Over de imperialistische oorlog in Oekraïne

We plaatsen hieronder uitgebreide passages uit het besluit van het Centraal Comité van de Communistische Partij van Griekenland (KKE) over de oorlog in Oekraïne.

1. De KKE heeft vanaf het eerste moment de Russische invasie van Oekraïne veroordeeld en haar solidariteit betuigd met de bevolking van Oekraïne.

Al tien jaar betaalt het Oekraïense volk de prijs van de concurrentie en de interventies, die gaan over de verdeling van markten en invloedssferen. Aan de ene kant staan de VS, de NAVO en de EU, met hun strategie van ‘Euro-Atlantische uitbreiding.’ Aan de andere kant staat de strategie van de kapitalistische Russische Federatie voor haar eigen uitbuitende plannen ten koste van de volkeren, gericht op het versterken van haar eigen imperialistische coalitie in de regio van de voormalige Sovjet-Unie (Euraziatische Economische Unie, Collectieve Veiligheidsverdragsorganisatie).

De Russische militaire interventie markeert in wezen het formele begin van een oorlog die er al lang aan zat komen. De oorlog gaat over de verdeling van minerale rijkdommen, energie, land, arbeidskrachten, pijpleidingen, goederentransportnetwerken, geopolitieke steunpunten en marktaandelen.

Al jaren proberen de VS, NAVO en EU systematisch de economische, politieke en militaire omsingeling van Rusland te bevorderen door bemoeïenis, krachtige strijdkrachten te verplaatsen en militaire bases te vestigen. Zo gooien ze olie op het vuur.

Nadat het Warschaupact was verbroken, is de NAVO niet alleen niet ontbonden of ingeperkt. In tegendeel, de NAVO is uitgebreid en heeft andere Oost-Europese landen en voormalige Sovjetrepublieken in haar gelederen opgenomen. De NAVO plaatst strijdkrachten, bases en moderne wapens in verschillende regio's rond Rusland. In de Noordzee, Oost-Europa, Zwarte Zee en in het Baltische gebied vinden al jaren militaire oefeningen plaats tegen Rusland.

De laatste ontwikkelingen zijn dus het meest recente incident in een langdurige confrontatie over Oekraïne. Het houdt ook verband met de felle tegenstellingen binnen de Oekraïense bourgeoisie, die werd gevormd na de omverwerping van het socialisme, over de vraag of het land zich bij het ene of het andere imperialistische bondgenootschap moet aansluiten. In het kader van deze confrontatie, steunden en organiseerden de VS, NAVO en EU, samen met delen van de Oekraïense bourgeoisie, de ‘Oranje Revolutie’ in 2004 en de bloedige staatsgreep in 2014. Daarbij gebruikten en steunden zij extreemrechtse fascistische krachten, met als doel het opzetten van een bevriend regime. Aan de andere kant bezette Rusland delen van Oekraïens grondgebied door de Krim te annexeren en Russischtalige separatisten in de Donbas-regio te steunen voor haar eigen belangen. Kort voor de interventie werden ze als staat erkent (d.w.z. de ‘volksrepublieken’ van Donetsk en Loegansk, nvdr).

2. Deze gebeurtenissen, die zich dertig jaar na de omverwerping van het socialisme en de ontbinding van de Sovjet-Unie ontwikkelen, zijn een tragisch en levend bewijs van de historische achteruitgang die begin jaren ‘90 plaatsvond. Deze enorme tegenslag voor de volkeren in de regio, maar ook voor de arbeidersklasse en volkeren wereldwijd, opende de doos van Pandora.

De KKE had ingeschat dat het kapitalistische herstel onder andere zou leiden tot de opdeling van volkeren en staten. Deze inschatting werd op tragische wijze bevestigd met bijvoorbeeld Joegoslavië en Tsjechoslowakije, als gevolg van de concurrentie tussen de kapitalistenklassen over de controle van markten, grondstoffen, geostrategische posities en transportroutes.

