De buitenlandse leugenpolitiek van de VS

Op Cuba wonen ongeveer evenveel mensen als in Parijs. Het land vormt geen enkele bedreiging voor de Verenigde Staten, behalve in de hoofden van gestoorde mensen. Maar in de top van de Amerikaanse politiek, in de denktanks op het gebied van de buitenlandse politiek en in de media wemelt het nu juist van de gestoorden.

De beste wapens van het Cubaanse leger dateren uit de late Sovjettijd en Cuba heeft geen enkel defensieverdrag gesloten met welke grote mogendheid dan ook. Het idee dat Cuba een militaire bedreiging voor de VS vormt is te zot voor woorden.

Wat Cuba wél heeft is een bevolking die georganiseerd en gemotiveerd genoeg is om zijn landsgrenzen en onafhankelijkheid te verdedigen.

Hieruit moeten we afleiden dat de bittere vijandigheid die de Amerikaanse regering al sinds de revolutie jegens Cuba koestert, veroorzaakt wordt door de hardnekkige brutaliteit waarmee dit kleine land zich blijft vasthouden aan zijn onafhankelijkheid.

Er is al veel geschreven over de ziekelijke bemoeienissen van de VS met Cuba, die variëren van belachelijk tot buitensporig. Duidelijk is dat Cuba in de ogen van zijn gigantische noorderbuur een lastpak van jewelste is.

Er zijn talloze, op James Bond geïnspireerde, moordpogingen op de gevierde leider van de revolutie, Fidel Castro gedaan. Ook was er het plan (Operatie Northwoods) waarmee de Amerikaanse legertop onder valse vlag terroristische operaties wilde uitvoeren, waarbij Amerikaanse burgers om het leven zouden kunnen komen. De VS deinzen voor niets terug om van deze lastpak af te komen.

Op een paar uitzonderingen na is de heersende klasse in de VS eensgezind in haar onbeschofte en krankzinnige vastberadenheid om de Cubaanse regering omver te werpen. Het meedogenloze embargo dat al meer dan een halve eeuw duurt, toont aan hoe achterbaks de Amerikaanse regering, de overheidsdienaren en hun goedpraters zijn.

Wanneer er in de Verenigde Naties gestemd wordt voor het beëindigen van het illegale embargo tegen Cuba, stemmen bijna alle bondgenoten van de VS daarmee in. Maar tegelijkertijd durft niemand het aan om de VS tegen de schenen te schoppen en het embargo te doorbreken. Dit is een schandvlek op het blazoen van laffe leiders van links tot rechts.

Net toen we dachten dat de Amerikaanse plannensmeders tegen Cuba de grens van hun kwaadaardige krankzinnigheid bereikt hadden, overschreden ze die. In 2017 verzon de Amerikaanse regering het ‘Havana-syndroom’: een mysterieuze, Flash Gordon-achtige dodelijke straal die Cuba gebruikte om iedereen die de Amerikaanse belangen diende uit te schakelen terwijl alle anderen er immuun voor waren.

Deze absurde bewering zou zelfs bij de meest goedgelovige mensen argwaan moeten opwekken, maar de Amerikaanse (en Europese) media lustten wel pap van het verhaal.

Ook op allerlei andere plekken die ver van Cuba verwijderd zijn (China, Rusland, Taiwan, Oostenrijk, Polen, Georgië, Servië, Colombia, Vietnam, Genève en Parijs) werden Amerikaanse functionarissen ‘getroffen’ door hardnekkige hoofdpijn, duizeligheid en plotselinge angsten. Toch bleven de media en het ministerie van Buitenlandse Zaken er een diepe samenzwering in zien. Er werd een steungroep voor de slachtoffers van het Havana-syndroom opgericht, en ons zorgzame Congres nam een wet aan ter ondersteuning van de slachtoffers van de neurologische aanvallen, de ‘Helping American Victims Afflicted by Neurological Attacks’-wet, afgekort als H.A.V.A.N.A. In oktober vorig jaar werd de wet door president Biden ondertekend.

Meer dan vijf jaar heeft deze angstzaaierij geduurd, waardoor we geacht werden te geloven dat Cuba (en wie weet ook zijn verraderlijke vrienden) in het bezit waren van een nieuw en krachtig wapen waarmee de heldhaftige VS en haar imperialistische agenten aangevallen zouden kunnen worden.

