Inleidend: Hier en daar is de volgorde van het artikel gewijzigd voor een betere leesbaarheid. Elders in de krant wordt ingegaan op de zgn. Jakarta-aanpak. De huidige gebeurtenissen op Cuba passen helemaal in dit scenario. De enige manier om de leugens boven water te halen in zo'n geval is zo concreet mogelijk te vertellen wat er werkelijk gebeurd is: 'opstijgen' naar het concrete.
In de weken voorafgaand aan 11 juli jl. werd een intensieve politieke, communicatie-operatie voorbereid door een groot 'giftig' mediaplatform, gefinancierd door de regering van de Verenigde Staten en door de politieke machinerie van Florida.
Eerst werd opgeroepen tot deelname aan protesten, vervolgens werd een valse weergave van de gebeurtenissen geconstrueerd, bedoeld om emotionele reacties van solidariteit met de demonstranten op te roepen. En vervolgens werden daden van vandalisme ontketend, die plaatsvonden uren voorafgaand aan het geïmproviseerde televisieoptreden van de president, na zijn terugkeer vanuit de gemeente San Antonio de los Baños.
De piek in de COVID-19 pandemie was niet alleen een probleem op Cuba, alle landen hebben die piek ervaren. Maar Cuba heeft wel betere indicatoren in de confrontatie met COVID-19 dan zelfs andere meer ontwikkelde landen. In de Verenigde Staten was er ook een pandemiepiek, waarom werd er geen SOS aangevraagd voor de VS? Op dit moment worden ze geconfronteerd met een nieuwe golf van infecties. Waarom was er geen SOS voor de Europese landen, die we zelfs vanuit Cuba ondersteunden door medische brigades te sturen?
Wie maakt zich zorgen om het Afrikaanse continent en heeft een SOS afgegeven voor de Afrikaanse landen? Wie heeft een SOS afgegeven voor de situatie in Latijns-Amerika, de regio die het meest wordt getroffen door de pandemie?
De minister van Buitenlandse Zaken van Cuba heeft bij de VN uitgelegd dat de oproep tot protest en de lancering van het 'SOS Cuba'-label op verschillende netwerken, het werk is van een Amerikaans bedrijf. Dit bedrijf is gevestigd en geregistreerd in Florida, en heeft het 'certificaat van validiteit' ontvangen van het ministerie van Buitenlandse Zaken van Florida [nvdr: bewijs van registratie en een bewijs dat het bedrijf voldoet aan alle eisen van de betreffende staat]. Een kopie van die certificering werd getoond, die toevallig óók op 15 juni 2021 werd afgegeven door de Division of Corporations van het ministerie van Buitenlandse Zaken van de staat Florida.
Op dezelfde dag dat de certificering werd afgegeven, lanceerde het bedrijf het #SOSCuba-label. Het label is niet in Cuba opgericht, de beweging is niet ontstaan in Cuba. "Als u het bedrijf wilt bezoeken, hoewel online modaliteiten tegenwoordig de voorkeur hebben, bevindt het zich op nr. 1535, Lenox Avenue, apartamento 1, Miami Beach, code 33139", zei de Cubaanse minister: ADN Cuba [adncuba.com] is een door USAID gefinancierd mediaplatform, in de communicatieoorlog tegen Cuba. [nvdr: USAID, Amerikaans agentschap , onder begeleiding het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken]. Het vanuit de staat Florida opererende medialaboratorium ADN Cuba lanceerde op Twitter de campagne voor de zogenaamde humanitaire interventie op het eiland. Sommige van de technische middelen die in deze campagne worden gebruikt, zijn ultramodern, duur en niet detecteerbaar, tenzij ze bewust worden gezocht met de reguliere auditsystemen van digitale netwerkplatforms.
Op Cuba was geen sprake van volksoproer. Het was een politieke operatie, een agressieve daad van de regering van de Verenigde Staten, die vandaag de dag geen raketten of mariniers meer nodig heeft, maar over een enorme capaciteit van niet-conventionele oorlogsmiddelen beschikt, waarbij ook online platforms worden ingezet. Tot dusver heeft geen enkele autoriteit in de Verenigde Staten de verklaringen van de Cubaanse minister van Buitenlandse Zaken ontkend.
Op dit moment hebben bijna alle Cubaanse publieke media te maken met aanvallen door middel van opzettelijke onderbrekingen van de service en werking van netwerken.
