Twee onderwerpen waren de afgelopen zomer overheersend in de Griekse publiciteit: de bosbranden, die alle voorgaande jaren overtroffen en de Olympische Spelen.
Branden waren er de hele zomer, al vroeg begonnen dit jaar in mei, maar vanaf begin augustus begonnen ze catastrofale afmetingen aan te nemen.
Het is de schuld van het klimaat...
De klimaatverandering vormt al jaren een welkom excuus voor het droevige verschijnsel. Alle regeringen tot nu toe verschuilden zich achter "extreme weersomstandigheden" en "individuele verantwoordelijkheid". Niet dat die dingen niet bestaan, MAAR... deze verschijnselen zijn al jaren bekend. Deskundigen waarschuwen al decennialang voor wat komen gaat, als er geen radicale vermindering van de CO2-uitstoot komt. De langdurige hittegolf, die eind juli begin augustus Griekenland teisterde, was al weken tevoren door meteorologen voorspeld.
Ook weet het kleinste kind in Griekenland, dat Griekse zomers heel warm en droog zijn en het vaak hard waait. Desondanks wordt er geen moer gedaan van overheids- en gemeentewezen om de gevoeligste gebieden te reinigen van gevallen takken, verdroogd hout, verdroogd struikgewas, onkruid e.d. kortom alles wat zeer brandbaar is en gewoon blijft liggen. Bijvoorbeeld na de orkaan op het eiland Kefalonia vorig jaar september, waar een hele ravage aan omgewaaide bomen, afgebroken takken, strandligstoelen en reuzeparasollen die door de orkaan in alle richtingen waren geblazen, nooit zijn opgeruimd. Dit is allemaal niet nieuw.
Ondanks de branden elk jaar blijft de brandweer onderbezet en de brandweerauto's verouderd (14 procent kon niet ingezet worden, want zou eerst gerepareerd moeten worden), wordt er vrijwel niets gedaan aan brandpreventie, bewaking van bossen en andere nodige infrastructuur. De vloot van brandweervliegtuigen werd, toen de nood heel hoog werd en de zaak volkomen uit de hand liep, aangevuld met hulp uit het buitenland, o.a. twee Iljoeshins uit Rusland. De brandweermensen zijn gemiddeld 45-50 jaar, vaak al maanden niet betaald en met gekortwiekte verlofperiodes in plaats van dat er meer mensen worden aangenomen. De financiering voor bosbescherming is onder de maat.
Brandstichters en mensenredders
Een groot gedeelte van de branden blijkt gesticht te zijn. Massale pyromanie kan moeilijk de enige verklaring zijn. De voortschrijdende commercialisering van land en grond vormt een belangrijke achtergrond die in aanmerking genomen moet worden om een verklaring te vinden. Na elke zomer blijken weer miljoenen verbrande stremma's (*) bosgebied voor andere doeleinden gebruikt te worden: windparken, toeristische resorts, er schiet van alles uit de grond. De gigantische ramp die het eiland Evvia (Euboia, oostkust) dit jaar nogmaals trof moet in verband gezien worden met de plannen om van het eiland een 'groene batterij' voor heel Griekenland te maken. Immers de windmolens schieten op elke bergtop als paddenstoelen uit de grond. Niet dat dit de hele lading dekt, want vuur met harde wind loopt nou eenmaal uit de hand en is moeilijk te beperken tot het voor commerciële doeleinden bestemde gebied. De wind luistert niet naar belangengroeperingen en neemt vaak eigenzinnige richtingen aan... Dat er sprake is van een ecologische ramp staat echter als een paal boven water.
Door de premier en andere regeringsvertegenwoordigers wordt voortdurend herhaald dat er geen doden te betreuren waren. Inderdaad, er is enorm veel geëvacueerd. Honderden mensen hebben weliswaar niet het leven verloren, maar wel huis en goed en vaak levensonderhoud (in het dorp Mantoedi in Attica verbrandden 15.000 schapen om een voorbeeld te noemen). Het trieste beeld van oude mensen op Evvia, die leunend op een stok of ondersteund door anderen op een ferryboot gingen om gered te worden en niet meer naar hun verbrande dorp terug kunnen, was schrijnend.
Natuurlijk, beter dan in het Attische Máti drie jaar geleden met zijn 102 doden. Sindsdien is voor de regering ('ein gebrenntes Kind') het belangrijkste criterium voor het geslaagd aanpakken van een grote ramp, hoeveel mensen er gered zijn. Daarmee slaan ze zich op de borst. Evacueren was dus troef. Op mensen redden is uiteraard niets tegen, maar waarom moet het telkens zover komen? En het zal elke zomer weer hetzelfde liedje zijn, als hetzelfde ontoereikende beleid blijft.