In het proces van de contrarevolutie werden de kapitalistenklassen gevormd. Deze kapitalisten kwamen in het verloop van het kapitalistische herstel op en namen de zwaarbevochten verworvenheden van het verenigde Sovjetvolk weg. De regeringen van Poetin in Rusland en Zelensky in Oekraïne geven uitdrukking aan de belangen van zulke kapitalisten. Dat is de reden waarom ze, ondanks hun verschillen en rivaliteit, elkaar ‘treffen’ in het anticommunisme, de vervalsing van de geschiedenis, het belasteren van de Sovjet-Unie, het versterken van het nationalisme (respectievelijk Russisch en Oekraïens), en het verzwijgen van de gemeenschappelijke belangen van de arbeiders. De oproep tot antifascisme door het hedendaagse kapitalistische Rusland om zijn geopolitieke positie in de regio te bevorderen, is een voorwendsel en maakt misbruik van het sterke antifascistische sentiment onder het Russische volk en alle andere volkeren die miljoenen doden hebben geleden in de strijd tegen de fascistische-nazistische Duitse bezetting en hun gruweldaden. We zullen niet vergeten dat het kapitalistische Rusland, dat tegenwoordig voorop staat in het anticommunisme, zelf vriendschappelijke betrekkingen onderhoudt met extreemrechtse groepen in veel landen en dat het Russische leiderschap de ideologen van het Russisch fascisme publiekelijk prijst. Tegelijkertijd vergeten we niet dat fascistische-extreemrechtse krachten in 2014 een pogrom van geweld en intimidatie, moorden en bloedbaden ontketenden in Oekraïne, met de steun van de NAVO en de EU. Bijvoorbeeld in Odessa, waarbij het vakbondsgebouw werd aangevallen en meer dan honderd vakbondsleden werden gedood. Tegenwoordig maken die krachten deel uit van het Oekraïense staatsapparaat en zijn ze betrokken bij oorlogsmisdaden in Russischsprekende gebieden en tegen Griekse expats (er is een grote Griekse minderheid, voornamelijk in de Donetsk regio, nvdr).

De volkeren van Oekraïne en Rusland leefden en streden zeventig jaar samen, net als de andere volkeren van de regio. Ze overwonnen (het kapitalisme, nvdr) en vestigden hun eigen macht. Ze vochten tegen imperialistische interventies. Ze streden om de grond, de fabrieken en de rijkdommen van hun land en wateren te benutten onder verhoudingen van maatschappelijk eigendom. Ze vochten tegen de haat en oorlog van hun oude uitbuiters, die de vooruitgang van de Sovjetmacht saboteerden. Ze gingen samen vooruit in het kader van het socialisme. Ze vochten samen tegen het nazisme-fascisme en het Duitse imperialisme. De nationalistische hysterie en de oorlogskreten mogen deze collectieve herinneringen van de twee volkeren, die decennialang in broederschap leefden, niet verdoezelen.

Dertig jaar na de omverwerping van het socialisme en de ontbinding van de Sovjet-Unie zijn al diegenen die een wereld van vrede, veiligheid, vrijheid en gerechtigheid beloofden, volledig door de mand gevallen. Hun wereld, de beruchte “wereld van westerse waarden,” is een wereld van barbarij, uitbuiting, oorlog, vluchtelingen, economische crises, met honderdduizenden slachtoffers als gevolg van de pandemie of van militaire interventies. Het is een wereld van monsters, dat wil zeggen, de wereld van het kapitalisme. Mensen zoals Biden, Scholz, Poetin, Zelensky, enz. maken deel uit van deze wereld, samen met alle andere, zowel ‘autoritaire’ als ‘democratische’ leiders, die allemaal de vrijheid van een kleine groep verdedigen om het lot van de grote meerderheid te bepalen. Het zijn allemaal slechts verschillende uitdrukkingsvormen van de dictatuur van het kapitaal.

