Griekenland: uitvalsbasis voor twee oorlogen

Via een snelle procedure werd het militaire vliegveld van Elefsina (het oude Eleusis) opgenomen in de Amerikaanse NAVO-operaties in het Midden-Oosten. De basis Soeda op Kreta speelt al een cruciale rol bij het foerageren en stationeren van NAVO-strijdkrachten, die opereren aan de zijde van Israël. Nu krijgt ook het vliegveld van Elefsina een belangrijke rol toebedeeld: Amerikaanse vliegtuigen met oorlogsmateriaal bedoeld voor aanvallen op Palestijnen en andere volkeren in de regio zijn inmiddels welkom. Er is informatie over plannen dat dit vliegveld een soort knooppunt wordt om de opvang voor buitenlandse staatsburgers uit landen rondom Israël, met name Libanon, te regelen. In het geval dat een oorlog op grotere schaal uitbreekt.

Het was te verwachten gezien het strategische akkoord tussen Griekenland en de VS, waarbij vliegvelden, havens, een reeks militaire installaties, en alle civiele en militaire infrastructuur ter beschikking staan van de NAVO en de VS, zodra deze nodig zijn voor militaire operaties. Zoals nu, voor de oorlog tussen Israël en Palestina. Op het moment is heel Griekenland, van noord tot zuid, een uitvalsbasis voor twee oorlogen: namelijk die in Oekraïne en die in Israël. Het zat er al aan te komen, want in januari 2020 landden Amerikaanse helikopters op het vliegveld van Elefsina om vandaar via Rhodos naar bases in het Midden-Oosten te vliegen.

Vervolgens steeg in december 2021 een vliegende Griekse radar op in Elefsina en vloog tot aan Bulgarije om een flink deel van de Zwarte Zee te inspecteren en zo de NAVO een beeld te geven van de manoeuvres van de Russische strijdkrachten. Het ging hier om een routinemissie, althans zolang de krachtmeting tussen de NAVO en Rusland voortduurt. Bovendien vertrokken in februari 2022 twee C-130 transportvliegtuigen met oorlogsmaterieel voor de strijdkrachten in Oekraïne uit Elefsina. Die vervoerden duizenden Kalasjnikovs, plus nog ander materieel voor de oorlog en landden in Polen vlak bij de grens met Oekraïne. Er volgden nog twee vluchten met antitankgeschut en raketten. Dit soort missies gaan nog steeds door.

Griekenlands betrokkenheid bij de oorlogen in het noorden en het zuiden van de regio neemt alleen maar toe, maar ook haar rol bij alles wat te maken heeft met vervoer van grondstoffen, zoals aardgas en aardolie.    Zo’n 24 jaar geleden werden rijke aardgasvelden ontdekt in de zee bij Gaza. Dat aardgas wordt niet gewonnen, want Israël verhindert dat. Bovendien zijn de energiekolossen erg voorzichtig om veiligheidsredenen. Het grootste veld, Gaza Marine, ligt ongeveer 30 kilometer ten westen van de kust van Gaza. Dit veld werd in 2000 ontdekt door British Gas. Een rapport van de VN uit 2019 bevestigde de aanwezigheid van grote aardgas- en olievelden op Palestijns grondgebied en in zee ter hoogte van de Gazastrook. In dat rapport staat dat: “het bezette Palestijnse grondgebied zich op belangrijke olie- en aardgasvelden in de regio van de bezette Westoever en in de Middellands Zee ter hoogte van de Gaza Strook bevindt.” In het rapport wordt er voorts op gewezen dat de Palestijnen zelf geen baat bij deze rijkdom hebben, omdat zij die niet kunnen exploiteren vanwege de Israëlische bezetting. Via een bemiddeling door Egypte is Israël akkoord gegaan met de winning van dit Palestijnse aardgas vanaf 2024. Een belangrijke aanleiding waren de stijgende energieprijzen, vooral na het begin van de oorlog in Oekraïne toen Europa naar alternatieve mogelijkheden zocht om minder afhankelijk van Russisch’ gas te zijn. Egypte en Israël zouden toezien op de winning en een deel van het aardgas zou van Israël naar Europa worden vervoerd via Cyprus en Griekenland. Afgelopen september sloten de premiers van Israël, Cyprus en Griekenland een samenwerkingsakkoord voor energie, veiligheid en defensie. De Griekse premier bezocht Benjamin Netanyahu in oktober om zijn steun aan Israël te betuigen na de aanval van Hamas. Uit bovenstaande feiten blijkt dat Griekenland (en Cyprus) steeds nauwer betrokken raakt bij de gevaarlijke Euro-Atlantische plannen in het oostelijke Middellandse Zeegebied als deel van het trilaterale akkoord van september onder de hoede van de VS. De inschattingen dat een genocide en/of verdrijving van de Palestijnen uit de Gaza Strook Israël vrij spel zou geven voor de winning van bovengenoemde aardgasvelden, nemen toe. De ontwikkelingen van de laatste weken duiden in elk geval in de richting van deze gruwelijke genocide met de Palestijnen als slachtoffer.

