Strijdbare 22e IMCWP in Havana

De 22e Internationale Bijeenkomst van Communistische- en Arbeiderspartijen (IMCWP) in Havana vond plaats van 27 t/m 29 oktober met als thema "Solidariteit met Cuba en alle strijdende volkeren. Verenigd staan we sterker in de anti-imperialistische strijd, samen met sociale en volksbewegingen, tegenover het kapitalisme en haar beleid, de dreiging van fascisme en oorlog; ter verdediging van vrede, het milieu, de rechten van arbeiders, solidariteit en socialisme". In totaal namen 77 partijen deel. Aan het einde van de bijeenkomst werd een gezamenlijke slotverklaring naar buiten gebracht, evenals een actieplan voor alle partijen als richtlijn tot aan de volgende bijeenkomst.

Voor het eerst sinds de bijeenkomst in Izmir in 2019 kwamen partijen weer fysiek bij elkaar, nadat de bijeenkomst twee jaar door de coronapandemie niet heeft kunnen plaatsvinden. Dat de bijeenkomst plaatsvond op Cuba, het socialistische eiland dat al meer dan 60 jaar de misdadige blokkade van de VS weerstaat, was dan ook in meerdere opzichten historisch.

Gedurende drie dagen kwamen partijen bij elkaar om de problemen in hun land, internationaal, en in de communistische beweging te bespreken. Partijen van over de hele wereld waren aanwezig, waaronder veel partijen die een heldhaftige strijd voeren in hun eigen land, zoals de communistische partij van Swaziland, die vecht tegen de laatste absolute monarchie op het Afrikaanse continent, de communistische partij van Venezuela, die een strijd voert tegen hun repressieve sociaaldemocratische regering, en de Tudeh partij van Iran, die door de misdadige theocratie uit hun land zijn verbannen maar onvermoeibaar doorvechten. Hoewel de omstandigheden in onze respectievelijke landen en vaak ook de meningen over bepaalde vraagstukken verschillen, is het inspirerend dat kameraden uit zoveel landen bij elkaar komen en een vuist maken tegen de kapitalistische uitbuiting. Het laat zien dat de strijd voor een betere wereld niet alleen in woord, maar ook in daad, internationaal is.

Naast de gezamenlijke slotverklaring en het actieplan, ondertekende de NCPN ook drie solidariteitsresoluties: ter veroordeling van de blokkade en voor solidariteit met Cuba, over de imperialistische oorlog op het grondgebied van Oekraïne, en voor solidariteit met de arbeidersbeweging, het volk van Venezuela en de Communistische Partij van Venezuela (PCV).

Naast de lange vergaderingen vond er ook een ceremonie plaats voor de legendarische Camilo Cienfuegos, een held van de revolutie die omkwam terwijl hij een missie uitvoerde in zijn vliegtuig in 1959. Hij verdween in zee, en als symbool daarvoor gooiden alle vertegenwoordigers van de partijen, samen met aanwezigen van het Cubaanse volk, rozen in zee.

De 22e IMCWP werd afgesloten door president van Cuba en eerste secretaris van de Communistische Partij van Cuba Miguel Díaz-Canel, die de bijeenkomst afsloot en in zijn toespraak aan de 77 partijen zei: “Geen enkel obstakel zal genoeg zijn om onze vastberadenheid om weerstand te bieden, te vechten en te winnen aan te tasten! Uw steun in deze strijd stimuleert en moedigt ons aan. Ook u kunt altijd rekenen op Cuba en zijn revolutie!”

Zoals gezegd is de bijeenkomst op meerdere manieren historisch geweest. De tegenstellingen in de wereld, en als gevolg ook in de internationale communistische beweging, zijn in de afgelopen jaren nog meer toegenomen. De vraag hoe communistische partijen moeten omgaan met de huidige crisis is nog acuter nu de dreiging van een nieuwe imperialistische wereldoorlog nog groter is geworden sinds de escalatie van het inter-imperialistische conflict in Oekraïne. De NCPN heeft na haar 7e congres belangrijke stappen gemaakt die een bijdrage kunnen leveren aan de richting en strategie van de communistische beweging wereldwijd. De NCPN benadrukt dat het socialisme actueel en noodzakelijk is. Alleen het breken met het kapitalisme in haar imperialistische monopoliefase is een oplossing voor de problemen van de arbeidersklasse en andere onderdrukte lagen van de bevolking. Dit systeem zorgt alleen voor oorlog, armoede en ellende.