3. De imperialistische oorlog die vandaag in Oekraïne wordt gevoerd, is niets meer dan een nieuwe schakel in deze bloedige keten van oorlogen en conflicten die vooral na 1991 escaleerde. De oorlogen en interventies verloren hun vroegere ideologische mantel, dat ze zogenaamd de ‘westerse vrije wereld’ tegen het ‘communistisch totalitarisme’ zouden verdedigen. Het nieuwe element hier is dat ze zich nu opnieuw uitbreiden naar Europese bodem, aangezien het socialistische schild niet langer bestaat.

We vergeten niet de oorlogen in Joegoslavië begin 1990, die begonnen met de goedkeuring van de Europese Unie en leidden tot de interventie van de NAVO in 1999. Het resulterende uiteindelijk in de definitieve ontbinding en fragmentatie van het land. De voorwendsels die toen door de NAVO en de EU werden gebruikt, zijn dezelfde als de voorwendsels die Rusland gebruikt voor zijn eigen militaire interventie, zoals ‘de bescherming tegen etnische zuivering’ en ‘het recht op zelfbeschikking’. De wonden op de Balkan zijn nog steeds open en er zijn grote risico's voor nieuwe oplaaiingen en confrontaties.

We vergeten niet de imperialistische interventies en oorlogen in onze buurt, in het Midden-Oosten en Noord-Afrika, in Irak, Syrië, Libië en Afghanistan, evenals de aanhoudende Israëlische bezetting van Palestina. De VS, de NAVO en hun bondgenoten hebben volkeren in burgeroorlogen meegesleept, etnische en religieuze conflicten uitgelokt, militair ingegrepen, bezettingslegers opgericht in naam van ‘democratie’ en ‘vrijheid’, hele landen tot chaos geleid, en steun gegeven aan reactionaire krachten, zoals jihadisten en anderen.

We vergeten ook niet de Turkse invasie en bezetting van Cyprus sinds 1974, die werd gesteund door de VS en de NAVO. Deze voortdurende misdaad tegen het Cypriotische volk, en de verschillende door de NAVO geïnspireerde plannen, hebben al deze jaren aangestuurd op de verdeling van het land.

Het ‘revisionisme’, waarmee men doelt op het geschil over soevereine rechten, het hertekenen van de grenzen en het opdelen van staten, zijn geen voorrecht van één imperialistisch centrum. Allemaal herzien ze internationale verdragen, betwisten ze grenzen en grijpen ze militair in onder verschillende voorwendselen wanneer dat nodig is om hun belangen veilig te stellen. De basis van dit ‘revisionisme’ is de concurrentie tussen imperialistische centra. Ze breken zelfs formele bepalingen van het internationaal recht, die het resultaat waren van de invloed van de socialistische staten na de Tweede Wereldoorlog. Het is duidelijk aangetoond dat het internationaal recht in werkelijkheid ‘het recht van de sterkste’ is, d.w.z. het recht van degenen die de economische, politieke en militaire macht hebben om hun belangen op te dringen. Zelfs hun vertegenwoordigers (de vertegenwoordigers van de kapitalistenklasse, nvdr) erkennen dit feit, gedwongen om de ene of de andere kant te steunen, waarbij ze dubbelzinnigheden en vaagheden benadrukken. Sommigen beweren dat er in het kader van de moderne kapitalistische wereld een vreedzame wereld kan zijn, mits de ‘internationale architectuur’ wordt aangepast. Ze beweren dat het mogelijk is een ‘NAVO zonder offensieve uitrusting’, een ‘vredelievende EU’ of een ‘creatieve multipolaire wereld’ te hebben binnen de kaders van het kapitalisme. Zulke opvattingen zijn onrealistisch en houden de mensen voor de gek.

