Ter ere van de eerste verjaardag van de PCTE en ter ere van de 100ste verjaardag van communistische strijd in Spanje
De eerste verjaardag sinds de publieke presentatie van de Communistische Partij van de Arbeiders van Spanje op 6 april 2019 wordt gevierd op een zeer serieus moment voor de werkende klasse en het geheel van de werkende mensen in ons land en over de hele wereld. De Covid-19 gezondheidscrisis raast door en legt de zwakte van een kapitalistisch systeem bloot, dat niet in staat is om epidemieën het hoofd te bieden en de gezondheid en welvaart van de bevolking te garanderen door haar eigen interne tegenstellingen.
De gezondheidscrisis van het coronavirus versnelde de uitbraak van de economische crisis, die langzaam opkwam na de vorige crisis. Het zwakke herstel na de crisis van 2008 heeft, ondanks de ambitieuze pogingen van verschillende kapitalistische regeringen en hun internationale bondgenootschappen, een nieuwe cyclus geopend voor de uitgebreide reproductie van kapitaal, dankzij de enorme vernietiging van productiekrachten destijds en de opschaling van de uitbuitingsgraad, wat miljoenen arbeiders tot een slechter levens- en arbeidsomstandigheden heeft gedoemd.
De PCTE werd opgericht met de wil om de politieke macht in Spanje te veroveren en te beginnen aan de bouw van een socialistische republiek, oftewel een land voor de werkende klasse en niet voor zijn uitbuiters. Dit doel vraagt van ons, als een stap die eraan voorafgaat, om in staat te zijn een communistische partij te ontwikkelen, die in staat is om de strijd te voeren onder alle omstandigheden, die zichzelf ontwikkelt en banden heeft met de massa, ongeacht op welk punt de klassenstrijd staat.
Ondanks dat onze partij relatief jong is, aangezien de partij slechts een jaar onder déze naam bestaat, tellen we daar de ervaring bij op die in decennia van strijd door de internationale communistische beweging is opgebouwd. In het bijzonder dankzij het werk dat uitgevoerd is door de communisten in Spanje sinds de organisatie van de eerste communistische partij in ons land, genaamd de Communistische Partij van Spanje, op 15 april 1920. Dat was de eerste Spaanse afdeling van de Communistische Internationale.
Het oprichten van die partij, waarvan wij de 100ste verjaardag vieren, was het startpunt van de communistische strijd in Spanje en was direct verbonden aan de Communistische Internationale. Wij vereenzelvigen ons met en eren de herinnering van die 'Partij van de Honderd Kinderen' die, onder de turbulente omstandigheden van die tijd, een duidelijk onderscheid wist te maken tussen de reformistische en revolutionaire posities binnen de arbeidersbeweging en daarmee het pad opende dat de PCTE nu bewandelt. Hierdoor bevindt zich in ons DNA niet alleen de bolsjewistische ervaring die de arbeidersklasse aan de macht bracht in Rusland, maar ook de open strijd tegen hen die de arbeidersklasse verraden en uiteindelijk de macht grijpen om zich te onderwerpen aan de kapitalisten en kanonnenvoer te worden in de gevechten tussen kapitalisten.
Wij stellen bescheiden dat de idealen en verlangens van onze kameraden nog steeds levend en sterk zijn in de PCTE. De idealen en verlangens van hen die de Communistische Partij van Spanje in 1920 oprichtten, die de Communistische Arbeiderspartij in 1921 oprichtten, die de Communistische Partij van Spanje (als Spaanse Afdeling van de Communistische Internationale) oprichtten in november 1921, die tegen het fascistische beest vochten in de Nationaal-Revolutionaire Oorlog, die de enige echte kracht werden die echt tegen het Francoïsme streden, die zich verzetten tegen het Eurocommunistische verraad, die een partij oprichtten op het Congres van Communistische Eenheid in 1984 om het Carrillisme te verslaan, die de ervaringen van de socialistische opbouw en het proletarisch internationalisme fel verdedigden, en het marxisme-leninisme verdedigden ondanks de negatieve verhoudingen.
De accumulatie van decennia van strijd van communisten in Spanje en over de hele wereld, die wij analyseren en bestuderen om er de lessen uit te kunnen trekken die nodig zijn om de strijd vandaag de dag vol te houden, helpt ons niet alleen als een historische of theoretische les, maar ook als een belangrijke praktische les. Het helpt ons op elk moment de indirecte politieke en organisatorische prioriteiten te bepalen welke ons zo snel mogelijk naar het strategische doel helpen dat voor iedere communistische partij bestaat.
In dit eerste jaar hebben we belangrijke stappen gezet. We hebben de ontwikkeling van onze aanwezigheid in de bedrijven versneld, we zijn vooruitgegaan in ons werk richting de vakbeweging en we hebben onze geografische aanwezigheid vergroot. Dit allemaal in een jaar waarin verschillende verkiezingen ons hielpen om de aanhang van de partij te vergroten.