In de bijdrage voor de bijeenkomst in Havana stelt de NCPN dan ook dat het noodzakelijk is voor communisten om belangrijke zaken en meningsverschillen niet onder het tapijt te vegen. Om leiding te geven aan de arbeidersklasse moeten communisten eerst zelf duidelijk hebben waar ze tegen, en waar ze voor vechten. De NCPN strijdt tegen het imperialisme, of dat nu de dominante Amerikaanse en Europese monopolies zijn, of de monopolies van Rusland of andere landen.

Verschillende communistische partijen stellen vanuit de realiteit van het dominante, agressieve Euro-Atlantische blok (de VS, de EU en de NAVO) dat we de strijd tegen de bourgeoisie in andere landen moeten opgeven om aan de strijd tegen dit blok prioriteit te geven. Als NCPN moeten we natuurlijk keihard strijden tegen de NAVO en de EU en pleiten we dan ook voor het uittreden van Nederland uit deze imperialistische verbonden. We strijden tegen de hypocriete VS die met haar toppositie in de imperialistische wereld talloze landen hebben platgebombardeerd en nu krokodillentranen huilen om de escalatie van de oorlog in Oekraïne. Maar voor communisten kan het kiezen van een andere bourgeoisie, een andere uitbuiter die zogenaamd een “meer democratische wereldorde” onder het kapitalisme voorstaan, geen optie zijn.

Wanneer we meegaan in deze logica verliezen we het doel van het socialisme-communisme uit het oog. We laten ons dan als partij meeslepen in de strijd van de klassentegenstander. De strategie van de communistische partij moet gebaseerd zijn op een duidelijk begrip van wat imperialisme en socialisme inhouden. Imperialisme is niet alleen het agressieve buitenlandbeleid van één of meerdere landen, maar het is monopoliekapitalisme, de laatste fase van het kapitalisme. Onder dit monopoliekapitalisme zijn er gigantische kapitalistische bedrijven ontstaan die gezamenlijk met hun vertegenwoordigers in de burgerlijke regeringen zoveel mogelijk van “de taart” willen opeisen. Onder deze omstandigheden zijn miljoenen arbeiders werkzaam voor een handjevol monopolies die het bezit zijn van enkele schatrijke kapitalisten (denk aan Jeff Bezos, Elon Musk of Jack Ma). Dit is de essentie van het imperialisme waaruit al het andere voortvloeit. Allesverwoestende oorlogen, enorme vluchtelingenstromen, intense armoede, fascisme… Dit alles kenmerkt het kapitalisme in haar imperialistische fase.

Ook onevenredige verhoudingen tussen landen kenmerkt het imperialisme. Dat betekent niet dat we het op een akkoord moeten gooien met de Russische bourgeoisie omdat zij lager in de rangorde staat dan de Amerikaanse bourgeoisie. Het kapitalisme heeft historisch afgedaan. Meerdere landen, waaronder socialistisch Cuba, hebben al bewezen dat het socialisme een superieur systeem is. Het socialisme is in staat om door het in beslagnemen van de productiemiddelen door de arbeidersklasse en het centraal plannen van de productie op basis van de behoefte van de bevolking de basis vormt voor een maatschappij waarin individu en maatschappij zich ten volle kunnen ontwikkelen.

De NCPN strijdt mee binnen de internationale communistische beweging om de oriëntatie van de communisten niet naar reformistische illusies en bondgenootschappen met het kapitaal te laten bewegen. De deelname van de NCPN aan de internationale bijeenkomst van communistische- en arbeiderspartijen is dan ook van wezenlijk belang om te leren van onze zusterpartijen om de strijd in ons eigen land nog beter te kunnen voeren, vervuld van het idee dat onze strijd internationaal is.

Kevin is lid van het Dagelijks Bestuur en internationaal secretaris