4. De EU is niet zwijgzaam en onbetrokken bij de ontwikkelingen. In tegendeel, de EU is al jaren actief betrokken bij imperialistische interventies. Ook bij het plan om Rusland te omsingelen. Zij is medeplichtig aan het huidige drama van de volkeren in Oekraïne.

In de afgelopen jaren waren er tegenstellingen binnen de EU met betrekking tot de houding tegenover Rusland. Die tegenstellingen weerspiegelden de verschillende doelstellingen en prioriteiten van de bourgeoisie van elk land. De tegenstellingen hebben ook te maken met de sterke economische banden met Rusland, bijvoorbeeld voor de energiesector. De vorming van een eensgezinde houding tegenover Rusland na het begin van de oorlog, wordt in ons land gevierd door de Nieuwe Democratie, Syriza, Kinal en andere burgerlijke partijen. Maar deze eensgezinde houding betekent niet dat deze tegenstellingen zijn opgelost. Bovendien is het een ‘eenheid’ die tegen de volkeren is gericht, want het is een eenheid voor de oorlogsvoorbereiding, die de volkeren van de EU meesleept in grote avonturen.

Niemand kan rustig slapen na de oorlogsverklaringen, die dagelijks door leiders van EU-lidstaten en EU-functionarissen worden gelanceerd. Dertig jaar na het Verdrag van Maastricht vallen de maskers nog duidelijker af, worden de voorwendselen uitgewist en worden ‘taboes overwonnen’, zoals ze zelf cynisch toegeven. Het wordt duidelijk bewezen wat de EU werkelijk is: een reactionaire imperialistische alliantie tussen ‘wolven’, die onderling en met z'n allen tegen de volkeren vechten.

In dit proces lopen de sociaaldemocratische regeringen, eens te meer in de geschiedenis, voorop. Zo vernietigen zij de ‘mythe’ van ‘progressieve regeringen’, die zogenaamd een alternatief voor de volkeren zouden kunnen zijn.

De Duitse sociaaldemocraten, die voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog een gigantisch bewapeningsprogramma hebben aangekondigd, de socialisten van Spanje en Portugal, de centrum-linkse regering van Italië, de sociaaldemocraten van Denemarken en Finland; allemaal nemen ze het voortouw in de militaire confrontatie met Rusland. In alle lidstaten van de EU en de NAVO besluiten ze om de militaire uitgaven op te voeren. Zelfs de strenge financiële eisen van de Europese begrotingen worden voor dit doel versoepeld. Dit alles is uiteraard niet alleen het gevolg van de ontwikkelingen in Oekraïne. Zij onthullen een meer algemene voorbereiding, die aangeeft dat wij een periode ingaan van meer gewelddadige confrontaties en tegenstellingen.

Het militaire conflict in Oekraïne leidt na de Russische invasie tot gevaarlijke ontwikkelingen voor de volkeren van Europa en voor de hele wereld. De imperialistische concurrentie gaat nu een nieuwe fase in. Het gevaar van een meer algemene militaire confrontatie is vandaag de dag zichtbaarder dan in vergelijkbare situaties (in de afgelopen decennia, nvdr). De oorlogsverklaringen van de politieke leiders van de EU en de NAVO-landen en van Rusland, en de dreigementen met nucleaire aanvallen, mogen niet worden gezien als louter retorische overdrijvingen.

Voor het eerst wordt door de NAVO een snelle reactiemacht ingezet in Oost-Europa. De NAVO verzamelt nog meer strijdkrachten, en is van plan landen als Moldavië, Georgië, Bosnië-Herzegovina, Finland en Zweden aan te trekken. In Moldavië en Georgië zijn er gebieden die zich met Russische steun hebben afgescheiden en waar sterke Russische strijdkrachten aanwezig zijn. Finland en Zweden zijn ‘rode lijnen’ voor Rusland met betrekking tot stappen om de NAVO verder uit te breiden. In Rusland zijn de ‘nucleaire afschrikkingstroepen’ van het land in speciale staat van paraatheid gebracht. Wit-Rusland heeft per referendum ingestemd met de mogelijkheid om kernwapens op zijn grondgebied te installeren, in het geval dat de NAVO soortgelijke wapens in Polen of Litouwen zou installeren.