Nu pas meldt een niet minder gezaghebbende bron van de CIA, de Wall Street Journal, dat het onwaarschijnlijk is dat het ‘Havana-syndroom’ veroorzaakt wordt door vijanden van de VS. Bijna teleurgesteld schrijft de krant: ‘In plaats daarvan concludeerde de CIA dat andere medische aandoeningen, stress of andere onverklaarbare oorzaken achter de kwalen zouden kunnen zitten.’

Opnieuw is er een imperialistische fabel ontkracht, maar ‘waar rook is, is vuur’ zullen velen blijven denken.

Dezelfde pathologische leugenaars die al tientallen jaren lang het kleine Cuba judassen, richten hun aandacht nu ook op de gigantische Volksrepubliek China. De VS realiseert zich dat China een relatief onafhankelijk land is, met een aanzienlijk leger en een eigen buitenlandse politiek. De Amerikaanse waakhonden richten hun veiligheidscontroles nu op mensen van Chinese afkomst die in de VS wonen en werken. Eén van die ongelukkigen, een hoogleraar werktuigbouwkunde aan het Massachusetts Institute of Technology (MIT) die aan het hoofd van zijn afdeling stond, werd gearresteerd en beschuldigd van leugens over een subsidieaanvraag bij het Amerikaanse ministerie van Energie in 2017.

Gang Chen werd in januari 2021 aangeklaagd omdat hij bij zijn subsidieaanvraag niet alle benodigde informatie had gegeven, en had verzwegen dat hij ook een bijdrage had gekregen van Chinese instellingen (19 miljoen dollar!).

Het probleem met het onderzoek van de FBI en zijn xenofobe sleepnetmethode was echter dat professor Chens aanvraag bij het ministerie helemaal niet vereiste dat de betreffende informatie ook gegeven werd. En het geld dat hijzelf zogezegd uit China had ontvangen, was in werkelijkheid een donatie aan MIT van de Chinese Southern University of Science en Technology (SUSTech).

Chens tragische verhaal maakt deel uit van het ‘China-initiatief’ uit 2018, dat door het Amerikaanse ministerie van Justitie werd opgezet om spionnen, saboteurs en andere onverlaten uit China op te sporen die erop uit zouden zijn om op een oneerlijke manier te profiteren van de VS en de Amerikaanse onderzoeksfaciliteiten en universiteiten. Het ‘China-initiatief’ kwam tot stand vanuit het besef dat China bezig is om de VS in te halen op het gebied van technologische innovaties, met name op dat van de 5G-netwerken. Zo ontstond een nationalistische en racistische heksenjacht op academici, studenten en onderzoekers van Chinese afkomst.

Duizenden van hen werden onderzocht, met als resultaat weinig veroordelingen maar des te meer ontwrichte levens, in diskrediet gebrachte carrières en een ‘traumatische en diep ontgoochelde’ ervaring zoals de vrijgesproken Gang Chen het verwoordde. Nadat hij een jaar lang aan de schandpaal was genageld, liet de VS de aanklacht uiteindelijk vallen.

De ongerechtvaardigde intimidatie van zowel Amerikanen van Chinese afkomst als Chinese staatsburgers echoot de anticommunistische heksenjacht van de jaren vijftig en de illegale praktijken van de FBI die daarbij hoorden. Alles wordt in het werk gesteld om het furieuze buitenlandse beleid tegen China te versterken.

Vijf jaar lang werd de goede naam van Cuba door het slijk gehaald en bijna vier jaar lang werden Chinese en Chinees-Amerikaanse wetenschappers gedemoniseerd. Amerikaanse functionarissen hebben hun flaters nu toegegeven. Maar intussen is er natuurlijk onherstelbare schade aangericht.

Als je de schaapachtige Amerikaanse kapitalistische media moet geloven heeft Rusland 100.000 militairen samengebracht aan de grens met Oekraïne. Rusland wacht alleen maar op het moment (het bevriezen van de bodem, een nepaanval op Russische troepen, een inadequate reactie van de VS, een provocatie) om de grens over te steken en op te marcheren naar Kiev. Het aantal van 100.000 militairen duikt overal op, zonder dat de media hierbij vragen stellen. Waar halen ze dit aantal vandaan? Wat heeft dit te betekenen?

In de Amerikaanse nieuwsprogramma’s wordt nooit getwijfeld aan Ruslands bedoelingen. Van serieuze analyses is geen sprake. Poetin is het vleesgeworden kwaad en daar laat men het bij.

