Studenten bezetten Roeterseiland uit solidariteit met Palestina

Gisteren begonnen Amsterdamse studenten een tentenkamp in solidariteit met Palestina. Hieronder publiceren we een verslag van Paul, lid van de UvA-afdeling van de Communistische Jongerenbeweging, die aanwezig was vanaf het opzetten van de eerste tentjes op de campus, tot het moment waarop het kamp met bruut geweld werd opgebroken door de politie. Dag één van wat mogelijk kan uitgroeien tot een nieuwe Nederlandse golf van solidariteit met de Palestijnse bevolking, aangevoerd door de studentenpopulatie.

Maandag 6 mei. Terwijl Nederland zich nog druk maakt of je tijdens Dodenherdenking ook Palestijnse slachtoffers van het Israëlische regime mag herdenken, is datzelfde regime inmiddels overgegaan tot een grootschalige militair ingrijpen in Rafah, waar zo'n 1 miljoen gevluchte Palestijnen in doodsangst afwachten op wat komen gaat.

Uit protest tegen de Israëlische bezetting richten studenten van de Universiteit van Amsterdam (UvA), de Vrije Universiteit (VU), en Amsterdam University College (AUC) een tentenkamp op bij de Roeterseilandcampus. Rond het middaguur verschijnen de eerste tentjes. In de avond wordt het kamp uitgebreid met meer tenten en barricades.

De drie eisen van de studenten zijn helder. Ten eerste moeten de universiteiten alle banden die ze hebben met Israëlische instituties en bedrijven openbaar maken. Ten tweede moeten alle academische banden met Israëlische instituties verbroken worden. Tot slot moeten ook alle banden worden verbroken met bedrijven die geld verdienen aan genocide, apartheid, en de uitbuiting van de Palestijnse bevolking en hun land.

Veel mensen komen langs om hun steun te betuigen. Ook worden er een hoop goederen langs gebracht die de demonstranten nodig hebben, zoals water, eten en hygiënische producten. Mensen van de volkskeuken De Sering zorgen voor lekkere soep en brood. Daarnaast is er muziek en worden een hoop leuzen geroepen.

Het moge duidelijk zijn: de sfeer is goed en niet agressief. Toch verklaart de UvA vrij snel na het verschijnen van het tentenkamp dat het niet toegestaan is om te overnachten. Dit terwijl de locatie van de tenten studenten niet belemmert om hun lessen te volgen.

Het eerste geweld komt van zionistische tegendemonstranten. Een tiental dringt rond half negen ‘s avonds het kamp binnen en ontsteekt fakkels. Ze proberen hiermee tenten in de fik te steken en mensen te verwonden. Gelukkig worden ze snel het kamp uitgewerkt. Geen tent is afgebrand, wel loopt iemand hoofdletsel op (waarschijnlijk een van de tegendemonstranten).

Rond tienen komt een voorstel vanuit de universiteit. Als eerste een duidelijke overwinning: de eerste eis, over openbaarheid met Israëlische instellingen, wordt geaccepteerd. Ook mag het kamp blijven, maar dan met slechts twintig mensen.

Na een kort overleg tussen de aanwezige studenten wordt unaniem besloten niet akkoord te gaan met de eis van de UvA. De omvang van het tentenkamp is juist het drukmiddel om de universiteit alle eisen in te laten willigen.

Op het moment dat ik dit schrijf, is het al middernacht. Aan de overkant van de gracht is een solidariteitsdemo ontstaan met de mensen die niet van plan zijn te overnachten. In het kamp is de sfeer nog goed. De politie heeft nog niet ingegrepen, maar het is nog maar de vraag of dat de hele nacht zo blijft.

Even later...

Het is rond half drie ‘s nachts wanneer blijkt dat we toch niet kunnen overnachten op het universiteitsterrein. Eerst pakt de ME de solidariteitsdemo aan. Met flinke overmacht, en door te dreigen met honden, lukt het de politie om de demonstranten weg te jagen. Het volgende doelwit: het tentenkamp zelf.

Twee van de vier gebarricadeerde ingangen zijn te bereiken met een shovel. Met dit voertuig ramt de politie de barricade omver. Een aantal moedige studenten probeert dit nog te voorkomen door zelf op de barricades te klimmen, maar dit werkt helaas niet. Het maakt de politie blijkbaar niet uit dat ze mensen zwaar zouden kunnen verwonden.

De eerste afgebroken barricade wordt snel opnieuw opgebouwd, maar als de politie de tweede barricade doorbreekt stroomt de ME meteen het kamp binnen. Wij maken geen schijn van kans tegen de ME'ers die met hun schilden en knuppels er vrij op los slaan. Ook de tenten worden vertrapt.

De studenten worden bijeen gedrongen in een hoek van het kamp. Het is duidelijk, we worden allemaal gearresteerd. Maar ook hier kunnen we nog net, dankzij de grootte van onze groep en door samen te werken, voorkomen dat we in kleine groepjes worden ingerekend. Na onderhandeling wordt afgesproken dat we ons als één groep naar de bussen zullen begeven.

Hiermee is de avond bijna ten einde. Eén eis is al ingewilligd, dat is een goed begin. Ook hebben we laten zien dat studenten en jongeren bereid zijn tot serieuze acties over te gaan als dat nodig is. Dat er een grote kans is om gearresteerd te worden, was vooraf al bekend. Alhoewel dit dus niet het gewenste einde van de actie was, kijkt iedereen met trots terug op de actie.

Het is daarentegen extreem teleurstellend dat de UvA willens en wetens de politie loslaat op vreedzame studenten. Het tentenkamp belemmerde niet de lessen, en als het had mogen blijven bestaan hadden er bijzondere culturele activiteiten georganiseerd kunnen worden, zoals we ook in de VS zagen.

In de arrestantenbus zelf is de sfeer goed. Er wordt gelachen en gezongen, en zelfs gefantaseerd over de volgende actie. In de vroege ochtend van 7 mei klinkt de vraag: “Later vandaag weer een tentenkamp op Roeterseiland?”

Paul studeert aan de Universiteit van Amsterdam en is lid van de UvA-afdeling van de Communistische Jongerenbeweging.