‘We moeten ons organiseren tegen de oorlogszucht en militarisering’

De NCPN organiseerde recent een bijeenkomst in Utrecht over het imperialisme en de toenemende internationale spanningen en oorlogsdreiging. We publiceren hieronder de inleidende bijdrage van Kevin, lid van het Dagelijks Bestuur en internationaal secretaris van het Partijbestuur van de NCPN.

Beste kameraden, vrienden en aanwezigen,

Allereerst wil ik jullie namens het Partijbestuur van de NCPN hartelijk begroeten en welkom heten bij ons evenement over imperialisme, oorlog en sociale afbraak. In het bijzonder wil ik onze gasten, Lefteris Nikolaou-Alavanos, Europarlementariër voor de Communistische Partij van Griekenland, en Sara Galli namens Artsen voor Gaza een bijzonder warm welkom heten.

Velen van jullie zullen hier zijn gekomen omdat jullie je zorgen maken over de toegenomen oorlogsdreiging. Want je kan er bijna niet omheen: niet alleen in Nederland, maar over de hele wereld lijken landen zich voor te bereiden op de uitbraak van een meer wijdverspreide oorlog. Dagelijks zien we nieuwe conflicten in de wereld oplaaien, zoals recent weer tussen Pakistan en Afghanistan. Deze verschrikkingen lijken dagelijkse kost te zijn.

Maar waarom gaan de ontwikkelingen deze kant op? Waarom is er eigenlijk oorlog? Is het gewoon de ‘menselijke natuur’? Zijn het Trump en Poetin, de ‘gekken’ van de wereld, die de oorzaak zijn van deze reusachtige conflicten? De daadwerkelijke reden dat deze oorlogen überhaupt bestaan wordt verzwegen door de burgerlijke pers en politieke partijen.

Want de basis voor de oorlogen die we vandaag de dag zien is de imperialistische concurrentie: de concurrentie van de grote bedrijven, ofwel monopolies, en hun regeringen om controle te krijgen over mineralen, energiebronnen, grondstoffen en transportroutes, de concurrentie om geopolitieke steun en marktaandelen. Daarom zijn er twee regionale imperialistische oorlogen ontketend, in Oost-Europa en in het Midden-Oosten, waarbij honderdduizenden mensen zijn omgekomen, en waar linksom of rechtsom een groot aantal kapitalistische staten van de wereld betrokken is. Zo ook Nederland.

In Nederland is het is inmiddels verkiezingstijd. Alle burgerlijke partijen, partijen die het kapitalistische systeem als uitgangspunt nemen en verdedigen, zijn het erover eens dat er geïnvesteerd moet worden in de oorlogsindustrie. De dreiging van oorlog hangt ook als een wolk boven ons land.

Wat stellen de verschillende partijen in dit kader voor? Het CDA wil een “vrijheidsbelasting” invoeren om de verhoogde defensiekosten te betalen. De PvdA pocht ermee dat ze de 5% norm van de NAVO “netjes halen”. Ook de PVV steunt de NAVO-norm en valt tegelijkertijd de slachtoffers van imperialistische oorlogen die hun land moeten ontvluchten aan. Hun verschillen daargelaten zijn de verschillende partijen het er strategisch over eens dat de bevolking offers moet maken om de winsten van het kapitaal te verdedigen. Want profiteren doet het kapitaal zeker.

Zo is er bijvoorbeeld de VDL-groep, een Nederlands familiebedrijf dat actief is in de maakindustrie, met meer dan honderd werkmaatschappijen die zich bezighouden met metaalbewerking, hightechsystemen, auto-assemblage en busbouw, die samenwerking aangaat met Defensie om militaire productie in Nederland mogelijk te maken. Thales, een Frans monopolie en internationaal technologiebedrijf dat zich richt op defensie, veiligheid, lucht- en ruimtevaart en transport, met een sterke focus op digitale systemen, sensoren en cybersecurity, en dat ook betrokken is bij de genocide tegens het Palestijnse volk, is daarnaast het grootste defensiebedrijf in Nederland en produceert geavanceerde radar- en infraroodapparatuur en vuurgeleidingssystemen. En ook onze pensioenfondsen investeren flink in de wapenindustrie.

Terwijl de grote monopolies hun geld tellen, worden er voor ons bezuinigingen voorbereid. De zorg en sociale zekerheid moeten wel het mikpunt worden van deze “noodzakelijke” verhoogde defensie-uitgaven. We kunnen de “dure zorg” niet meer betalen, wordt er gezegd, terwijl er tegelijkertijd tientallen miljarden worden gestoken in defensie. Onze behoefte aan zorg en sociale zekerheid wordt neergezet als “kostenposten.”