Er wordt nooit stilgestaan bij de belangen van Rusland in deze confrontatie. Over het verbreken van de Amerikaanse, Europese en NAVO-belofte om niet verder uit te breiden naar het oosten wordt gezwegen of lacherig gedaan. En agressieve activiteiten van Oost-Europese nationalistische extremisten (uit Polen en de Baltische staten) worden afgeschilderd als ‘defensieve handelingen’.

Het hele establishment (politici, geleerden, denktanks, directeurs van ngo’s, hoofdredacteuren van kranten, hun meelopers, beroemdheden) voorspellen eensgezind een invasie van Oekraïne door de Russische horden. Ze wijken geen duimbreed af van de persberichten van het ministerie van Buitenlandse Zaken die opgesteld worden door Joe Biden en Victoria Nulans, onderminister van Buitenlandse Zaken.

Het absurde hoogtepunt van deze groteske campagne was het telefoontje van Joe Biden aan de Oekraïense president Zelensky, om hem te waarschuwen voor de aanstaande barbaarse invasie en het ‘plunderen’ van Kiev. De volgende dag meldde Zelensky aan de westerse pers dat Oekraïne zijn kalmte bewaart en hij verzocht om alle paniekerige oorlogsretoriek achterwege te laten.

Maar weinig mensen in het Westen hebben oog voor de onsamenhangendheid van de Amerikaanse president en het ministerie van Buitenlandse Zaken. Aan de ene kant voorspellen ze een Oost-Europese apocalyps, maar aan de andere kant stellen ze daar geen serieuze militaire afschrikking van de VS of de NAVO tegenover. In plaats daarvan hamert de regering van Biden op Trump-achtige sancties tegen de Russische economie en met name op de energiesector.

In de jaren 80 en 90 was olie de voornaamste reden voor Amerikaanse inmengingen. Tegenwoordig is dat aardgas. In het verleden was de VS vastbesloten om de oliebronnen te bemachtigen. Nu de VS dankzij de schaliegasrevolutie minder energieafhankelijk is, wil de Amerikaanse regering de aardgasmarkten veroveren.

Het komt erop neer dat de VS de Russen willen uitlokken tot acties die Europa moeten aanmoedigen om niet meer afhankelijk te willen zijn van het goedkope Russische aardgas. Het is de bedoeling van de VS dat Europa overstapt op duur vloeibaar Amerikaans aardgas. Tegen deze verandering heeft Europa zich tot nu toe verzet. De hysterische oorlogsretoriek is bedoeld om de Europeanen zo bang te maken dat ze afzien van het in gebruik nemen van de bijna voltooide Nord Stream-pijpleiding. In plaats daarvan zou Europa dure terminals moeten bouwen voor het Amerikaanse gas. De onderliggende strategie is dus van economische aard. Op een bijzonder lompe manier wordt Europa geïntimideerd om de economische belangen van de VS te dienen.

Het doel is om de verprutste, slecht georganiseerde schaliegasrevolutie, waar al een fortuin in is geïnvesteerd, een doorstart te laten maken.

De Fransen en Duitsers doorzien deze strategische zet en hebben omzichtig aangedrongen op onderhandelingen. Vooral Duitsland is zich bewust van de mogelijk zware gevolgen voor zijn economie. De Duitse economie is voor een groot deel afhankelijk van de export, en nu Duitsland niet lang geleden heeft aangekondigd dat het wil afstappen van kolen en kernenergie, is het land erg gevoelig geworden voor de aardgasprijzen.

Tijdens een bezoek aan een Indiase denktank sprak de Duitse marinebaas Schönbach onlangs openhartig over de confrontatie in Oost-Europa. Hij drong aan op dialoog en op ‘respect’ voor Poetin. Hoewel hij met zijn sussende woorden zonder twijfel de mening verkondigde van een groot deel van de Europese opinie, dwongen NAVO-hardliners zijn ontslag af.

In troebel water is het goed vissen, en de regering Biden beseft dat maar al te goed. De VS maakt misbruik van de ongerechtvaardigde angst voor Russische agressie omwille van puur economisch gewin: de productie en verkoop van gas en wapentuig. Helaas worden de risico’s op gewelddadige confrontaties alleen maar vergroot door de hielenlikkerij van veel Europese leiders en de media. Veel hangt af van hoe de Russen hun opties afwegen. Ook Rusland heeft zijn zelfzuchtige en bekrompen belangen, zijn opportunisten en onruststokers.

Alle oorlogen die gebaseerd zijn op leugens lopen slecht af.

---

Bron: , ZZ’s blog, 2 februari 2022, vertaling Frans Willems.