In deze gevaarlijke en moeilijke tijd staan we naast de mensen en de nationale en progressieve krachten van Afghanistan en betuigen we onze actieve solidariteit met hun strijd voor vrede, democratie en mensenrechten.
De val van Kaboel en de terugkeer van de taliban aan de macht in Afghanistan op zondag (15 augustus) is een grote tragedie voor de bevolking van dat land, waarvoor de plannen van de kapitalistische machten van de G7 van de afgelopen 40 jaar de belangrijkste boosdoeners waren.
De CIA, Saoedi-Arabië en de militaire heersers van Pakistan hebben eind jaren zeventig de islamitische Moedjahedien-groepen in Afghanistan gefinancierd en bewapend met als belangrijkste doel de regering van de Democratische Volksrepubliek Afghanistan te verzwakken en omver te werpen.
Het mondiale imperialisme was in de laatste jaren van de jaren '70, geenszins bereid een verandering in het machtsevenwicht in de regio en de opkomst van nationalistische, progressieve en democratische krachten te accepteren. De opmars van dit plan vormde een vruchtbare voedingsbodem voor de groei van allerlei reactionaire 'jihadistische' groepen met Saoedische financiële middelen om elke progressieve sociaal-politieke verandering in West-Azië aan te pakken.
Het doel van de regering van de Democratische Volksrepubliek Afghanistan
was om een moderne samenleving te creëren door de implementatie van nationaal ontwikkelingsbeleid, armoedebestrijding en de eliminatie van sociaal-economische achterstand die de basis was van het feodale systeem dat het land regeerde vóór de 'Stier-revolutie'. Maar door het Westen gesteunde reactionaire islamisten in Afghanistan hebben openlijk verklaard vijandig te staan tegenover de vrijheden en democratische rechten van mensen, vooral vrouwen en kinderen, zoals uiteengezet in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van de VN. Het reactionaire beleid van het nieuwe Iraanse regime na de revolutie van 1979, gevolgd door een militaire staatsgreep in Pakistan en het aan de macht komen van generaal Zia-ul-Haq, een Britse imperialistische leider, en de executie van premier Zulfiqar Ali Bhutto waren andere factoren bij het vormgeven van gebeurtenissen in Afghanistan.
De komst van Sovjet-troepen in Afghanistan op herhaaldelijk verzoek van de regering van het land, was om te helpen bij het bestrijden van islamitische fundamentalisten, in een niet officieel aangekondigde oorlog die door de Verenigde Staten en Groot-Brittannië gecoördineerd werd.
De imperialistische machten en hun bondgenoten versterkten hun volledige steun voor en bewapening van islamitische fundamentalistische groeperingen onder het voorwendsel van de aanwezigheid van Sovjet-troepen in Afghanistan, waar zij zelf een rol in hadden gespeeld.
De terugtrekking van de Sovjet-troepen uit Afghanistan in 1988 en de inspanningen van de centrale regering van Afghanistan om een alomvattende regering van nationale verzoening te vestigen, hebben niets veranderd aan het oorlogszuchtige beleid van de westerse regeringen en Saoedi-Arabië, Pakistan en de Islamitische Republiek Iran ter ondersteuning van 'jihadistische' troepen.
Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1992 en de stopzetting van haar economische hulp aan Afghanistan, en de intensivering van de activiteiten van islamitische fundamentalisten, trokken de islamitische Moedjahedien uiteindelijk in mei 1992 Kaboel binnen. Vanaf dat jaar raakte Afghanistan verwikkeld in een burgeroorlog tussen islamitische krachten die verschillende delen van Afghanistan controleerden, vergelijkbaar met wat er jaren later in Libië gebeurde na de val van de regering van Muammar Kadhaffi. In de herfst van 1996 grepen de taliban ten slotte de macht en kondigden de oprichting aan van een islamitische regering, het Islamitische Emiraat Afghanistan.
De taliban toonden de voortzetting van het criminele beleid van het heersende regime door de lichamen van de Afghaanse president Dr. Najibullah en zijn broer, die hun toevlucht hadden gezocht in het administratieve gebouwen van de VN, op brute wijze te executeren en te verminken.
In de jaren '90, toen de islamitische strijdkrachten van Afghanistan onder auspiciën van westerse regeringen opereerden, namen enerzijds de mensenrechtenschendingen in Afghanistan, en anderzijds de uitbreiding van papaverboerderijen en de productie van opium en zijn derivaten, zoals heroïne voor mondiale export - dat de belangrijkste bron van hun inkomsten was - aanzienlijk toe.
