Op zondag 26 maart vond er in Amsterdam een manifestatie plaats ter gelegenheid van de Internationale Dag voor Huisvesting. Dit werd georganiseerd door jongeren, studenten, huurdersorganisaties, bewoners maar ook de lokale Voor14 groep en FNV-lokaal Amsterdam. De CJB was aanwezig en was uitgenodigd om een toespraak te geven. Jamie, lid van het afdelingsbestuur van de afdeling Amsterdam van de CJB, nam het woord bij de Klokkenhof, waar huurders vorig jaar met succes de tijdelijke huurcontracten hebben bevochten.
De strijd om geschikte huisvesting is wijdverspreid onder de werkende mensen van Nieuw-West en kan vooral acuut zijn voor studenten. Met een tekort van meer dan 6.600 studentenwoningen en de verwachting dat dit de komende 7 jaar meer dan zal verdubbelen. Huisbazen, die graag willen profiteren van dit tekort, hebben hun woningen omgebouwd tot provisorische studentenaccommodatie, vaak zonder de juiste vergunningen of inspecties. In andere gevallen worden er containerwoningen en andere gebouwen van lage kwaliteit opgezet onder regels voor tijdelijke huisvesting met lagere veiligheidsnormen. Dit heeft geleid tot overbevolkte, ondermaatse leefomstandigheden met ontoereikende verwarming, slechte isolatie, ontoegankelijkheid, gevaarlijke schimmel en abominabele brandveiligheid, waarbij de levens van mensen op het spel worden gezet om kosten te besparen.
Daarom wil ik speciale nadruk leggen op de kwaliteit van deze huisvesting. We moeten strijden voor veiligere omstandigheden; tegen lage kwaliteit en gevaarlijke tijdelijke huisvesting, niet alleen voor studenten maar voor iedereen! Ik vraag jullie allemaal om de catastrofe in Startblok Riekerhaven te onthouden die plaatsvond in de vroege ochtend van 13 november van vorig jaar, waarbij een brand met een rap tempo een heel woonblok heeft verwoest en een tweede onbewoonbaar heeft gemaakt, waardoor 135 mensen dakloos werden en veel van hun huisdieren dood of vermist raakten. Het is niets minder dan een wonder dat er niemand is omgekomen!
Riekerhaven-bewoners hadden de structurele en systematische problemen al jaren voor de ramp gemeld, zelfs in staking gegaan om betere voorzieningen te krijgen. Maar de verhuurder heeft zijn beloftes van verbetering niet nagekomen. Sterker nog, de verhuurder heeft pas vijf dagen na de brand rookmelders in de gangen geplaatst! Te weinig, te laat – en een belediging voor de bewoners van wie de levens door de ramp werden verwoest. Hoe kan iemand zo’n ramp opnieuw laten gebeuren en ons leven in gevaar brengen? Welnu, de gemeente zou graag uitleggen dat ondanks het erkennen van het gebrek aan brandveiligheid, ze nog steeds geen reden zien om acuut in te grijpen, maar simpelweg verwachten dat de ramp zal dienen als een ‘les’ voor particuliere verhuurders, alsof niemand de huisbaas van tevoren had gewaarschuwd voor het gevaar…
De reden dat de gemeente of de overheid weigert in te grijpen in de veiligheid van deze ‘tijdelijke huisvesting’, heeft te maken met het bouwbesluit uit 2012. Waar de meeste gebouwen moeten voldoen aan zeventien verschillende criteria om als veilig te worden beschouwd, hoeven gebouwen die als tijdelijke huisvesting worden beschouwd slechts drie van de zeventien criteria te halen om gecertificeerd te worden als ‘veilig’. Dit alles om kosten te besparen voor projectontwikkelaars. Onder deze specificatie kunnen verouderde en onveilige containerwoningen opnieuw worden gebruikt op een andere locatie, terwijl het leven van studenten, vluchtelingen en andere kwetsbare groepen die de tijdelijke huisvesting het meest nodig hebben, op het spel wordt gezet. Op deze manier proberen ze door lagere kwaliteit huisvesting meer woonruimte te creëren zonder de winst aan te tasten.
Het is cruciaal dat wanneer en waar we ook strijden voor huisvesting, we niet moordhuizen accepteren als oplossing!