5. Onder de verantwoordelijkheid van de regering van Nieuwe Democratie, en met de wezenlijke instemming van SYRIZA, KINAL en andere burgerlijke partijen, vergroot Griekenland zijn betrokkenheid bij deze gevaarlijke imperialistische tegenstellingen. (…)

6. Echte solidariteit met de volkeren van Oekraïne en Rusland, en met andere buurvolkeren, dat is de strijd in elk land tegen de imperialistische oorlog. De strijd tegen de betrokkenheid van elk land bij de oorlog. De veroordeling van de militaire interventie van Rusland, maar ook de veroordeling van de VS - NAVO - EU, die de oorlog aanwakkeren. De strijd tegen de imperialistische allianties waarin de bourgeoisie van ons land en haar regeringen zijn verwikkeld. Dat is echte menselijke volkssolidariteit, die op alle mogelijke manieren tot uitdrukking kan worden gebracht. Bij die solidariteit hoort ook het verzet tegen, en het isoleren van, het optreden van nationalistische-fascistische groeperingen die haat zaaien.

Echte solidariteit, dat is de inspanning om de strijd van de volkeren te coördineren, zodat zij de uitweg uit de oorlog kunnen geven door hun werkelijke vijand aan te pakken. Dat wil zeggen, de strijd organiseren tegen de imperialistische oorlog en de oorzaken die de oorlog voortbrengen, tegen de kapitalistenklassen die de oorlog aansturen en de regeringen die in dienst van de kapitalistenklassen staan, tegen de imperialistische bondgenootschappen die ons ofwel meeslepen in een oorlog of een zogenaamde ‘vrede’ opleggen met een ‘pistool tegen het hoofd van de volkeren’.

Echte solidariteit, dat is solidariteit met en steun aan de duizenden vluchtelingen die momenteel Oekraïne ontvluchten als oorlogsslachtoffers. Zij reizen naar andere EU-landen en ons land, waar zij ondanks allerlei verklaringen over ‘humanitaire hulp’ worden geconfronteerd met verschrikkelijke situaties, zoals ook andere volkeren die het slachtoffer zijn geworden van imperialistische oorlogen.

De volkeren zullen niet een beter leven hebben door een nationale uitbuiter of een ander soort uitbuiter te kiezen, maar door te winnen, door het regime van uitbuiting af te schaffen. Dit is de weg voor de volkeren om als overwinnaars uit de strijd te komen.

De KKE richt zich vandaag tot de arbeiders, de jongeren, de zelfstandigen, de boeren, de vrouwen; het hele Griekse volk. Zij roept hen op waakzaam en alert te zijn tegen de imperialistische oorlog en de Griekse betrokkenheid bij de oorlog. Het antwoord ten gunste van de belangen van ons volk ligt niet in het kiezen, als volk en als land, van de ene of de andere imperialistische pool. We zullen geen roverskamp kiezen!

Het echte dilemma van vandaag is niet VS of Rusland, EU of Rusland, NAVO of Rusland. Het echte dilemma is de kant van het volk of de kant van de imperialisten. De strijd van de arbeiders en volkeren kan en moet een onafhankelijke lijn trekken, los van alle bourgeois en imperialistische plannen.

Deze strijd heeft niets te maken met de loftuitingen en mobilisaties van andere partijen, die het hebben over een ‘vreedzame oplossing’ en ‘diplomatie’ enz., die niet gericht zijn op de oorzaken van de oorlog.