Regionale en gemeenteraadsverkiezingen

De Griekse gemeenteraads- en regionale verkiezingen van 8 en 15 oktober jl. zijn op de achtergrond geraakt sinds de gruwelijke gebeurtenissen in de Gazastrook. Toch is het goed ze even onder de aandacht te brengen, vooral omdat de Communistische Partij van Griekenland (KKE) het nog beter deed dan bij de verkiezingen van mei en juni. Het lijkt erop dat de stroming die forse vraagtekens zet achter het regeringsbeleid sterker wordt en stabiliseert. In de regio’s over het hele land kreeg de KKE gemiddeld 10 procent - zo’n 80.000 stemmen - meer dan in juni bij de landelijke verkiezingen en 110.000 stemmen meer dan bij de regionale verkiezingen van 2019. In Attica stemde bijna 14 procent zelfs voor de communistische kandidaten. Griekenland telde één communistische burgemeester, het zijn er nu zes. In Patras, de op twee na grootste stad van het land, werd de communistische burgemeester voor de derde achtereenvolgende keer verkozen. De onthouding was nog groter dan in mei en juni en bij de tweede ronde in Attica was die zelfs 73 procent. De regeringspartij Nea Dimokratia kreeg niet wat zij verwacht had: de neef van premier Mitsotakis, die burgemeester van Athene was, verloor van de kandidaat die door de sociaaldemocratische partijen gesteund werd. Na deze uitslag zong de premier eindelijk een toontje lager en verklaarde voor de camera’s dat het een slechte dag was voor Nea Dimokratia.

Met de groei van de invloed van de KKE groeien ook de betogingen. Deze worden steeds massaler ten gunste van de Palestijnse bevolking, omdat in Griekenland deze partij nu eenmaal de mensen de straat op krijgt en de motor is voor een politiek bewustwordingsproces. In geval van het Palestijnse vraagstuk is de Rizospastis (krant van de KKE, red.) de enige krant die volledig informeert over de achtergronden en de ware oorzaak van de oorlog. Dit als tegenpool van de schandelijke desinformatie gepubliceerd door de officiële massamedia, die in het kielzog van de regeringspartij zich aan de kant van Israël opstellen en in het voorbijgaan het een en ander laten zien van de ellende in de Gazastrook. In wezen wordt een pro-Israël standpunt ingenomen. Voor de Palestijnen worden enkel gevoelens van medelijden geuit.

De politieke partij Syriza probeerde voornamelijk de successen van de KKE te bagatelliseren en deze voor te stellen als ‘iets van de conjunctuur van het moment’. Deze partij en de ‘socialistische’ Pasok hebben in veel gemeentes samengewerkt met Nea Dimokratia. Met Syriza gaat het slecht. De neerwaartse tendens, die zich al eerder had ingezet, werd versneld door de verkiezing tot voorzitter van Stefanos Kasselakis, een ‘golden boy’ van Grieks-Amerikaanse huize – Tsipras had immers ontslag genomen na de slechte uitslag in juni. De nieuwe voorzitter woont zelf in New York en komt ‘gewoon’ af en toe even naar Griekenland om aan politiek te doen, om de mensen uit te leggen wat ‘links’ is, en om kaderleden die in Griekenland in het openbaar kritiek op hem uiten naar de commissie deontologie te sturen of hen te adviseren op te krassen. Kasselakis verklaarde trouwens in het openbaar voor de gemeenteraadsverkiezingen dat de burgemeester van Patras weg moest. De nieuwe voorzitter heeft een storm van protest ontketend bij vele kaderleden. Sindsdien is er sprake van een uiteenvallende tendens binnen Syriza (inmiddels is er ook formeel sprake van een afsplitsing, red.). De Griekse sociaaldemocratie geeft nogmaals blijk van een hybride hypocrisie ten opzichte van de toestand in het Midden-Oosten en is daarmee haar politieke traditiegetrouw.