‘Defensief’ tot de tanden bewapend

Eind maart legde het Franse vliegdekschip ‘Charles de Gaulle’ aan in Piraeus binnen het kader van de escalatie van het Oekraïneconflict. Vliegtuigen stijgen op vanuit de vele NAVO-bases in Griekenland om hun missies uit te voeren tot aan de grenzen van Rusland. Schepen met zwaar geschut varen uit naar kritieke punten en NAVO-landtroepen rukken op richting Oost-Europa.

Secretaris-generaal Stoltenberg was wond er geen doekjes om in een interview binnen het kader van de NAVO-top in Brussel: de NAVO zit op het ogenblik met vijf vliegdekschepen over heel Europa, waarvan maar liefst twee in Griekenland, begeleid door een flinke ‘armada’, waarmee het land dus tevens doelwit wordt van tientallen Russische schepen die ook in de regio opereren. Deze concentratie van een zeemacht is de grootste sinds WO II. Behalve de ‘Charles de Gaulle’ bevindt zich op de basis Soeda (Kreta) ook het Amerikaanse vliegdekschip ‘Harry S. Truman’ om zijn voorraden aan te vullen. De VS-ambassadeur Geoffry Pyatt was er snel bij om het schip te inspecteren. Voor hun bezoek aan ‘Charles de Gaulle’ ondertekenden de ministers van Defensie van Frankrijk en Griekenland de aanschaf door Griekenland van een reeks fregatten en nog eens zes Rafale straaljagers (dit kwam bij de oorspronkelijke bestelling van achttien stuks). De oorlogsindustrie werkt op volle toeren. Griekenland betaalt jaarlijks trouw vier miljard euro aan de NAVO (was zes miljard in 2010, maar dit bedrag werd na de zogeheten ‘schuldencrisis’ verminderd), waarmee het land met 2,2% van zijn BNP ruim boven het gemiddelde van de NAVO-landen ligt (1,5%). Een interessante tegenstrijdigheid is dat de bevolking de hoogste percentages anti-NAVO en anti-VS gezindheid scoort in Europa met een regering die de trouwste loopjongen is voor de Atlantische Verdragsorganisatie. Voor eenieder die zich afvraagt wie dan wel op zo’n regering stemt, even dit: geen enkele Griekse regering heeft een meerderheid. Voor een nepmeerderheid wordt gezorgd door de alchemie van een kiesstelsel dat de ‘stem van het volk’ in de gewenste richting vervalst.

Over de opwaardering van de baai van Soeda als NAVO-startblok schreven we al vaker in Manifest. Vandaag de dag is er tenminste één spionagevliegtuig bijgekomen van de USAF voorzien van een vergroot vermogen tot het verzamelen van informatie en elektronische oorlogvoering. Dit toestel voert vluchten uit tot aan de grenzen van Rusland.

Een mini NAVO

De militaire oefening ‘Iníoxos 22’ (‘Wagenmenner’) van de Griekse strijdkrachten, die plaatsvond van 28 maart tot 7 april vanaf de vliegtuigbasis van de plaats Andravida (Peloponnesus), wordt wel beschreven als een ‘mini-NAVO’ in Griekenland. Frankrijk, de VS, Israël, Italië, Cyprus en Slovenië deden mee met oorlogsvliegtuigen. Oostenrijk en Canada stuurden staf. Waarnemers kwamen uit Egypte, Albanië, Oostenrijk, Noord-Macedonië, UK, India, Koeweit, Kroatië, Marokko en Saoedi-Arabië. Het hele oorlogsspectrum werd met deze oefeningen doorgenomen en voor het eerst werd de operatie gecombineerd met een oefening van Speciale Operaties, waaraan Griekenland, Oostenrijk, Bulgarije, Frankrijk, de VS, Israël en Cyprus meededen. Dit jaar werd besloten de oefeningen te combineren met scenario’s van ‘vijandige’ doelen te land voor commando’s. Alles wijst in niveau en tempo op escalatie van de Griekse betrokkenheid.

De haven van Alexandroupolis, waarover al vaker in manifest is geschreven, was in maart samen met havens in Denemarken en Nederland de plek waar ‘verse’ Amerikaanse troepen toegang werd verleend. Binnen het kader van de operatie ‘Atlantic Resolve’ was het al het negende jaar dat Alexandroupolis troepen richting Oost-Europa doorliet.

Stoltenberg verklaarde in bovengenoemd interview, dat honderdduizenden soldaten overal in de NAVO-landen in staat van paraatheid zijn gebracht en verder 100.000 Amerikaanse soldaten voor het ‘Europese theater van militaire operaties,’ zoals men dat noemt, die gesteund worden door een troepenmacht ter zee en in de lucht. Verder sprak hij van een flinke versterking van ‘onze’ strijdkrachten in het oostelijke deel van het Bondgenootschap. Met nog eens vier ‘Battlegroups’ in Hongarije, Slowakije, Roemenië en Bulgarije. Daarmee zijn dat er in totaal acht, aangezien er al drie ‘Battlegroups’ actief zijn in de Baltische staten en één in Polen. Zo is de hele grenslijn met Rusland afgedekt.

