KLM-top kortwiekt gefrustreerd grondpersoneel: rechter verbiedt staking

Met de zomer voor de deur denken velen waarschijnlijk aan vakantie vieren. Maar kijk niet vreemd op wanneer opeens je vlucht komende maanden niet kunnen vertrekken vanwege stakingen. Het KLM-grondpersoneel, verantwoordelijk voor ingecheckte bagage en het tanken en loodsen van vliegtuigen, wilde daar al mee beginnen op 28 juni. Daar stak de rechter een stokje voor, door de luchtvaartmaatschappij gelijk te geven in een kort geding.

De acties zouden te grote risico’s met zich meebrengen voor de veiligheid en openbare orde, ook omdat de staking dichtbij de NAVO-top in Den Haag zou plaatsvinden. De vakbonden reageren teleurgesteld op het vonnis. Volgens hen doet het geen recht aan de breed gedragen frustratie op de werkvloer. En bovendien een ‘aantasting van het stakingsrecht’, volgens FNV. Er wordt nu gekeken naar juridische vervolgstappen en naar andere vormen van actie.

De inzet van het grondpersoneel voor een nieuwe cao blijft ongewijzigd: koopkrachtbehoud, een permanente zwaarwerkregeling, het herstellen van de winstdeling, en vrijwillige flexibiliteit tegen eerlijke vergoeding. Voor veel werknemers voelt het wrang dat zij gevraagd worden opnieuw in te leveren, want terwijl de directie zich tegoed doet aan bonussen, mag het grondpersoneel 5 procent meer productie te draaien voor minder geld. De komende weken zullen uitwijzen of KLM bereid is te luisteren naar de mensen die het bedrijf dagelijks draaiende houden.

Tata maakt een draai

Een tijd geleden rapporteerde Manifest al over de aangekondigde reorganisatie bij Tata Steel. Medewerkers van de IJmuidense staalproducent kwamen in actie tegen een ontslagronde die werd gepresenteerd als een noodzakelijke reorganisatie op weg naar ‘groene’ staalproductie. Effectief werd daarmee de rekening van het noodlijdende bedrijf bij de werkvloer gelegd, waardoor maar liefst 1800 mensen hun baan zouden verliezen. Waar de eisenbrief van medewerkers en vakbonden eind april nog in de wind werd geslagen door de directie, komen de bestuurders daar nu op terug. Na weken van frustratie en druk opvoeren, ging het staalbedrijf alsnog overstag. De gevreesde reductie van 1.600 fte’s is voorlopig van tafel, werk wordt vooralsnog niet uitbesteed en er komt meer aandacht voor het ‘groene’ toekomstperspectief.

Toch is het te vroeg om de vlag uit te hangen. De directie mag dan wel zijn gezwicht voor de belangrijkste eisen, de echte test moet nog komen. Medio juni worden reorganisatieplannen ingediend bij de Centrale Ondernemingsraad. De financiële situatie van Tata blijft wankel, en een echte blauwdruk voor een duurzame transitie mét behoud van banen blijft een heet hangijzer voor de staalfabrikant.

Spoorarbeiders in actie

Werkend Nederland kon er afgelopen maand haast niet omheen: de stakingen van het NS-personeel legden in juni meerdere keren treinverkeer in Nederland stil in verschillende regio’s. Burgerlijke media schreven pagina’s vol over reizigers die nu moesten omreizen of niet doorhadden dat er werd gestaakt, maar 'vergaten' ook maar een keer aan de spoormedewerkers te vragen waarom ze het werk neerlegden. Ondertussen schreef NS-directeur Wouter Koolmees een kneuterig excuusbriefje waar hij de schuld vooral bij de stakers legde.

Ondanks de acties, die juist de noodzaak van een goede cao voor NS-medewerkers aantonen, kwam NS halverwege juni met een ondermaats eindbod op de proppen. Hoewel het eindbod op dit moment nog wordt besproken, heeft FNV Spoor er weinig vertrouwen in. Over de precieze inhoud van de cao en het onderliggende probleem bij de vervoerder publiceren wij binnenkort een uitgebreid artikel.

Afgezien van het belabberde eindbod is de houding van de NS ronduit teleurstellend. Volgens Koolmees zouden hogere lonen ervoor zorgen dat treinkaartjes duurder worden (hoewel hij een paar maanden geleden aangaf dat deze twee factoren niet samenhangen). Daarnaast lichtten burgerlijke media enkel de hinder voor reizigers uit. Laten we het verhaal eens omdraaien. Ja, het treinpersoneel (of het nu de NS of een andere vervoerder is) heeft de cruciale taak om een duurzaam en toegankelijk openbaar vervoer te verzorgen in Nederland. Precies daarom moeten ze goed beloond worden voor hun werk, zij leveren immers een onmisbare dienst aan vele arbeiders die elke dag van en naar hun werk of studie moeten reizen. Daarom verdient deze groep juist een goede cao, ongeacht wat de NS-directie uitkraamt.

Dus, beste lezer, als u de komende tijd weer eens een medereiziger hoort klagen over stakingen of vertraging, vraag hen dan niet alleen wanneer de trein of vlucht gaat, maar of ze wel weten waarom er wordt gestaakt. Het antwoord is simpel: omdat waardering niet alleen in woorden moet zitten, maar ook in daden. En omdat zonder arbeiders, geen enkele trein, fabriek of vliegtuig in beweging komt.