Cuba heeft bewijsmateriaal getoond, in de vorm van afbeeldingen en video's, over de acties van criminelen die stenen gooiden naar de kinderafdeling van een ziekenhuis in Cárdenas, waardoor kinderen en moeders gedwongen werden hun toevlucht te zoeken in de badkamers of onder de bedden. Cárdenas is een stad in de provincie Matanzas. Onmiddellijk nadat de pandemie Matanzas trof, bezocht een regeringsteam (een vicepremier en de minister van Volksgezondheid) de provincie om de situatie te beoordelen en beslissingen te nemen. Er werden medische brigades naar de provincie gestuurd om de eerstelijnszorg in Matanzas te versterken. Ook werden er scholen, werkplaatsen en hotels uitgezocht die ingericht konden worden als ziekenhuizen, waarvoor extra nieuwe bedden beschikbaar werden gesteld. Het was de Cubaanse regering die oplossingen bood voor de zwaarst getroffen provincie.
Er vonden op 11 juli diverse gewapende en gewelddadige gebeurtenissen plaats, waaronder vandalisme, doodsbedreigingen en het lynchen van revolutionairen en communisten. De criminelen pleegden aanslagen op openbare voorzieningen, sloegen ramen in, stalen, gooiden met stenen, gebruikten molotovcocktails en gooiden politieauto's omver. Bij de ongeregeldheden die plaatsvonden in de wijk La Güinera, in Havana, is een persoon overleden, waarover de autoriteiten in volledige openheid berichtten. Tientallen mensen raakten gewond, zowel onder degenen die vandalisme pleegden als onder de lokale bevolking die hen probeerde tegen te houden. Waar zijn de duizenden doden die in de berichtgeving worden genoemd? De regering heeft openlijk gemeld dat er een persoon is overleden en het onderzoek daarnaar loopt nog.
Een onderdeel van het veelvuldige nepnieuws was dat via het genoemde mediaplatform en netwerken werd verspreid, is het bericht dat een legergeneraal met een vliegtuig via Caracas Cuba ontvlucht zou zijn. De daarbij gepubliceerde foto van de vermeende aankomst van de legergeneraal in een ander land komt overeen met de foto van zijn aankomst voor de deelname aan de 14e ALBA-top. [nvdr: ALBA: economisch samenwerkingsverband tussen verschillende Latijns-Amerikaanse en Caribische landen]
In andere berichten werd beweerd dat de stad Camagüey was 'gevallen en dat opstandelingen hun belangrijkste leider daar verborgen hielden, terwijl ze de bevolking opriepen om hun eigen stad over te nemen. Dit nieuws over Camagüey werd ontkracht, door de openbare verklaringen van de zogenaamde ontvoerde leider en beelden van de revolutionairen van de stad, die demonstreerden ter verdediging van de revolutie.
Er werd een video verspreid over de aanval door het nationale leger van Cuba en de vermeende moord op een persoon in zijn huis, in het bijzijn van zijn vrouw. Er werd bewijs geleverd dat dit geen moord betrof maar de arrestatie van een van de aanvallers op de 11e juli. Deze persoon, die nu in de gevangenis zit, werd geïnterviewd, levend en zonder tekenen van verwondingen door geweld.
Er werden foto's geplaatst van een menigte op de Malecón-boulevard in Havana. Het was echter een foto van de promenade in Alexandrië, Egypte, uit 2011. Er zijn foto's getoond van demonstraties tegen de regering, die feitelijk overeenkomen met demonstraties ten gunste van de regering. (Dit is de link waar ander nepnieuws te vinden is: http://www.cubadebate.cu/noticias/2021/07/18/cronica-de-la-infamia-rosario-de-fake-news-contra-cuba/)
Het parket van de procureur-generaal van Cuba heeft publiekelijk gemeld dat verschillende mensen momenteel worden vastgehouden voor hun deelname aan de gebeurtenissen op zondag 11 juli. Er is een onderzoeksproces gaande om deze zaak verder te achterhalen, daarbij gaat het onder meer om: het zoeken naar de deelnemers, hun specifieke mate van betrokkenheid en vooral het identificeren van de aanstichters, de organisatoren en degenen die de wanorde hebben gefinancierd. Er waren mensen die bewust criminele acties uitvoerden, maar ook mensen die vanuit ontevredenheid deelnamen aan de gebeurtenissen. Ze waren aanwezig en liepen door de straten. We zijn op zoek naar voldoende bewijs om de mate van betrokkenheid te bepalen en te beschrijven wat elk individu heeft gedaan.