Hoewel de mogelijkheden om in de behoefte van de mensen te voorzien alleen maar toenemen, onder anderen door grote technologische ontwikkelingen, is de trend onder dit kapitalistische systeem er juist een van afbraak. De overgang naar een oorlogseconomie versnelt deze trend alleen nog maar meer en gaat gepaard met een aanval op sociale rechten, en het opofferen van mensenlevens voor de belangen van de grote monopolies.

Al deze ontwikkelingen passen in de transitie van verschillende landen, waaronder Nederland, naar een oorlogseconomie, die er niet is in het belang van de bevolking en haar veiligheid, maar om enerzijds winsten te produceren voor het kapitaal, dat geconfronteerd wordt met een naderende economische crisis, en anderzijds om de confrontatie aan te gaan met concurrerende machten zoals Rusland en China.

Welke rol spelen de NAVO en de EU eigenlijk hierin? Nederland is lid van zowel de EU als de NAVO. De NAVO en de EU zijn imperialistische verbonden, dat wil zeggen, ze behartigen de belangen van de grote monopolies en hun winst. Die belangen staan tegenover die van de werkende mensen en het overgrote deel van de bevolking. De NAVO richtte zich bijvoorbeeld al vanaf het begin tegen de socialistische landen, maar intervenieerde ook daar waar de bevolking probeerde zich te bevrijden van imperialistische overheersing zoals in de Congo, Grenada, en vele andere landen. Vandaag de dag probeert de NAVO, in samenwerking met onze opeenvolgende regeringen, in naam van onze “veiligheid,” de bevolking klaar te stomen voor een oorlog voor de belangen van de monopolies.

De EU is niet opgericht als militair verbond, maar speelt een belangrijke rol in het behartigen van de belangen van de grote monopolies van Europa. Het recente Rearm Europe-programma richt zich op de militarisering van Europa en het opbouwen van een militaire industrie om de concurrentie aan te gaan met Rusland en China, maar ook met de Verenigde Staten. Het is de EU die meer dan 150 miljard aan militaire en financiële hulp geeft aan de reactionaire Oekraïense regering voor het imperialistische EU - VS - NAVO bloedbad tegen kapitalistisch Rusland. En wanneer ze het hebben over de "rechtsstaat," dan betekent dat voor de EU het misdadige "recht op zelfverdediging" van Israël om het Palestijnse volk af te slachten.

Tegelijkertijd heeft de EU wetgeving in het leven geroepen die de winstgevendheid van de monopolies garandeert, ten koste van de sociale zekerheid van de werkende mensen van Europa. Onder het mom van het promoten van “sociale rechten” probeert de EU vooral de kosten van de gezondheidszorg laag te houden en de concurrentie aan te jagen, met als gevolg privatiseringen en bezuinigingen op sociale zekerheid en zorg.

Goed, de NAVO en EU, en alle aan haar verbonden kapitalistische regeringen, zijn er niet in het belang van de bevolking. Maar Rusland dan? Staan de Russische legers niet aan onze poorten als we de NAVO en EU niet steunen, als we de Oekraïense regering niet steunen?

Rusland, dat vandaag de dag kapitalistisch is, heeft een onacceptabele invasie gedaan van Oekraïne, onder het voorwendsel dat haar veiligheid bedreigd wordt en dat er een “antifascistische” speciale militaire operatie moet plaatsvinden. De Russische kapitalisten gebruiken daarbij de positieve associatie die de bevolking heeft met de socialistische Sovjet-Unie, die de fascistische invasie versloeg. Het maakt er daarnaast ook gebruik van dat er in Oekraïne wel degelijk sterke fascistische krachten bestaan, die grote invloed hebben op de Oekraïense regering. Immers is na 2014 ook de communistische partij van Oekraïne verboden, en worden communisten en vakbondsleden aangevallen door fascistische bendes en de Oekraïense staat. Zowel de Russische als de Oekraïense bevolking is het slachtoffer van het herstel van het kapitalisme en daarmee ook het herstel van oorlog.

Is er dan geen alternatief? Wie gaat ons redden van de dreigende oorlogsramp?

Er is een alternatief: de strijd van de bevolking tegen dit systeem. We zullen ons moeten organiseren op onze werkplekken en in onze buurten tegen de oorlogszucht, tegen de militarisering. We moeten eisen dat onze jongeren niet naar het buitenland gestuurd moeten worden om afgeslacht te worden voor de winsten van het ene of het andere grote bedrijf. We moeten ons organiseren in de vakbeweging, tegen de bazen, tegen de wapenhandel. We moeten ons organiseren voor een beter systeem, een socialistisch systeem, dat wél in de behoeften van de mensen kan voorzien. Dat mensen niet voor een hongerloontje laat werken om ze vervolgens als kanonnenvoer naar het slagveld te sturen. De NCPN ondersteunt de strijd van de bevolking tegen dit systeem, dat oorlog voortbrengt. Een sterkere NCPN betekent een sterkere vredesbeweging, een sterkere en weerbare bevolking, met een perspectief op daadwerkelijke verbetering.