Olympische Spelen: het is niet alles goud wat er blinkt
De Olympische Spelen komen uit Griekenland, de Olympische hymne is door een Griekse dichter geschreven en door een Griek op muziek gezet. Het Olympische vuur wordt in Olympia aangestoken. De Griekse vlag wordt tijdens de Spelen altijd gehesen, medailles of geen medailles. De Griekse sportdelegatie betreedt bij de openingsceremonie als eerste het stadion. Wat wil je nog meer? Medailles natuurlijk. En daar schortte het aan in Tokyo, ondanks de enorme persoonlijke inspanningen van de atleten. Inderdaad, hun eígen inspanningen, want het trotse vaderland laat hen alles zelf opknappen. De overheidssteun aan sport bestaat uit een paar kruimels, die nog niet eens op tijd gegeven worden.
Trainer Jórgos Pomáski, wiens pupil goud won bij het vérspringen, zei opmerkelijke dingen honderd dagen voor het begin van de Spelen in Tokyo op een event over sport georganiseerd door een sectorale organisatie van de KKE (Communistische Partij). Het hele atletiekteam trainde toen voor Tokyo, maar vanwege vertraging in de financiering betaalden de atleten zelf hun maaltijden in de kantines van de regio, zelfs de welbekende Griekse souvlaki's, maar ook hun coronatests. Tot op het laatste moment was het wachten op geld voor de verblijfskosten van de atleten. En dat was, aldus Pomaski, slechts een deel van de algehele toestand waaronder de atleten zich moesten voorbereiden gedurende het hele jaar dat eraan voorafging, nog verergerd door de coronatoestand. Alles heeft te maken met een keten van onopgeloste problemen te beginnen bij de afwezigheid van een georganiseerde planning van overheidswege, gebrekkige atletiekinstallaties en infrastructuur. Er is zelfs geen arts aanwezig bij de trainingen. Dit alles leidt, aldus de trainer, tot een sombere werkelijkheid in de sport in Griekenland.
Ja, ik ben communist
Pomaski stond bij de laatste verkiezingen kandidaat op de communistische lijst: "Als ik in een discussie over menselijke dingen praat, over de toekomst van een kind, zijn psychische toestand, zijn kleding, over de manier waarop hij aan gymnastiek moet doen, wat dan ook... dan zeggen ze me "jij bent communist". Als we het dus over het welzijn van de mensen hebben, is de reactie "ben jij communist"? "Nou, dat ben ik! Hindert het jullie als we een prachtig stadion zouden hebben, schoon en pas geverfd?"
Miltos Tentóglou, getraind door Pomaski, won goud. Door alle mogelijke journalisten benaderd en in het vaderland onthaald, verklaarde hij sportief: "Ik heb geluk gehad. De Cubaan is beter dan ik" (de 'zilveren' Cubaan kreeg een blessure bij de zesde poging, waardoor hij de gouden medaillemiste. Een andere Cubaan kreeg brons). Met deze bewering was niet iedereen even blij... In maart had hij verklaard: "Voor ons was alles dit jaar heel moeilijk. Alles was tegen ons. De overheid, de stadions, alles en iedereen werkte ons tegen. Ook nu hebben we niemand aan onze zijde. Daar zijn we aan gewend. Daarom heb ik geleerd geen rekening met ze te houden. Wij staan alleen!"
Daar kwamen nog de schokkende verklaringen bij van gewichtsheffer Thodorós Iakovódis, die met tranen in de ogen aankondigde dat hij zich gedwongen zag ermee te stoppen vanwege de overlevingsproblemen waarmee hij te kampen had gedurende de periode voorafgaande aan Tokyo. Griekenlands Olympische idealen?
(*) Griekse meeteenheid voor landerijen. 1 stremma = 1000 m2.
Wil je een abonnement op Manifest?
Met jullie hulp garanderen we een communistische visie op de actualiteit in Nederland
Manifest is de krant van de NCPN die tien keer per jaar verschijnt. Met Manifest blijf je op de hoogte van de actualiteit en van onze acties. Manifest belicht verschillende aspecten van de strijd in binnen- en buitenland, en publiceert analyses die inzicht bieden in de nationale en internationale ontwikkelingen vanuit een marxistisch-leninistisch perspectief. Neem nu een abonnement op Manifest of vraag een gratis proefabonnement aan.
Abonneer Nu!