De overgrote meerderheid van de mensen die zijn gearresteerd heeft een strafblad, voor zaken als verwonding, bedreiging, geweldpleging, beroving, wapenbezit, ongehoorzaamheid, openbare ordeverstoring en verzet. Sommigen van hen hebben een strafblad voor meerdere vergrijpen en zijn recidivisten.
Vier van de gearresteerden zitten nog een gevangenisstraf uit, en waren op proef vrij, dat laatste wordt nu ingetrokken.
Wat betreft de verwijzing door sommige media naar deze gedetineerden als zogenaamde vermiste personen: op basis van de bestaande protocollen zijn de familieleden van elke gedetineerde op de hoogte gebracht. De familie wordt gebeld of op andere wijze verwittigd van hun verblijfplaats in een bepaalde eenheid, met als doel dat de gezinsleden naar de politiebureaus kunnen gaan, waar zij relevante informatie krijgen. De huidige epidemiologische situatie heeft de tijdstippen van deze bezoeken vertraagd, dat staat volkomen los van de ernst van de gebeurtenissen op 11 juli. De familie mag de gedetineerden dus bezoeken en zij worden geïnformeerd over het verloop van het proces. En de gedetineerden hebben allemaal producten voor persoonlijke hygiëne gekregen.
Nadat al meerdere aanstichters van de gebeurtenissen op 11 juli waren gearresteerd werd na 72 uur het onderzoeksproces versneld, vanuit het belang om zo snel mogelijk ook de organisatoren te identificeren.
Bij het analyseren van de mensen die gelinkt zijn aan de gebeurtenissen op 11 juli bleek dat hun leeftijd over het algemeen tussen de 25 en 30 jaar ligt. Er zijn ook een aantal minderjarigen, onder de 15 jaar, geïdentificeerd die betrokken zijn bij dit vandalisme. Volgens Artikel 64 worden minderjarigen niet gestraft maar hen worden preventieve en educatieve maatregelen aangeboden, om hun gedrag in dergelijke situaties te corrigeren.
Er zijn beelden van personen die politieauto's met geweld omgooien en politieagenten aanvallen met molotovcocktails, stenen en machetes. De strafmaat zal worden aangepast aan de ernst van dergelijk gedrag.
Cuba heeft Het Internationaal Verdrag inzake de bescherming van alle personen tegen gedwongen verdwijning, [nvdr: VN-verdrag] en het Verdrag tegen foltering en andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing [nvdt: VN-verdrag) medeondertekend en voldoet aan de bepalingen van deze verdragen.
Artikel 51 van de Cubaanse 'Magna Carta' stelt dat mensen op Cuba niet mogen worden onderworpen aan gedwongen verdwijning, marteling of wrede, onmenselijke of vernederende behandeling of bestraffing. Er zijn geen vermiste personen op Cuba, die zijn er nooit geweest en waren er ook niet als gevolg van de recente ongeregeldheden.
De Ambassade van Cuba in het Koninkrijk der Nederlanden spreekt haar dank uit voor de talrijke uitingen van steun en solidariteit en veroordeling van de blokkade, en spreekt in het bijzonder haar dankbaarheid uit aan de Communistische Jongeren Beweging CJB, voor de genereuze donaties voor de aanpak van de Covid-19-pandemie op Cuba, en hun steuncampagne voor Cuba in Nederland.
Het Cubaanse volk en zijn regering zullen de socialistische en sociale rechtsstaat van Cuba verdedigen en zullen volharden in de opbouw van een onafhankelijke, soevereine, socialistisch-democratische, welvarende en duurzame natie.
#CubaSoberana #LetCubaLive
Bron: Cubaanse Ambassade in Nederland, augustus 2021, vertaling J. Bernaven.
Wil je een abonnement op Manifest?
Met jullie hulp garanderen we een communistische visie op de actualiteit in Nederland
Manifest is de krant van de NCPN die tien keer per jaar verschijnt. Met Manifest blijf je op de hoogte van de actualiteit en van onze acties. Manifest belicht verschillende aspecten van de strijd in binnen- en buitenland, en publiceert analyses die inzicht bieden in de nationale en internationale ontwikkelingen vanuit een marxistisch-leninistisch perspectief. Neem nu een abonnement op Manifest of vraag een gratis proefabonnement aan.
Abonneer Nu!
