'Met energie en goede moed in de strijd voor een betere samenleving!'

Zaterdag 28 juni kwamen gedelegeerden uit het hele land samen voor een conferentie van de Nieuwe Communistische Partij van Nederland (NCPN). Kevin, lid van het Dagelijks Bestuur, hield een openingswoord waarin hij stil stond bij de actuele politieke ontwikkelingen in binnen- en buitenland en inging op het belang van partijopbouw. Deze is hieronder te lezen.

Naast de financiën werd op de conferentie uitgebreid stilgestaan bij de versterking van Manifest en het werken met de krant als een kernelement van het politieke werk van de NCPN, waarvoor we op een later moment de inleiding publiceren.

Openingswoord namens het Partijbestuur

We komen vandaag bij elkaar voor onze partijconferentie in tijden van toenemende spanningen en escalaties, zowel in Nederland als internationaal. De NAVO-top, waar op de oorlogstrommels wordt geslagen door onze voormalige premier en anderen “die dorstig zijn naar ons bloed”, is net afgerond. De NCPN heeft samen met zusterpartijen en andere aanwezigen uit een zich uit het dal trekkende vredesbeweging een krachtig signaal afgegeven tegen de imperialistische NAVO tijdens de demonstratie afgelopen zondag in Den Haag.

De plannen voor een herverdeling van de buit onder de imperialisten worden op catastrofale wijze tot uiting gebracht. Het Midden-Oosten wordt in brand gestoken door Israël en haar Euro-Atlantische bondgenoten, de VS, EU en NAVO. Het Palestijnse volk wordt uitgeroeid, Syrië viel in handen van jihadisten, Libanon en nu ook Iran worden gebombardeerd. Op ons eigen continent blijven de bommen vallen in Oekraïne. Miljoenen doden, gewonden en ontheemden zijn het gevolg van de strijd tussen de verschillende kapitaalsgroepen over internationale handels- en transportroutes en infrastructuurprojecten zoals het Belt-and-Road initiatief van de Chinese bourgeoisie en de Noord-Zuidcorridor en het India-Midden-Oosten-Europa Corridor dat door de bourgeoisie van de VS, EU, India, Israël en de Golfstaten wordt ondersteund.

In Nederland is de reactionaire Schoof regering gevallen, na slechts een korte staat van dienst. De val wordt door burgerlijke opiniemakers gekenmerkt als resultaat van de ‘asielkwestie’ en de grillige persoonlijkheid van Geert Wilders. De werkelijke oorzaken van de toenemende tegenstellingen in de burgerlijke politiek worden daarbij niet onthuld. Die zit hem namelijk in het onvermogen van de burgerlijke partijen om de voor het kapitalisme noodzakelijke ‘stabiliteit’ te garanderen en de belangen van het Nederlandse kapitaal te dienen tijdens de toenemende inter-imperialistische tegenstellingen.

Met andere woorden: men is het niet eens over welke kant het op moet, ondanks de overlap die alle burgerlijke partijen met elkaar delen op strategisch vlak. In dit kader zien we dat er in aanloop naar de verkiezingen weer volop naar de retoriek van “stabiliteit” wordt gegrepen. Maar ook gevaarlijke fascistoïde tendensen leven op, die de Nederlandse arbeidersklasse vergiftigen met haat voor vluchtelingen om zo het kapitaal buiten schot te laten. Parallel hieraan ontwikkelt ook de sociaaldemocratie zich als mogelijk nuttige “geleider” van volkswoede, die zich op dit moment vooral nog via extreemrechtse partijen als een PVV tot uiting brengen.

De toestand in de FNV, de grootste vakvereniging van Nederland, blijft zorgwekkend. In de laatste Manifest wezen we al op de ‘gespleten’ FNV – enerzijds een parlementair bureaucratische organisatiestructuur die het beleid bepaalt, en anderzijds op de werkvloeren doorgaans adequaat functionerende kadergroepen en FNV-personeel die zich met de directe belangenbehartiging bezighouden. Een belangrijk strijdorgaan van de Nederlandse arbeidersklasse wordt op deze manier, in een tijd waarin de arbeidersbeweging zich al in een crisis bevindt, nog verder beschadigd en in diskrediet gebracht.

Als NCPN hebben we de afgelopen tijd belangrijke stappen vooruit gemaakt om onze besluiten van het 7e Congres tot uiting te brengen. De afdelingen zijn in veel gevallen weer geactiveerd en ontplooien gaandeweg steeds meer activiteiten. Op het vlak van het ideologisch werk hebben we ook stappen vooruit gemaakt met de ontwikkeling en uitvoering van de basisscholing. De conferentie over imperialisme, en de opmaat naar onze volgende conferentie over socialisme, zijn daarnaast ook essentiële schakels in ons ideologisch werk. De redactie van Manifest heeft een professionaliseringsslag doorgemaakt wat heeft geleid tot een versterking van kwaliteit en kwantiteit. Onze ledengroei is klein maar gestaag. Op internationaal vlak zetten we ons in om de communistische beweging te versterken en onze internationalistische plicht te vervullen, in de gremia van de Europese Communistische Actie (ECA) en de Internationale Bijeenkomsten van Communistische en Arbeiderspartijen (IMCWP). Ook ontwikkelen we het solidariteitswerk met het Palestijnse volk, dat door Israël en haar Euro-Atlantische bondgenoten met genocidaal geweld wordt geconfronteerd en van een eigen staat verstoken blijft.

De uitdagingen waar we voor staan blijven echter onverminderd groot. Het bedrijvenwerk en de ontwikkeling van cellen op de plekken waar de meerwaarde geproduceerd wordt en de uitbuiting plaatsvindt, en waar het kapitaal daadwerkelijk geraakt kan worden, blijft nog sterk onderontwikkeld. De ontwikkelingen internationaal, zowel op geopolitiek vlak als op het vlak van de ontwikkelingen in de internationale communistische beweging, zijn zeer zorgelijk. De crisis in de internationale communistische beweging, die bestaat uit haar algehele zwakte, de neiging van veel partijen om achter de eigen of een andere (Russische, Chinese) bourgeoisie te gaan staan en haar onvermogen om haar voorhoedetaak te vervullen. De tendens van de inter-imperialistische tegenstellingen om zich te ontwikkelen tot een meer veralgemeniseerde oorlog, een wereldoorlog, zorgen voor de noodzaak van de toegenomen activiteit van de communisten. Maar deze uitdagingen gaan we tegemoet met energie en goede moed, in de strijd voor een betere samenleving, het socialisme-communisme!