De strijd voor huisvesting moet doorgaan, maar dit moet gepaard gaan met een strijd tegen de dieperliggende oorzaken – een crisis die voortkomt uit en in stand wordt gehouden door de kapitalistische productiewijze. Een kleine klasse van grote kapitalisten die door hun eigendom van land, onze huizen en onze werkplekken voortdurend van ons, de werkende klasse, meer en meer afnemen om zichzelf verder te verrijken. Onder deze omstandigheden betekenen ons zogenaamde ‘recht’ op huisvesting en veiligheid niets zodra het onrendabel wordt voor de kapitalisten en hun vrienden in de regering.
Deze burgerlijke partijen helpen en faciliteren de parasitaire klasse van huisbazen op elk niveau, of het nu gaat om gunstige leningen, gunstige belastingen op hun eigendommen, lobbyen voor de vernietiging van onze overgebleven sociale woningen en de uitbreiding van marktwerking, door stedenbouw die de wensen van huisbazen en rijke eigenaars (bijv. met gentrificatieprojecten zoals hier in west) prioriteren, of een hele reeks andere maatregelen op lokaal tot nationaal niveau. Ook de zogenaamd ‘linkse’ partijen zoals GroenLinks, PvdA, SP en anderen in de gemeenteraad van Amsterdam stemmen regelmatig tegen moties die de huisvestingsproblemen zouden kunnen verlichten terwijl ze toch – tegen beleid in – meer en meer hotels bouwen. Schimmige huisbazen zoals Prins Bernhard, het Amerikaanse bedrijf Blackstone, Rappange, Veldhuizen, de familie Bakker, Rogier Thewessen en anderen die een deel van hun eigendommen leeg laten staan om de prijzen op te drijven en deel te nemen aan speculatie zijn bloedzuigers. Hun eigendommen moeten worden geconfisqueerd en onmiddellijk worden ingezet om de huisvestingscrisis die de werkende klasse treft te verlichten.
Samen moeten we leren hoe zij ons uitbuiten en die kennis gebruiken om onszelf te organiseren en collectief te strijden tegen de kapitalisten, en voor echte verbeteringen in de huisvestingsomstandigheden voor werkende mensen. Maar net zoals de strijd voor lonen onder het kapitalisme voortdurend is vanwege de tegenstelling tussen arbeid en kapitaal, zal de strijd tegen de huisvestingscrisis ook voortdurend zijn omdat deze burgerlijke regering nooit in staat zal zijn om een echte oplossing te bieden zolang het beleid voortkomt uit hun klassenpositie; ze handhaven de belangen van het kapitaal en zullen dat blijven doen.
De sleutel tot het oplossen van de aanhoudende crisis waarmee we worden geconfronteerd, ligt in de strijd om de greep van het kapitaal te doorbreken en een samenleving op te bouwen waarin werkende mensen de macht hebben om middelen en productie te sturen om aan hun behoeften te voldoen; waarbij het hebben van een dak boven je hoofd een recht is dat in de echte wereld wordt vervuld, en niet alleen op papier.
Mensen verdienen veiligheid en stabiliteit in hun leven. Mensen verdienen hogere lonen en betaalbare huisvesting. En we versterken onze positie door samen te vechten in onze gemeenschap. Door organisaties zoals onze studentenvakbonden die ook vandaag aanwezig zijn te ondersteunen en te versterken, en met de mensen in onze omgeving te praten. Door bewonerscomités op te bouwen en toe te treden om onze buren te bereiken, de vakbeweging op de werkvloer uit te bouwen en met onze collega's te praten.
De CJB staat aan de zijde van de arbeidersklasse en eist veilige en betaalbare huisvesting voor iedereen. Om een toekomst te bouwen waar jij je geen zorgen maakt of je morgen zult overleven. Met dat zeg ik; een steen alleen stopt geen rivier, maar samen worden wij een dam die zelfs de sterkste stroming kan keren!
Jamie is lid van het bestuur van de afdeling Amsterdam van de CJB
Wil je een abonnement op Manifest?
Met jullie hulp garanderen we een communistische visie op de actualiteit in Nederland
Manifest is de krant van de NCPN die tien keer per jaar verschijnt. Met Manifest blijf je op de hoogte van de actualiteit en van onze acties. Manifest belicht verschillende aspecten van de strijd in binnen- en buitenland, en publiceert analyses die inzicht bieden in de nationale en internationale ontwikkelingen vanuit een marxistisch-leninistisch perspectief. Neem nu een abonnement op Manifest of vraag een gratis proefabonnement aan.
Abonneer Nu!