Tijdens de vijf jaar van de middeleeuwse islamitische heerschappij van de taliban werden de sociale verworvenheden van de Democratische Republiek Afghanistan op het gebied van gezondheid, huisvesting, onderwijs en gelijke rechten voor vrouwen volledig afgebroken en ongedaan gemaakt. Afghanistan werd het oefenterrein voor de meest reactionaire islamitische krachten in de regio, waaronder al-Qaeda.
De kosten van de officiële bezetting van Afghanistan door de door het Westen geleide coalitie van de Verenigde Staten in 20 jaar, worden geschat op ongeveer tweeduizend miljard dollar, die uit de zakken van de mensen van die landen naar de zakken van het imperialistische militair-industriële complex vloeiden.
Ondertussen verloren tienduizenden mensen in Afghanistan en duizenden bezetters van de regering en privétroepen het leven of raakten ontheemd. Tenslotte met de snelle terugtrekking van de westerse strijdkrachten in het kader van de toekomstige plannen van de imperialistische machten - de krachten die de pro-Amerikaanse corrupte regering in Afghanistan effectief aan de macht hielden - en de ontsnapping van president Ashraf Ghani, verdreven de taliban de Afghaanse regering en heroverden de macht, met steun van makelaars Hamid Karzai, Abdullah Abdullah en Gulbuddin Hekmatyar.
Het herstel van de taliban-heerschappij in Afghanistan is gebaseerd op een weloverwogen overeenkomst tussen de regering-Trump en de reactionaire leiding van de taliban op 31 maart 2017. Deze ongelukkige gebeurtenis zal leiden tot een nog grotere humanitaire catastrofe, waarvan de tekenen - waaronder de angst en inspanningen van de mensen om het land te ontvluchten - al zichtbaar zijn in de steden van Afghanistan.
De val van de regering in Afghanistan is een duidelijk teken van een onterecht vertrouwen in de buitenlandse interventie om het regime of het voortbestaan van een regering te veranderen. De Tudeh-partij van Iran was altijd van mening dat het controleren van dictaturen door buitenlandse mogendheden geen garantie kan zijn voor democratie en de verwezenlijking van de rechten van het volk. Het lot van Afghanistan (en Irak) zou een les moeten zijnvoor degenen die een oogje dichtknijpen voor de Verenigde Staten en andere buitenlandse mogendheden die er trots op zijn om foto's te maken van Pompeo, John Bolton, die werden uitgenodigd om te spreken en de sancties van Trump voor 'maximale druk' te verdedigen. De bevolkingen van Afghanistan (en Iran) verdienen een vreedzaam en waardig leven, geen corrupte of schijnregeringen die overeind blijven door buitenlandse steun of het islamitische taliban-emiraat, ISIS en Velayat-e Faqih.
Het is duidelijk dat noch de Verenigde Staten, noch enige andere imperialistische macht zich zorgen maken over het lot van gewone Afghaanse burgers en alleen hun eigen belangen nastreven. In dit opzicht zijn de woorden van John Bolton, een van de militante en reactionaire verdedigers van de regering-Bush en Trump, in een recent interview met de BBC en Sky News heel duidelijk verwoord: "men zegt dat we daarheen gingen om Afghanistan te verdedigen, ... of voor de liefdadigheid... nee, ... we gingen daarvoor niet naar Afghanistan. "Onze aanwezigheid en ons beleid daar zijn uitsluitend in het strategische belang van de Verenigde Staten geweest. We zijn daar niet heengegaan om dat land op te bouwen." Een paar dagen geleden zei de Amerikaanse president Joe Biden impliciet dat het Amerikaanse leger Afghanistan binnenviel voor zijn eigen belangen, daar twintig jaar bleef voor zijn eigen bestwil en nu voor zijn eigen bestwil vertrekt.
Het bestrijden van de taliban is ook de verantwoordelijkheid van het Afghaanse leger. En tegenwoordig is duidelijk geworden dat de prijs van dit beleid door de vrouwen, mannen en kinderen van Afghanistan met hun leven moet worden betaald. De nieuwe golf van ontheemding en asiel van deze getroffen mensen, die door westerse regeringen met medelijden worden bekeken, is een zaak van grote zorg voor humanitaire groepen van de wereld.
