Hoe het nieuwe jaar werd ingeluid onder geroffel van de oorlogstrommel

"Griekenland is sinds de jaren 50 lid van de NAVO ... we hebben samen gevochten in oorlogen en als je kijkt naar dit deel van de wereld, het oostelijk Middellandse Zeegebied, dan zie je dat Griekenland een voorspelbare en betrouwbare bondgenoot is", aldus premier Mitsotákis op bezoek bij Donald Trump in januari een paar dagen na de Amerikaanse aanval, die de Iraanse generaal Qasem Soleimani vermoordde. Een paar uur erna landden Amerikaanse helikopters op de bekende militaire basis van Kreta: Soeda. De pers schreef over iets dat al meer dan duidelijk was: Soeda zal een belangrijke rol spelen voor de Amerikanen in geval van een eventuele escalatie.

Ondertussen hebben de VS aangekondigd, dat ze nog meer Iraanse doelen in het vizier hebben en Iran waarschuwde dat het overal waar het land bedreigd wordt door de VS en Israël zal toeslaan, verwijzend naar de oliemonarchieën in de Perzische Golf, maar ook naar Europese bondgenoten van de VS. Begin januari lieten Griekse regeringsbronnen de informatie uitlekken, dat ook in Athene noodmaatregelen getroffen werden voor de bescherming van Amerikaanse doelen. Afgezien nog van de desastreuze rol van Soeda, wordt de Israëlische Luchtmacht al jaren opgeleid samen met de Griekse in omstandigheden, die lijken op luchtaanvallen op Iraanse strategische infrastructuren.

De ontmoeting Mitsotákis-Trump viel dus op een tijdstip, dat het geroffel van de oorlogstrommels in het Midden-Oosten steeds luider wordt. Dat betekent dat er werk aan de winkel was voor de officiële opiniemakers in dienst van de heersende klasse, want zij moesten in de ogen van de bevolking de oorlogshaviken omtoveren in behoeders van vrede en stabiliteit, waarbij de 'gemeenschappelijke strategische belangen' van Griekenland en de VS gepropageerd werden. Griekenland verkoopt in een regio, waar de vlammen van oorlog en gewapende conflicten steeds hoger oplaaien, zoete praatjes aan 'het volk' over vrede en stabiliteit. De steeds talrijkere Amerikaanse bases en andere militaire installaties zouden staan voor vredesgarantie en bescherming.

Iemand die nadenkt, komt echter tot een heel andere conclusie. Libanon, Palestina, Cyprus, Libië, Syrië, Irak, Iran, maar ook de Balkan zijn enige voorbeelden van de manier waarop de strategische belangen van de VS gesteund worden in hun concurrentiestrijd met andere imperialistische haarden. Alle Griekse regeringen hebben tot nu toe volop steun verleend aan de 'Amerikaanse vriend' ter zee, te land en in de lucht [en tegenwoordig ook digitaal, red.], zodat NAVO en VS hun heilloze werk in de wijdere regio konden en kunnen verrichten.

Een gevaarlijke pijp

Het nieuwe jaar zette dus nogal onheilspellend in. Begin januari werd tussen Griekenland, Cyprus en Israël te Athene een akkoord ondertekend voor de aanleg van de aardgaspijpleiding EAST-MED. Apetrots werd in de nieuwsbulletins het grote feit aangekondigd: Griekenland wordt een belangrijk knooppunt voor de gasvoorziening in Europa! De KKE (Communistische Partij) kwam roet in het eten gooien met de volgende persverklaring: "Het akkoord over de pijplijn EAST-MED tussen de regeringen van Griekenland, Cyprus en Israël en eventueel in een later stadium nog Italië, onder toezicht van de VS, bestemd voor het transport van aardgas van het oostelijke Middellandse Zeegebied naar Europa, dient de energiekolossen en imperialistische projecten. Het heeft hoe dan ook niets te maken met de belangen van ons volk en de andere volkeren in de regio.

De handelingen van de regering, die zogenaamd plaatsvinden om het hoofd te bieden aan de onaanvaardbare claims van Turkije in het oosten van de Middellandse Zee, maken de toch al gespannen toestand nog complexer... Ons land wordt nog meer betrokken bij de Atlantische plannen tot vermindering van de energie-afhankelijkheid van de EU en de West-Balkan van Russisch aardgas en nog meer betrokken bij de 'energie-oorlog' tussen de VS, Rusland en Duitsland, die op Europees grondgebied wordt uitgevochten. Ons land wordt ook betrokken bij de confrontatie tussen Israël, Libanon en de Palestijnse Autoriteit over de soevereine rechten in het oostelijke Middellandse Zeegebied." (...)