We hebben ook onze internationale relaties geconsolideerd. We hebben onze rol verdiept in de 'International Communist Review', het Europees Initiatief van Communistische en Arbeiderspartijen en de Internationale Bijeenkomst van Communistische en Arbeiderspartijen. Tegelijkertijd hebben we onze bilaterale relaties met partijen van alle continenten ontwikkeld. Onze partij, die zich trots het voorbeeld van de Internationale Brigades herinnert, zal nooit haar internationalistische aard aan de kant zetten. Nu, terwijl wij ons tweede levensjaar als PCTE starten, zal onze strijd en de strijd van de Collectieven van Jonge Communisten (CJC) zich ontwikkelingen in de omstandigheden waarin een kapitalistische crisis opnieuw uitbreekt en zich ontwikkelt, met nu al zware consequenties voor de arbeidersklasse en het geheel van de volkslagen in Spanje.
Er is geen twijfel over mogelijk dat het staatsapparaat - alweer - heeft besloten om de arbeidersklasse en de meerderheid van de bevolking met de lasten van deze crisis op te zadelen. De maatregelen die de sociaaldemocratische overheid nu neemt, ogenschijnlijk voor de armen en minder welgestelden, tegen het Spaanse kapitalisme, zijn niet meer dan kleine pleisters om een extreme verscherping van de klassenstrijd tegen te gaan. Ondertussen is het merendeel van de maatregelen en plannen voornamelijk bedoeld om de monopolies te beschermen ten koste van alles.
De ogenschijnlijke tegenstellingen tussen de verschillende kapitalistische partijen zijn slechts een uitdrukking van de verschillende meningen en posities over hoe de belangen van verschillende delen van de bourgeoisie verzekerd kunnen worden, altijd ten koste van de arbeidersklasse en de meerderheid van de bevolking. Geen enkele politieke kracht, of deze in het parlement zit of niet, behalve de communisten, heeft als doel het huidige sociaaleconomische systeem te vervangen. Alleen de communisten stellen openlijk en duidelijk dat de belangrijkste keuze waar we voor staan niet de beste manier is om het kapitalisme te redden, maar hoe we haar vernietiging kunnen bespoedigen en een socialistische/communistische samenleving kunnen opbouwen.
Alle andere partijen kunnen dit niet doen, doordat zij hun lot hebben verbonden aan het systeem dat ze zo hard verdedigen. Ze ontkennen de mogelijkheid van een ander sociaaleconomisch systeem dat niet gebaseerd is op uitbuiting. In hun blinde ontkenning zijn ze zelfs in staat om de duidelijkste bewijzen te negeren, die aantonen dat het kapitalistische model niet eens aan de meest basale menselijke noden tegemoet kan komen, waarbij het niet uitmaakt hoe het systeem beheerd wordt.
De sociaaldemocratie heeft een belangrijke rol in het in stand houden van de kapitalistische uitbuiting. Dat bewijst de sociaaldemocratie steeds duidelijk wanneer er een nieuwe kapitalistische crisis uitbreekt. Er is geen verschil tussen de oude sociaaldemocratie, de erfgenaam van de Tweede Internationale, en de nieuwe, een uitkomst van de mutatie van sommige communistische partijen en hun fusies met politiek-ideologische standpunten van de kleinburgerij, die vooral ontwikkeld zijn in landen die op hogere treden van de imperialistische piramide staan. Hun rol is altijd: verzekeren dat de arbeidersklasse en de meerderheid van de bevolking gedisciplineerd onderworpen blijven aan de belangen van het kapitaal, die in strijd zijn met hun eigen belangen.
De ervaring van de vorige crisis is zeer relevant. De oorspronkelijke sociaaldemocratische politiek, die desastreus was voor de arbeidersklasse en de bevolking, werd opgevolgd door een liberale politiek die de maatregelen tegen de arbeidersklasse en de bevolking verhardde. Die aanvallen zijn bedoeld om de winstmarges van kapitalisten te verhogen, wat uiteindelijk door de interne dynamiek van het kapitalisme weer tenietgedaan wordt. De aanvallen zijn niet teruggedraaid door de huidige sociaaldemocratische coalitieregering, vooral omdat ze de nodige tijd verloren lieten gaan met discussies over welke van de aanvallen behouden zouden moeten blijven en welke aangepast, altijd met als hoogste doel om de instandhouding van het Spaanse kapitalisme en haar legitimiteit bij grote delen van de bevolking.
De huidige situatie verschilt niet veel van wat we beleefd hebben aan het begin van de vorige crisis. Het feit dat nu een gezondheidscrisis de katalysator is voor de kapitalistische crisis verandert niets aan de essentiële realiteit in de economische basis: de tegenstelling tussen de sociale aard van de productie en het private bezit van de productiemiddelen, die alle andere tegenstellingen in de bovenbouw van de kapitalistische maatschappij bepaalt.