De secretaris-generaal van de NAVO legde er de nadruk op, dat het bondgenootschap al vanaf 2014 de strijdkrachten van Oekraïne opleidt en dat ze op basis van die opleiding nu de Russen bestrijden. Russische strijdkrachten bombardeerden een kazerne in West-Oekraïne waar opleiders van de NAVO de afgelopen jaren Oekraïense soldaten trainden. Hij beschreef Kiev als een ‘partner van hoge waarde’, waarmee ‘we al vele jaren samenwerken’. Anti-tank wapens, apparatuur voor luchtafweer, munitie en brandstoffen waren al aan Oekraïne geleverd en hulp voor cyberafweer plus wapens tegen chemische, biologische, radioactieve stoffen en nucleaire dreiging zouden volgen na een besluit van de topconferentie (dit artikel werd ingestuurd nog vóór de bewuste NAVO-top).

Toch een... vredesduif?

Toch beweerde de secretaris-generaal van de NAVO dat het bondgenootschap gericht is op non-escalatie om te voorkomen dat het conflict niet uitmondt op een oorlog tussen de NAVO en Rusland. De NAVO zal dus geen soldaten sturen (overigens zijn er wel huurlingen uit de lidstaten actief...) en geen no-fly zone boven Oekraïne opleggen. Ook kondigde hij besluiten aan voor militaire hulp aan Georgië en Bosnië-Herzegovina, die min of meer als de komende ‘warme fronten’ aangemerkt worden van deze imperialistische confrontatie. Met Bosnië-Herzegovina zou er nog een brandhaard op het Europese continent bijkomen en tevens wordt de herinnering opgefrist aan de bombardementen waarmee de NAVO 23 jaar geleden gedurende 72 dagen genadeloos Joegoslavië uiteenscheurde en geen ziekenhuizen, scholen of andere burgerdoelen spaarde. Dit in medialand vrijwel verzwegen gebeuren maakte tevens een eind aan het Internationale Recht. Dat begon niet nu met Oekraïne, zoals zo velen ons willen doen geloven. Om nog maar te zwijgen over de selectieve verontwaardiging, alsof er niet zoveel andere ‘warme’ fronten van imperialistische oorlogsvoering al jaren oneindig veel burgerslachtoffers eisen.

Wie gooit de knuppen in het hoenderhok?

Oorzaken worden niet genoemd. In 2014 werd in Oekraïne de verkozen regering Yanoukovic omvergeworpen door een fascistische staatsgreep van Amerikanen en EU, toen hij te kennen gaf niet een associatieverdrag met de EU te zullen tekenen, maar de banden met Rusland en de Euraziatische Economische Unie aan te halen. In de loop der jaren werden steeds meer nationalistisch-fascistische organisaties actief (o.a. het beruchte Azov-bataljon). Sinds de ontbinding van de Sovjet-Unie in 1991 werden in de loop der jaren steeds meer Oost-Europese landen lid van de NAVO na eerst lid van de EU te zijn geworden, in tegenstelling tot de belofte dat de NAVO geen centimeter naar het oosten zou opdringen. Niets was minder waar. Poetin wordt nu gedemoniseerd, zoals alle leiders gedemoniseerd werden en worden, die ‘het Westen’ in de weg staan in zijn globale veroveringstactiek van na het einde van de Sovjet-Unie. Daarmee worden de pogingen om ze uit het zadel te stoten of zelfs te liquideren gerechtvaardigd en gewettigd. Rusland is nu ook een kapitalistisch land, dat in een imperialistische concurrentiestrijd verwikkeld is. Heel juist organiseerde de Communistische Partij van Griekenland (KKE) al in het begin van de Russische invasie een betoging voor de Russische én de Amerikaanse ambassade te Athene. Vijf kilometer liepen de betogers van de ene naar de andere ambassade. Tegen deze inval, dat wel, maar niet voor een beoordeling ervan op gelijke afstand. Immers, er zijn oorzaken die ertoe geleid hebben en beide kanten dienen belicht te worden om tot een juist oordeel te komen. In medialand is een eenzijdige pro-Oekraïne en anti-Rusland propaganda troef net als 23 jaar geleden toen een anti-Servië campagne gepaard ging met de demonisering van Slobodan Milosevic, die zich verzette tegen de versplintering van het platgebombardeerde Joegoslavië en uiteindelijk werd afgezet en voor het Internationale Gerechtshof in Den Haag werd gesleept. De grootste agressor wereldwijd was en is de afgelopen 500 jaar het imperialistische ‘Westen’. Hiervan moet de burgerbevolking -elke burgerbevolking-, die sinds mensenheugenis keer op keer het slachtoffer is, zich bewust worden om zich niet te verkijken op de vertekende weergave van de westerse alias NAVO-propaganda.