Vandaag mag het volk niet aanvaarden om voor de oorlog te betalen! Het is niet onze plicht! Het volk mag geen genoegen nemen met de nieuwe maatregelen die zijn voorbereid onder het voorwendsel van deze noodsituatie. De enige oplossing is de organisatie van de arbeiders en van het volk voor de tegenaanval. De volksstrijd moet bij elke regering direct maatregelen afdwingen te nemen ter verdediging van het inkomen van de arbeiders en het volk tegenover de prijsstijgingen en energiearmoede. (…)

In elke regio en op elke werkplek moet de strijd georganiseerd worden om ons hier en nu los te maken van deze imperialistische oorlog. Er moet onmiddellijk een einde komen aan de deelneming en de betrokkenheid van Griekenland bij de imperialistische oorlog in Oekraïne of elders, op welke wijze en onder welk voorwendsel dan ook. Alle militaire bases van de NAVO en de VS in ons land die als oorlogsbasis worden gebruikt moeten worden gesloten. Geen enkele Griekse militaire eenheid mag naar Oekraïne, naar aangrenzende landen of naar andere imperialistische missies worden gestuurd. Geen dienstplichtige, officier of onderofficier buiten de grenzen. Het zenden van oorlogsmateriaal en oorlogsmiddelen uit Griekenland moet stoppen.

Het is onze patriottische en internationalistische plicht, om niet toe te staan dat Griekse grondgebieden, infrastructuur en middelen worden gebruikt als voorposten voor militaire oorlogsvoering van wie dan ook. De strijdkrachten van het land hebben niets te zoeken buiten de grenzen in naam van vermeende ‘verplichtingen aan onze bondgenoten’. De strijdkrachten hebben enkel de plicht om de grenzen, de territoriale integriteit van het vaderland en onze soevereine rechten te verdedigen.

Het gaat hier om een politieke kwestie, die een verandering in het bewustzijn van de werkende mensen vereist, om de strijd voor de ontkoppeling van de verschillende imperialistische unies, zoals de NAVO en EU, te versterken, met het volk daadwerkelijk aan het roer van de macht.

De oorlog die het imperialisme voert en die wordt uitgelokt door de concurrentie tussen imperialistische machten en bondgenootschappen om de verdeling van markten, grondgebieden, bronnen van rijkdom, en om het primaat in het imperialistische systeem, is een onrechtvaardige, barbaarse oorlog. De volkeren zijn de slachtoffers, zowel in de ‘winnende’ als in de ‘verliezende’ landen.

Rechtvaardig is de strijd van de volkeren tegen de imperialistische omsingeling en invasie; tegen de deelname van de kinderen van het volk aan de imperialistische oorlog. Rechtvaardig is de strijd van de volkeren ter verdediging van territoriale integriteit en tegen buitenlandse bezetting. Rechtvaardig is de veelvormige strijd voor de behoeften en rechten van de volkeren, op weg naar de omverwerping van de burgerlijke macht, naar een nieuwe, socialistische maatschappij. Dit is de manier om een einde te maken aan de imperialistische oorlogen, de kapitalistische uitbuiting en de barbarij, voor de broederschap der volkeren.

Dit is de weg die het werkelijke perspectief belicht, zodat de volkeren kunnen leven in vrede, veiligheid, broederschap en wederzijds voordelige betrekkingen. Net zoals de volkeren van Rusland en Oekraïne decennialang hebben geleefd, toen zij zelf aan het roer stonden van de macht, de rijkdom die zij produceerden in handen hadden en een nieuwe socialistische samenleving aan het opbouwen waren. (…)

In deze strijd stelt de KKE al haar krachten ter beschikking, zodat het Griekse volk en de andere volkeren kunnen strijden tegen het nationalisme en de imperialistische allianties van de bourgeoisie, zodat de gemeenschappelijke strijd van de werkende mensen kan worden versterkt, zodat zij zich eindelijk kunnen ontdoen van het systeem dat alleen maar armoede, uitbuiting en oorlogen voortbrengt.

---

Delen die specifiek ingaan op de situatie in Griekenland zijn weggelaten, te herkennen aan (...).