Naast de grootse plannen van de Verenigde Staten en de NAVO, waaronder de terugtrekking van troepen uit Afghanistan naar de volgende bestemming van agressie en vernietiging, een van de gevolgen van deze geplande terugtrekking en empowerment van de reactionaire taliban, is het creëren van onveiligheid in West-Azië, vooral aan de grenzen van Iran en Centraal-Azië, en zelfs Rusland en China. Tegelijkertijd lijkt het erop dat op de lege plek van de westerse strijdkrachten nu een rol is weggelegd voor het soennitische moslim-Turkije van de NAVO, wiens ambitieuze leider er ook van droomt het Ottomaanse rijk nieuw leven in te blazen in het nieuwe tijdperk van zijn neoliberale beleid.
Intimidatie van China's ontwikkelingsprojecten, waaronder een eenbaansweg, is waarschijnlijk ook een ander neveneffect van de recente ontwikkelingen in Afghanistan.
Wat van fundamenteel belang is en nu moet worden herhaald, is dat de meesters en marionetten van het VS-imperialisme, zoals Hamid Karzai, Ashraf Ghani, Abdullah Abdullah, Gulbuddin Hekmatyar en Zalmai Khalilzad, niet de weg vrijmaken voor de vrije en democratische ontwikkeling van Afghanistan. Afghanistan en zijn regering worden de afgelopen 30 jaar geteisterd door corruptie, diefstal en rivaliteit tussen stammen. Toen de taliban, gesteund door de Verenigde Staten, op weg gingen (na de Doha-besprekingen en het akkoord) om de steden van Afghanistan te veroveren, was er weinig weerstand van het door de Amerikanen opgeleide leger (waarschijnlijk op verzoek).
In de afgelopen decennia bestond er in Afghanistan eigenlijk geen stabiele regering en orde, en de afgelopen weken zijn de levens en eigendommen van de weerloze mensen achtergelaten, en de leiders van de huursoldaatregering hebben hun portemonnee gepakt en zijn gevlucht. En nu dragen huurlingen zoals Hamid Karzai, Gulbuddin Hekmatyar en Abdullah Abdullah de macht over aan de taliban in naam van de "Coördinatieraad" om de reactie van het islamitische emiraat van deze reactionairen te legitimeren.
Afghanistan is een goed voorbeeld van een buitenlands interventieplan dat heeft geleid tot humanitaire rampen van het soort dat we hebben gezien in Irak, Libië, Syrië en Jemen. Een dergelijke catastrofe mag niet worden herhaald, ook niet in Iran.
In deze moeilijke en gevaarlijke situatie roept de Tudeh-partij van Iran alle strijdkrachten voor vrede, democratie, gerechtigheid en mensenrechten ter wereld op om de humanitaire aspiraties van het Afghaanse volk te steunen en hen te helpen tegen de reactionistische taliban en de imperialistische machten.
Een regering die zich niet houdt aan de bepalingen van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, een internationaal verdrag voor alle landen, en die de democratische rechten en vrijheden van de mensen, met name vrouwen, meisjes en kinderen, niet respecteert, kan geen rechtvaardige en verdedigbare overheid zijn.
De bevolkingen van Afghanistan en Iran lijden beide onder fundamentalistische en reactionaire islamitische regeringen en worden beroofd van een fatsoenlijk leven. De strijd van deze twee naties voor vrijheid en gerechtigheid heeft gemeenschappelijke doelen. We mogen deze strijd niet laten verstikken. Laten wij hun luide stem zijn.
In deze gevaarlijke en moeilijke tijd staan we achter de mensen en de nationale en progressieve krachten van Afghanistan en betuigen we onze actieve solidariteit met hun strijd voor vrede, democratie en mensenrechten.
Tudeh Partij van Iran, augustus 2021, vertaling Nader Mansouri.
Wil je een abonnement op Manifest?
Met jullie hulp garanderen we een communistische visie op de actualiteit in Nederland
Manifest is de krant van de NCPN die tien keer per jaar verschijnt. Met Manifest blijf je op de hoogte van de actualiteit en van onze acties. Manifest belicht verschillende aspecten van de strijd in binnen- en buitenland, en publiceert analyses die inzicht bieden in de nationale en internationale ontwikkelingen vanuit een marxistisch-leninistisch perspectief. Neem nu een abonnement op Manifest of vraag een gratis proefabonnement aan.
Abonneer Nu!