Een 'oppositionele' meeloper

'Oppositieleider' Alexis Tsipras doet graag mee met de regering. Uiteindelijk gaat die door met de door Syriza (en trouwens ook door de regeringen vóór Syriza) uitgestippelde beleidslijnen voor de betrekkingen met de VS, de NAVO en het Midden-Oosten (weet u nog? Hij noemde Trump een 'verduiveld aardige kerel' na een bezoek aan de VS). In een interview met de krant 'To Vima' (centrum-rechts-rechts) verklaarde hij bereid te zijn tot regeringssteun, tot een consensus wat de 'nationale strategie' aangaat. Hij zei ook geen spijt te hebben van zijn "fundamentele keus... onze handen vuil te maken om de toekomst uit de modder te halen." Daarmee bedoelde hij de politiek van keiharde ten koste van de bevolking genomen maatregelen om het kapitaal uit de modder van diens crisis te halen... Ook "was onze opwaardering van de betrekkingen met de VS op vele niveaus een strategische keuze op basis van onze belangenconvergentie". Een sterk front en een nationale strategie zijn noodzakelijke factoren om nationale bedreigingen en gevaren het hoofd te bieden: "Waar nodig geven wij toe dat onze consensus (...), maar een consensus is net als een tango. Er zijn er twee voor nodig", besloot hij met een (figuurlijke) knipoog naar regeringspartij Nea Dimokratía.

De andere zijde van de medaille

Ondertussen is er weer steeds meer sprake van de beperking op het stakings- en demonstratierecht. De regering uit luidkeels haar verontwaardiging over het feit, dat de grote meerderheid zo veel last heeft van demonstraties en stakingen door een handjevol oproerkraaiers... Januari 2020 begon in alle opzichten dynamisch. De EEYDE (Grieks Comité voor de Internationale Détente en Vrede) organiseerde een betoging op de dag dat het akkoord tussen de VS en Griekenland over de uitbreiding van de Amerikaanse militaire bases in Griekenland ter stemming aan het parlement werd voorgelegd. Het Comité beschuldigde in een open verklaring de regering ervan, dat zij: "op provocerende wijze, als een dief, aan de vooravond van de kerstdagen in het parlement kwam aanzetten met een akkoord tussen Griekenland en de VS over de uitbreiding van de militaire bases, om op te spugen.

Dit akkoord maakt van ons land niet alleen een uitvalsbasis voor de imperialistische plannen van VS-NAVO-EU, maar tegelijkertijd ook tot doelwit, tot een magneet die aanvallen aantrekt, zoals meer dan duidelijk is geworden uit verklaringen van hoogwaardigheidsbekleders van Rusland en Iran..." Met een gefingeerde 'meerderheid' van 50 bonuszetels halen alle regeringsplannen de streep. Want de bonus voor de winnende partij haalde ook deze regering uit haar proportionele minderheidspositie. Van de 300 zetels in het parlement verzekerde ze er op die manier 158. Tsipras had er in 2015 meer moeite mee en moest met een gedoger meeregeren. Maar het establishment wapent zich tegen de aan de horizon verschijnende moeilijkheid om aan 'één-partij-meerderheidsregeringen' te komen.

Het wetsontwerp voor een nieuwe kieswet maakt het nog bonter. De bonus van extra zetels voor de winnende partij wordt uitgebreid naar elke partij, die 25 procent van het aantal uitgebrachte stemmen haalt. Die krijgt 20 zetels erbij. Bij elk hoger percentage escaleert dat. Er is op dit moment maar één partij denkbaar die dit kan halen: Syriza! Zo is het electorale bedje al gespreid voor een eventueel samen regeren van Nea Dimokratía met Syriza als het één van beide partijen niet meer lukt met het oude systeem van vervalsing van de volkswil aan het roer te komen.

De kleinere partijen mogen dan proportioneel verdelen wat er nog over is aan het potje zetels. Zo wordt ook nog de proportionele zetelverdeling gedeeltelijk toegepast. En dat allemaal... om de democratie te redden!