Het huidige sociaaldemocratische beleid kan vergeleken worden met de wens om een tsunami met zandkastelen te stoppen. Het liberale management dat zal volgen, zal gebaseerd zijn op de vraag de tsunami zo ver landinwaarts te laten komen als zij nodig heeft. Geen van deze is een denkbare keus, als er een werkelijke en objectieve mogelijkheid bestaat om de vorming van tsunami's te voorkomen. Socialisme\communisme is die mogelijkheid. Alleen de oplossing van de hoofdtegenstelling kan het pad openen om de overige sociale tegenstellingen te overwinnen. De vermaatschappelijking van de productiemiddelen, onlosmakelijk verbonden met een planeconomie, zijn de enige garanties dat de sociale belangen van de meerderheid worden behartigd.
Dit alles maakt dat strijd voor het socialisme/communisme volledig actueel blijft. Alhoewel de kapitalistische krachten enorme inspanningen hebben geleverd om de periode van socialistische opbouw in de Sovjet-Unie en andere landen in de 20ste eeuw te besmeuren en zwart te maken, wordt de superioriteit van het socialisme\communisme over het kapitalisme nog duidelijker elke keer als het kapitalisme één van haar cyclische crises bereikt.
Maar het kapitalisme zal niet uit zichzelf vallen als rijpe vruchten. Een bewuste en georganiseerde strijd om de macht van de kapitalisten omver te werpen is nodig. Dit maakt de rol van de communistische partij onvervangbaar.
Een communistische partij met een uitgewerkte revolutionaire strategie, toegewijd aan het overnemen van de politieke macht. Volledig ideologisch, politiek en organisatorisch onafhankelijkheid van de bourgeoisie.
Een die in staat is om tegelijkertijd bondgenootschappen te creëren met andere sociale groepen, verdoemd door de kapitalistische dynamiek tot een proces van proletarisatie die een direct gevolg is van de steeds groter wordende concentratie en centralisatie van kapitaal.
Een communistische partij die in staat is om op ieder moment tactieken te gebruiken om het revolutionaire doel te bereiken, zonder haar principes opzij te zetten, zoals nodig door de veranderende omstandigheden van de klassenstrijd.
Een communistische partij die in staat is om de arbeidersklasse en het geheel van de werkende mensen te leiden en aan te spreken door haar dagelijkse werk, haar militante voorbeeld en haar toewijding aan de sociale, politieke en vakbondsstrijd van de arbeidersklasse en de meerderheid van de bevolking.
Een communistische partij die aanwezig is op de werkplekken, de zenuwcentra van de kapitalistische maatschappij, met het vermogen om overal politieke strijd te voeren waar de belangrijkste tegenstelling van het kapitalisme zich manifesteert.
Een communistische partij die in staat is om de hoogste eenheid tussen de uitgebuitenen te realiseren tegen de uitbuiters, strijdend tegen alle pogingen om verdeling en confrontatie binnen de arbeidersklasse te bevorderen in het belang van de kapitalisten.
De beste strijders van ons volk zijn voor ons het voorbeeld. Zij die in staat waren om op de moeilijkste momenten te blijven strijden voor hun klasse en hun volk, zij die zichzelf opgeofferd hebben voor hun belangen en zij die de strijd voor een socialistisch\communistisch Spanje nooit hebben opgegeven.
Wij roepen de arbeidersklasse en de gehele werkende bevolking op om zich te organiseren, om een land te veroveren en op te bouwen waar het bezit van de productiemiddelen een maatschappelijke aard heeft, een land dat ons allemaal toebehoort. Om een soeverein land te veroveren en op te bouwen dat zal breken met alle imperialistische bondgenootschappen. Om een land te veroveren en op te bouwen waar de arbeidersklasse voor eens en voor altijd de macht in handen neemt om haar eigen belangen te bevorderen en te verdedigen in plaats van die van andere sociale klassen. Om dat land te veroveren en op te bouwen dat voor eens en voor altijd het Spanje van cultuur en arbeid wordt en niet het Spanje van parasieten en kapitaal.
Klassenstrijd stopt op geen enkel moment en daarom moet de communistische strijd effectiever, beter georganiseerd en ambitieuzer zijn. Onze klasse en ons volk zijn in deze 100 jaar van communistische strijd in Spanje steeds vooruitgegaan in perioden dat de communistische partij sterk, georganiseerd en revolutionair was.
Onze klasse en ons volk zal sterker worden met een sterke PCTE.
Lang leve de eerste verjaardag van de PCTE!
Lang leve 100 jaar van communistische strijd in Spanje!
Lang leve de strijd van de arbeidersklasse!
Politiek Bureau, Communistische Partij van de Arbeiders van Spanje.
Vertaling Berend Titulaer.
Wil je een abonnement op Manifest?
Met jullie hulp garanderen we een communistische visie op de actualiteit in Nederland
Manifest is de krant van de NCPN die tien keer per jaar verschijnt. Met Manifest blijf je op de hoogte van de actualiteit en van onze acties. Manifest belicht verschillende aspecten van de strijd in binnen- en buitenland, en publiceert analyses die inzicht bieden in de nationale en internationale ontwikkelingen vanuit een marxistisch-leninistisch perspectief. Neem nu een abonnement op Manifest of vraag een gratis proefabonnement aan.
Abonneer Nu!
