Over de afgetreden regering

Na de slachtoffers van het toeslagenschandaal en ook de rest van de bevolking een tijdlang in het ongewisse te hebben gelaten kon het kabinet Rutte III niet anders meer dan het aftreden bekendmaken. Minister Wiebes, staatssecretaris ten tijde dat het schandaal in volle gang was, keert niet terug. Als reden van aftreden wordt genoemd dat "de grondbeginselen van de rechtsstaat geschonden zijn". Dit was ook zo verwoord in het rapport van de parlementaire onderzoekscommissie 'Ongekend Onrecht' dat afgelopen december in de openbaarheid kwam.

Dat het kabinet niet meer kon aanblijven was de laatste dagen voor de val al wel duidelijk geworden, zeker ook toen fractievoorzitter en aangewezen lijstaanvoerder van de PvdA, Asscher, met zijn terugtreden als lijstaanvoerder aan de twijfel van de regering Rutte, als laatste zetje, een einde had gemaakt.

De grondbeginselen van de rechtsstaat?

Het was de wet die het mogelijk maakte ouders van kinderen, burgers van de rechtsstaat, als fraudeurs aan te wijzen en duizenden euro's aan terecht ontvangen toeslagen terug te laten betalen... Eén van die zogenaamde grondbeginselen wás de fraudewet, waarvan honderden fraudeverordeningen in gemeenten zijn afgeleid. Die wet is willens en wetens, door een regering, met goedkeuring van de volksvertegenwoordiging ingevoerd! Het is een gotspe te veronderstellen dat men niet wist wat de gevolgen zouden zijn. En wat te zeggen van rechtbanken en het hoogste bestuurlijk rechtsorgaan, de Raad van State, die het misdadige optreden sanctioneerden? De rechtsstaat met zijn grondbeginselen, waarvan men niet moe wordt te herhalen dat we daar zo trots op moeten zijn, blijkt voor de slachtoffers een nachtmerrie te zijn en voor de bevolking een vals sprookje!

De regering Rutte III heeft, vóór haar beslissing tot aftreden, nauwkeurig afgewogen wat het minste gezichtsverlies zou opleveren en de minste politieke schade zou veroorzaken. De bevolking mag zich geen illusies maken. Valse politieke schaamte en krokodillentranen zijn vluchtig. Deze en ook de vorige regeringen hebben meer op hun kerfstok. Alleen al de vanaf 2015 ingevoerde participatiewet, die het einde van de verzorgingsstaat naderbij moet brengen en die ook van de wet sociale werkvoorziening een sterfhuis heeft gemaakt, heeft met het toeslagenschandaal voldoende raakvlakken om nu ook de aandacht op de gemeenten te vestigen. Ook daar worden mensen gemangeld, ten onrechte van fraude beschuldigd en ook gedwongen grote bedragen terug te betalen. Ook daar met alle vreselijke gevolgen van dien.

Aparte aandacht verdient hier de PvdA die, nu in het openbaar als 'schild voor de zwakkeren' optreedt. Ook zij waren willens en wetens verantwoordelijk. Zij krijgen daarvoor nu terecht de rekening betaald. Het zoveelste bewijs ervan waar het opportunisme in de arbeiders- en linkse beweging toe leidt. De bereidheid tot innige samenwerking met de partij die het meest met het kapitaal verbonden is, de VVD, is de bevolking niet ontgaan.

Wat toedekkend een affaire genoemd wordt, is een schandaal. Een grof schandaal. In een sociale en rechtvaardige maatschappij zouden de schuldigen hun terechte straf niet ontgaan. In de huidige, vooral door de schuldigen zo geprezen rechtsstaat met zijn grondbeginselen, kan men er met excuses, een weggepinkte traan en een niet aan te ontkomen aftreden afkomen. Erger nog: schuldigen geven zichzelf eerherstel en komen in een volgende regering terug. De hele zogenaamde rechtsstaat faalde en toonde het kapitalistische karakter ervan. Over het toeslagenschandaal, het ontstaan ervan en het bestraffen van de ware fraudeurs mag niet het laatste woord gesproken zijn!