand en organiseerden deze moordpartij. Deze gebeurtenis ging gepaard met de vervolging van communisten door de Oekraïense staat en fascistische groepen, evenals de misdadige acties van het Oekraïense leger tegen de voornamelijk Russischsprekende bevolking in het oosten van Oekraïne. Dit alles met openlijke steun van de VS, NAVO en EU. Het Euro-Atlantische blok stelde deze gebeurtenissen voor als een ‘democratische revolutie’. De terreurdaden van de fascistische groeperingen en het Oekraïense leger – die zelfs door de VN werden erkend – werden niet veroordeeld. Sterker nog, de daders werden als helden neergezet.

Deze gebeurtenissen werden door de Russische kapitalistenklasse, die veel belangen heeft in Oekraïne, gebruikt om de Russische invasie van Oekraïne goed te praten, onder voorwendselen zoals ‘denazificatie’ – ondanks dat Rusland zelf ook fascistische en neonazistische groeperingen inzet in de oorlog –, ‘bescherming van Russischsprekende minderheden’ en ‘bevrijding’. Het is nu tien jaar na de moordpartij in Odessa en de reactionaire coup, en twee jaar na de invasie van Rusland. De imperialistische oorlog heeft inmiddels tienduizenden het leven gekost en miljoenen ontheemd. Een oorlog als gevolg van de imperialistische tegenstellingen tussen enerzijds de Russische kapitalistenklasse en anderzijds delen van het Oekraïense, maar vooral ook het Amerikaans en Europees kapitaal, die onderling strijden om invloedsferen, markten, grondstoffen en transportroutes.

Onder het socialisme leefden de volkeren in Oost-Europa decennia lang vredig samen. Ze hadden de welvaart in eigen hand en bouwden gezamenlijk aan een betere toekomst. Met de contrarevolutie kwam de rijkdom echter weer in handen van de kapitalistenklasse. Het kapitalisme creëert fascisme en imperialistische oorlogen. Als communisten staan we niet aan de kant van de imperialisten die repressie, fascisme, moordpartijen en oorlogen niet schuwen om de concurrerende imperialisten uit te schakelen en de bevolking onder de duim te houden, met als doel de winsten van de monopolies veilig te stellen. Wij staan de kant van de volkeren, de werkende klasse. We staan voor internationale solidariteit en proletarisch internationalisme. We strijden voor het socialisme, om een einde te maken aan deze kapitalistische wereld die uitbuiting, discriminatie, fascisme en oorlog brengt.